Η φετινή σχολική χρονιά επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις στους μαθητές, γονείς αλλά και στους καθηγητές των μουσικών σχολείων. Η χρονιά άρχισε με προβλήματα στην μεταφορά και την σίτιση των μαθητών και συνεχίστηκε με την μη πρόσληψη καθηγητών μουσικής. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί μαθητές να προβληματίζονται και να σταματούν την φοίτηση τους στα συγκεκριμένα σχολεία αφού δεν έχουν μέσο μετάβασης (τα μουσικά σχολεία είναι σχολεία νομού και όχι γειτονιάς) και εν τέλει δεν διδάσκονται μουσική αλλά κενά αφού οι λιγοστοί μόνιμοι καθηγητές μουσικής δεν φτάνουν σε καμία περίπτωση και ειδικεύονται σε περιορισμένα όργανα ευρωπαϊκής μουσικής και μόνο (με εξαίρεση την ιδιαίτερη και παράξενη περίπτωση του ταμπουρά). Η απαξίωση των μουσικών σχολείων είναι μια παλιά ιστορία που αρχίζει από το υπουργείο παιδείας, την καλλιτεχνική επιτροπή που ορίζει τον τρόπο και την οργάνωση αυτών των σχολείων, αλλά και τέλος από τους ίδιους του καθηγητές. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης ανεξαιρέτως θέσης και ευθύνης. Δεν μπορώ να καταλάβω τις παγωμένες αντιδράσεις γονιών, μαθητών και καθηγητών όταν ακούνε πλέον χωρίς ταμπού τον υπουργό να δηλώνει ότι τα μουσικά σχολεία είναι η τελευταία του προτεραιότητα και να προτρέπει τους γονείς να γράψουν τα παιδιά τους στα ωδεία. Κάπου αλλού ο υπουργός θα είχε πάει σπίτι του αλλά στην Μπανανία ακόμα έχει άποψη και διαχειρίζεται την δημόσια εκπαίδευση.
Ένα άλλο σημείο που θα έπρεπε να υπογραμμιστεί και να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι αυτό της σχεδόν μηδενικής πρόσληψης καθηγητών παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής. Στη μία και μοναδική κλήση καθηγητών μουσικών οργάνων που έγινε τον Οκτώβριο κλήθηκαν γύρω στους 200 καθηγητές όπου στο σύνολό τους (εκτός από 2-3 που δίδασκαν ταμπουρά) δίδασκαν πιάνο, κλασική κιθάρα και κλασικό βιολί. Μέχρι πριν λίγο τα μουσικά σχολεία δεν είχαν καθόλου καθηγητές παραδοσιακών και λαϊκών οργάνων, ενώ η πολυπόθητη κλήση παραδοσιακών και λαϊκών οργάνων που ήρθε μέρες πριν δεν συνοδεύτηκε με ανακούφιση αφού οι ώρες διδασκαλίας ανά βδομάδα δύσκολα ξεπερνούσε τις 4 ενώ υπάρχουν και κλήσεις καθηγητών ακόμα και για 1 ώρα! Μήπως η παραδοσιακή και λαϊκή μουσική επειδή δεν μπορεί εύκολα να μπει σε τεχνοκρατικό καλούπι παραξενεύει και φοβίζει τους ευρωπαίους εξουσιαστές που δεν καταλαβαίνουν το λόγο ύπαρξης της στα σχολεία; Γι αυτό το λόγο πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός της μη κλήσης καθηγητών παραδοσιακών και λαϊκών οργάνων. Ιστορικά ο ελλαδικός χώρος έχει αντιμετωπίσει ξανά το ερώτημα της ανατολής ή της δύσης στο χώρο της μουσικής που ήταν αποτέλεσμα ευρύτερων πολιτικών χειρισμών που μοιάζουν με τους σημερινούς και στόχευαν όπως και σήμερα στο ‘’ευρωπαϊκό νοικοκύρεμα’’ καθώς και στην χειραφέτηση.
Μέτα από όλα αυτά θα περίμενε κανείς τα μουσικά σχολεία να βρίσκονται σε αναβρασμό αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται, αντικατοπτρίζοντας έτσι την παγωμάρα της κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου