Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

''Midway'' Όταν τα σκουπίδια ταξιδεύουν στην θάλασσα



Οι δύο δίνες από σκουπίδια.
Το Midway Atoll αποτελείται από τρία μικρά νησιά στην μέση του Βόρειου Ειρηνικού. Η κοντινότερη ακτή απέχει από τα νησιά πάνω από 3.000 χιλιόμετρα. Ανατολικά και δυτικά των νησιών υπάρχουν δύο ήπειροι από πλαστικό που επιπλέουν στον ωκεανό. Πρόκειται για δύο δίνες του κεντρικού βόρειου και δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού. Η έκταση των κάθε μία από τις δίνες είναι περίπου όσο η έκταση της Γαλλίας αλλά το ακριβές μέγεθος δεν είναι γνωστό αφού ο εντοπισμός τους από δορυφόρο είναι αρκετά δύσκολος λόγο των πολύ μικρών κομματιών από πλαστικό. Η κηλίδα από σκουπίδια αποτελείται από ένα χαρακτηριστικά μεγάλο όγκο πλαστικών, χημικών αποβλήτων και άλλων σκουπιδιών, που έχουν παγιδευτεί από τα ρεύματα της θάλασσας στο συγκεκριμένο σημείο.
Αυτό που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του νερού, είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είναι ορατό. Προσπαθώντας οι επιστήμονες να υπολογίσουν ένα μέσο όρο σκουπιδιών, βρήκαν ότι η περιοχή έχει 7 εκ. τόνους πλαστικού χωρίς να υπολογίζονται τα υπόλοιπα είδη σκουπιδιών.
Με όλα αυτά αντιλαμβανόμαστε  με τι τρέφονται τα ψάρια, οι χελώνες και τα πτηνά της περιοχής του Midway Atoll. Το ντοκιμαντέρ Midway δείχνει την καταστροφική μανία του πολιτισμού ενάντια στην μητέρα φύση. Τα νησιά της περιοχής που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα των πλωτών σκουπιδότοπων πληρώνουν βαρύ τίμημα από την μόλυνση.
 Οι ακτές τους είναι θαμμένες από πλαστικό και τα πουλιά τρέφονται από αυτό με αποτέλεσμα τον αργό και επώδυνο θάνατό τους.

Το ντοκιμαντέρ σε αυτή την ιστοσελίδα (δυστυχώς χωρίς υπότιτλους): http://www.livestream.com/midway/share  (εναλλακτικά ακολουθήστε τους συνδέσμους στο τέλος της δημοσίευσης)






Βίντεο από CNN:

Trailer από Ντοκυμαντέρ του Chris Jordan:







Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΥΧΕΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ




ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΥΧΕΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Στα βουνά της Χαλκιδικής συντελείται μια τεράστια καταστροφή εις βάρος της μητέρας φύσης. Το Ελληνικό κράτος έχει πουλήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του χρυσού που βρίσκεται κάτω από τα αρχέγονα δάση της περιοχής των Σκουριών στην εταιρία Eldorado- Ελληνικός Χρυσός. Η εν λόγο εταιρία έχει ήδη αρχίσει το κατάπτυστο έργο της: την εντατική αποψίλωση 4.000 στρεμμάτων δάσους και την κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας μεταλλευμάτων μεταξύ των χωριών Ολυμπιάδας, Στανού, Μεγάλης Παναγιάς και Ιερισσού. Το κράτος και η εταιρία με το έργο τους αυτό θα στερήσουν τη ζωή από το ίδιο το δάσος αλλά και από τα χιλιάδες ζώα που ζουν μέσα σε αυτό, τα καθαρά υπόγεια ύδατα και το έδαφος θα μολυνθούν από τοξικές ουσίες όπως το κυάνιο. Με απλά λόγια ένας ολόκληρος ζωντανός κόσμος θα εξοντωθεί στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών εταιριών και των κρατικών ιθυνόντων, αφήνοντας πίσω τους μολυσμένη γη και θάνατο.

Κάτοικοι που δεν εφησυχάζουν μπροστά στη καταστροφή, από χωρία όπως της Ολυμπιάδας και της Μεγάλης Παναγιάς, αγωνίζονται δεκαετίες τώρα ενάντια στα μεταλλεία. Φέτος δόθηκε η τελική άδεια από την κυβέρνηση και το νέο έργο ουσιαστικά ξεκίνησε. Από το Μάρτιο γίνονται συγκρούσεις με τους κατοίκους και τους υπερασπιστές του δάσους από τη μία και την αστυνομία και τους εργάτες της εταιρίας από την άλλη.

Η μεταλλουργία δεν είναι μια ανακάλυψη της σύγχρονης εποχής, άλλωστε οι επιπτώσεις των αρχαίων μεταλλείων δεν έχουν ακόμα αποκατασταθεί. Από τα αρχαία χρόνια η απόκτηση ”πολύτιμων” μετάλλων συνδέθηκε με την κοινωνική καταξίωση και την ενδυνάμωση της κρατικής μηχανής. Ο λαμπερός χρυσός, που είναι ένα ασήμαντο μέταλλο για μια ζωή ελεύθερη, έγινε κίνητρο για να σκοτώνει συστηματικά η βιομηχανία την μοναδική πηγή ζωής, τη φύση. Αυτή η κυριαρχική συμπεριφορά του πολιτισμού πάνω στη φύση είναι αποτέλεσμα της εξουσιαστικής νοοτροπίας του ανθρωποκεντρισμού, της αυθαίρετης πεποίθησης του ανθρώπου πως είναι ανώτερος από ό,τι άλλο φυσικό στοιχείο τον περιβάλλει. Η αντίληψη αυτή είναι απόρροια της αλλοτρίωσης του ανθρώπου από το φυσικό κόσμο. Με την διαμεσολάβηση της διαδικασίας του πολιτισμού, την δόμηση των πόλεων, των κρατών και των εξουσιαστικών σχέσεων οι άνθρωποι αγνοούν την γήινη-ζωική τους φύση, η οποία είναι άμεσα αλληλένδετη με την ύπαρξη και την εξέλιξη του φυσικού κόσμου.

Οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να συμβιώνουμε αρμονικά με την υπόλοιπη φύση, ζώντας με απλότητα σε ελεύθερες κοινότητες και ομαδοποιήσεις, όπως έκαναν πρόγονοι μας για χιλιάδες χρόνια. Αντί αυτού σήμερα, ενταγμένοι μέσα σε ένα πολύπλοκό, μηχανοποιημένο τεχνικό περιβάλλον, γεμάτο διαχωρισμούς και καταμερισμένες δραστηριότητες γινόμαστε μέρος μιας παγκόσμιας μηχανής που σπέρνει τον όλεθρο σε ανθρώπινους πληθυσμούς, στα άλλα ζώα και τη Γη γενικότερα.

Οι βιότοποι που απειλούνται σήμερα άμεσα από τα μεταλλεία δεν είναι μόνο στη Χαλκιδική αλλά και σε άλλες περιοχές της βόρειας Ελλάδας όπως στο Κιλκίς και στην Αλεξανδρούπολη. Όμως ας μην έχουμε αυταπάτες, η τεχνοκρατία και η κεφαλαιοκρατία στο σημερινό κόσμο εκφράζονται μέσα από ένα παγκόσμιο σύστημα που κτυπάει κάθε σημείο του πλανήτη είτε είναι θάλασσα, είτε ξηρά. Ειδικότερα όμως σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, η λεηλασία της φύσης και των φτωχών ανθρώπων είναι αδιανόητη. Γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες με τη βοήθεια των κρατών και των διεθνών οργανισμών εκβιάζουν γηγενής πληθυσμούς με κάθε μέσο (πολέμους, επισιτιστικές κρίσεις,οικονομικά μέτρα) να δεχθούν τις επενδύσεις και να εργαστούν σε αυτές με αντάλλαγμα ένα πενιχρό μισθό και μια σύντομη και μίζερη ζωή. Με υπερσύγχρονες μηχανές κόβουν δάση, ξεκοιλιάζουν τη γη, μολύνουν τον αέρα, το νερό και το υπέδαφος. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα παίρνουν ένα παράδεισο και τον κάνουν κόλαση για να τον εγκαταλείψουν μόλις το κοίτασμα δεν είναι πια κερδοφόρο. Αυτό το κυνήγι «θησαυρού» είτε πρόκειται για μεταλλεύματα όπως ο χρυσός είτε για ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, λιγνίτη), είναι παντελώς αδιέξοδο και καταστροφικό. Η λεγόμενη πρόοδος του πολιτισμού και το ιδεολόγημα της ανάπτυξης εξυπηρετούν μόνο την πρόσκαιρη ύπαρξη του παγκόσμιου εξουσιαστικού συστήματος που διαλύει όμως κουλτούρες δεκάδων χιλιάδων χρόνων, αρχέγονα δάση, ζωικές κοινότητες και οικοσυστήματα και που υπόσχεται την δυστοπία.

Η καταστροφή του φυσικού κόσμου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πλανητικό επίπεδο δεν μας αφήνει χρονικά περιθώρια ανοχής αυτής της κατάστασης. Χρειάζεται ως ζωντανά πλάσματα να αρνηθούμε το σύστημα που μας εξουσιάζει και να αγωνιστούμε για την καταστροφή του. Να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το φυσικό κόσμο και να αντισταθούμε σε ότι μας εμποδίζει από μια αρμονική συμβίωση με αυτόν. Το κράτος, το βιομηχανικό σύστημα και η μαζοποίηση στις πόλεις χρειάζεται να καταστραφούν για να ανθίσει στα συντρίμμια τους μια αδάμαστη ζωή για ανθρώπους, ζώα και φύση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΒΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ

πάρθηκε από: http://adamasto.squat.gr/

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

John Cage: ''Μουσική είναι τα πάντα''.


 Ο John Cage υπήρξε μια ριζοσπαστική φυσιογνωμία στον χώρο των τεχνών. Ήταν πειραματιστής συνθέτης και θεωρητικός της μουσικής, φιλόσοφος, ποιητής, εικαστικός καλλιτέχνης, χαράκτης, καθώς και ερασιτέχνης μελετητής. Επηρεασμένος από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού, του φουτουρισμού και άλλων avant gard κινημάτων καθώς και από τις ανατολικές φιλοσοφίες της Κίνας, της Ινδίας και του Βουδισμού. Ήταν προτεργάτης του αλεατορισμού (μουσική του τυχαίου), της αντισυμβατικής χρήσης των μουσικών οργάνων καθώς και της ηλεκτρονικής μουσικής.


''Η αναρχία της σιωπής''
Πολλά από τα έργα του (όπως το Music of Chances) βασίστηκαν στην φιλοσοφία και στις πρακτικές του Ι Τσινγκ. Ο Cage αντιλαμβάνεται την μουσική ως ήχο και θα κάνει τα πάντα για να την αποδεσμεύσει από κάθε είδους δόγμα και στάνταρ. Θα προτείνει την μουσική ως ενιαία χωρίς να ξεχωρίζει τους οργανωμένους ήχους, τον θόρυβο και την σιωπή μέσα σε αυτήν. Μετά από πέντε χρόνια ενασχόλησης με την φιλοσοφία του Ζεν ο Cage το 1952 θα παρουσιάσει στο Maverick Concert Hall  μπροστά σε ένα κοινό που στηρίζει την σύγχρονη τέχνη  το κομμάτι 4'.33'' (το κομμάτι της σιωπής). Το κομμάτι είναι γραμμένο για πιάνο και η διάρκεια του δεν είναι τίποτα άλλο από σιωπή. Ο πιανίστας  David Tudor κάθισε στο πιάνο τοποθετώντας την παρτιτούρα με τα κενά μέτρα και δίπλα το ρολόι του. Το κομμάτι είχε τρία μέρη (30'', 2'.23'' και 1'.40'') κατεβάζοντας και ανεβάζοντας αντίστοιχα το καπάκι του πιάνου. Στα δύο πρώτα μέρη ακούγονταν η βροχή που έπεφτε στα τζάμια της οροφής και το φύσημα του ανέμου, ενώ στο τρίτο προστέθηκε και ο ήχος από το μουρμουρητό από το κοινό το οποίο είχε αρχίσει να δυσανασχετεί και να εγκαταλείπει  εκνευρισμένο την αίθουσα. Ακολούθησαν και άλλα έργα με θέμα την σιωπή όπως το 0'.00'' και αυτό που περιλαμβάνει δύο άτομα που θα παίζουν μια παρτίδα σκάκι ή pridge ή οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι που μπορεί να αποτελέσει ένα ξεχωριστό μουσικό έργο. Το 0'.00'' είναι ένα σόλο που μπορεί να παρουσιαστεί με οποιονδήποτε τρόπο από τον καθένα, γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από τον χρόνο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε, έτσι το 0',00'' μπορεί να είναι οτιδήποτε μας απορροφά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο 4'.33'' ο Cage το θεωρεί ως την κορυφαία στιγμή στην δημιουργία του, αυτή η άποψη είχε επιπτώσεις ακόμα και στην κοινωνική ζωή του δημιουργού αφού τον εγκατέλειψαν αρκετοί φίλοι του. Η σιωπή γι' αυτόν είναι μια προετοιμασία για το οτιδήποτε, η αρχή για το οτιδήποτε. Πάνω στον θέμα της σιωπής γράφει το βιβλίο ''The Anarchy of Silence'' όπου εξηγεί την δύναμη της σιωπής και την επανατοποθέτησή της αυτόνομα και ίσα με τους ''οργανωμένους'' ήχους στο φαινόμενο της μουσικής.




Η performance ''τσίρκο'' σαν μοντέλο κοινωνικής αναρχίας.
Πιστεύει ότι η μουσική θα μπορούσε να αποτελέσει ένα παράδειγμα για μια μελλοντική κοινωνία της αναρχίας. Όπως ο ίδιος αναφέρει: '' Μουσική χωρίς συγκεκριμένα μέρη, χωρίς σταθερή σχέση μεταξύ τους (χωρίς παρτιτούρα). Μουσική χωρίς σημειογραφία. Οι παραστάσεις μας δεν διευθύνονται. Χρησιμοποιούμε αυτόν το χρόνο για να εξασφαλίσουμε όλα όσα χρειάζεται ο κάθε μουσικός και την καλή λειτουργία  όλων. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι μουσικοί χωρίς να διοικούνται...Δημιουργώντας μουσικές καταστάσεις ανάλογες με τις επιθυμητές κοινωνικές συνθήκες τις οποίες δεν έχουμε ακόμη, κάνουμε μουσική που υποδηλώνει και σχετίζεται με σοβαρά ερωτήματα της ανθρωπότητας''. Ο Cage οραματίζεται μια κοινωνία χωρίς έθνη  και σύνορα, χωρίς κεντρική εξουσία, όπου οι άνθρωποι θα είναι αυτόνομες μονάδες και ξεχωριστά κέντρα ενώ συγχρόνως θα αντιλαμβάνονται ότι είναι αναπόσπαστο κομμάτι του σύμπαντος. Με αυτό τον τρόπο ο Cage δίνει έμφαση στην διαφορετικότητα και την ατομικότητα του καθενός που μέσα από αυτήν ξεπηδάει η συλλογικότητα και ο κοινοτισμός. Πάνω σε αυτό το μοντέλο θα δημιουργήσει  το ''τσίρκο''. Με το ''τσίρκο'' για παράδειγμα θα προτείνει το μοντέλο της κοινωνικής αναρχίας που οραματίζεται. Το ''τσίρκο'' είναι performances που στηρίζονται σε ταυτόχρονες παραστάσεις μουσικών από διάφορα είδη, χορωδιών, θεάτρου, εικαστικών, χορού ή ακόμα και αθλητικών εκδηλώσεων. Οι παραστάσεις αυτές παίζονται συγχρόνως σε έναν χώρο χωρίς την συνεννόηση των καλλιτεχνών. Οι θεατές μπορούν να περιπλανηθούν στον χώρο ακούγοντας ότι θέλουν. Το ''τσίρκο'' είναι το απόσταγμα της συλλογιστικής του Cage και είναι βασισμένο στην ελευθερία και στην ισότητα όλων των συμμετεχόντων χωρίς να χάνουν την ανεξαρτησία τους. Η χαοτική κατάσταση αλλά και οι επιλογές που ξεδιπλώνονται στον θεατή είναι ο αντικατοπτρισμός της ίδιας της ζωής, με τον απέραντο πλουραλισμό, τις διαφορετικότητες αλλά τελικά την συνύπαρξη τους σε ένα σύνολο.

 Ο John Cage γεννήθηκε το 1912 στο Λος Άντζελες και πέθανε το 1992.

Μιλώντας για την σιωπή:



Το έργο 4'.33'' από ορχήστρα:



Το ''τσίρκο'':


The Dream:


In a Landscape:

Music of Chances:

υγ. Πολλές πληροφορίες πάρθηκαν από την διατριβή της Ευφραμίδου Λευκοθέας.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω "ποιητής"...



Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ είναι μη γίνω "ποιητής"...

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος
μη με πιάσουν στην κούραση
παπάδες και ακαδημαϊκοί
και πουστέψω
Έχουν όλους τους τρόπους αυτοί
και την καθημερινότητα που συνηθίζεις
σκυλιά μας έχουν κάνει
να ντρεπόμαστε για την αργία
περήφανοι για την ανεργία
Έτσι είναι.
Μας περιμένουν στη γωνία
καλοί ψυχίατροι και κακοί αστυνόμοι.
Ο Μάρξ...
τον φοβάμαι
το μυαλό μου τον δρασκελάει και αυτόν
αυτοί οι αλήτες φταίνε
δεν μπορώ γαμώτο να τελειώσω αυτό το γραφτό
μπορεί...ε;...μίαν άλλη μέρα...

Κατερίνα Γώγου

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Τεράστια αποζημίωση σε θυγατρική της ''Costamare'' για οικολογική καταστροφή στην Νέα Ζηλανδία


Aποζημίωση ύψους 22,6 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας θα καταβάλει η ελληνική πλοιοκτήτρια εταιρεία "Daina Shipping" η οποία είναι θυγατρική της ''Costamare''. Να σημειωθεί ότι η ναυτιλιακή εταιρεία  ''Costamare'' ανήκει στο Κωνσταντίνο Κωνσταντακόπουλο.  Η αποζημίωση αφορά την τεράστια οικολογική καταστροφή που προκάλεσε το πλοίο ''Rena'' στην θαλάσσια περιοχή και τις ακτές της Νέας Ζηλανδίας τον Οκτώβριο του 2011 μετά από προσάραξη σε ύφαλο. Το πλοίο αφού προσάραξε κόπηκε στην μέση με αποτέλεσμα να χυθούν 350 τόνοι πετρελαίου στην θάλασσα ενώ 300 κοντέινερ έπεσαν επίσης στην θάλασσα.
Η οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας με τουλάχιστον 20.000 πουλιά νεκρά από την μόλυνση και πολλές ακτές ακόμα να μετρούν τις πληγές τους από το πετρέλαιο. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η ελληνική εταιρεία θα πρέπει να καταβάλει άλλα 10,4 εκατομμύρια δολάρια, αν ζητήσει έγκριση - και της χορηγηθεί - να αφήσει εκεί το ναυαγισμένο πλοίο. Η συμφωνία, πάντως, δεν καλύπτει τη δίωξη που ασκήθηκε στους ιδιοκτήτες του πλοίου για τη ρύπανση που μπορεί να επιφέρει ποινή έως 600.000 δολάρια.
 Η συγκεκριμένη είδηση πέρασε στα ''ψηλά'' από τα ΜΜΕ και ιδίως στα τοπικά της Μεσσηνίας δεν εμφανίστηκε καν. Βλέπεται στην Μεσσηνία δεν πρέπει να ακούγεται κιχ ''κακιάς'' κουβέντας για την οικογένεια Κωνσταντακόπουλου. Η ομερτά των δημοσιογραφίσκων για την συγκεκριμένη οικογένεια δεν έχει προηγούμενο. Τι και αν πλοίο της οικογένειας προκάλεσε την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην Νέα Ζηλανδία; Τι και αν πέθαναν μερικά χιλιάδες πουλιά; Τι και αν καταστράφηκαν ακτές; Κανείς δεν θα το μάθει!

υ.γ  Στα πλοία του Κωνσταντακόπουλου αναπαράγεται ότι δουλεύουν μόνο Έλληνες. Παρόλα αυτά οι δύο πλοίαρχοι του ''Rena'' ,που καταδικάστηκαν σε επτά μήνες φυλάκισης, Μάουρο Μπαλομάγκα και Λεονίλ Ρελόν, είναι από τις Φιλιππίνες. Στα θυγατρικά πλοία του Κωνσταντακόπουλου δεν ισχύει αυτή η ''εθνική ρήτρα'' ή υπάρχει μόνο και μόνο για να ενισχύεται ο εθνικός μύθος της οικογένειας και να παρουσιάζονται ως ''εθνικοί και τοπικοί'' ευεργέτες;







Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Πώς να σωπάσω; Η "πράσινη" ενέργεια στην Κρήτη.

Πώς να σωπάσω;

Μια συμπαραγωγή του Παγκρήτιου Δικτύου κατά των Βιομηχανικών ΑΠΕ και της Τηλεόρασης από τους Πολίτες για το θέμα της επέλασης της «πράσινης» ενέργειας στην Κρήτη. Η κατάληψη ζωτικού χώρου εις βάρος του πρωτογενούς τομέα παραγωγής (γεωργία – κτηνοτροφία) και οι επιπτώσεις στους ανθρώπους, στα σπάνια πτηνά και ευρύτερα στο φυσικό περιβάλλον της Κρήτης.
Πηγή: Δίκτυο κατά των ΒΑΠΕ, PolitesTV





Παρόμοιο θέμα σχετικά με τις Ανεμογεννήτριες και το πρόγραμμα 'ΉΛΙΟΣ'' υπάρχει και σχετική ανάρτηση και εδώ: http://skourkos2012.blogspot.gr/2012/05/blog-post_20.html