Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια (μέρος 1ο)

Το πρωί σε είδα να σερβίρεις καφέ φορώντας τα λευκά σου ρούχα, πότε μέτριο, πότε πικρό, πότε πολύ γλυκό ήταν το πρωινό σου χαμόγελο που μοίραζες στους πελάτες.
Στριμωγμένη με τον καλό σου ανάμεσα στον τέταρτο και στον δεύτερο όροφο μιας πολυκατοικίας στεγάζεις τον έρωτα και την καθημερινότητά σου.
Σε αυτό το σπίτι, όταν τελειώσεις την βάρδια σου και δεν χρειάζεται πια να χαμογελάς, σε άκουσα να συζητάς με τον καλό σου πότε για τον καλό και πότε για τον κακό καιρό. Μεγαλειώδεις οι ανθρώπινες σχέσεις, τέρατα αυτά που μπορεί να κρύβουμε μέσα μας, μα ο καιρός θα συνεχίζει να είναι είτε καλός είτε κακός και ξέρεις ότι έτσι πορεύονται οι άνθρωποι στην ζωή τους, υπό την σκέπη του μεγάλου τυράννου, τον Χρόνο.
Παρόλα αυτά δεν το βάζεις κάτω και κυκλοφορείς αέρινη στο διαμέρισμά σου. Τόσο αέρινη που κάποιες φορές μου φαίνεται ότι δεν υπάρχουν ρούχα πάνω σου, λες και όλος ο χρόνος πέρασε επάνω τους ξεσκίζοντας και εξαυλώνοντας τα, μα εσύ είσαι εκεί δίχως ψεγάδι στο σώμα σου, λες και μόλις ξεκινάς αυτό το αναγκαστικό ταξίδι μέσα στον χρόνο.
Τόσο αέρινη που προτιμάς να δίνεις το σώμα σου με ανοιχτά τα φώτα και τραβηγμένες τις κουρτίνες. Λες και βρίσκεσαι στον παράδεισο, οπού η ντροπή δεν υπάρχει, σαν να έχεις την δύναμη να μεταμορφώσεις το διαμέρισμά σου σε ένα σημείο μιας άγριας ζούγκλας όπου τα ζώα δεν φοβούνται τον άνθρωπο γιατί δεν τον έχουν ξαναδεί.
 Έτσι λοιπόν το αστρικό φως, μαζί με αυτό της ΔΕΗ, ενώνονται πάνω στο παραδομένο σου κορμί, δημιουργώντας μια αρχέγονη αλλά καλά κρυμμένη μορφή ενέργειας που έχει την ικανότητα να δημιουργήσει νέα σύμπαντα και νέες δυναμικές.
Και όταν όλα τελειώσουν και σβήσεις τα φώτα, βάζοντας τέρμα στην παράστασή σου, εκεί λίγο πριν παραδοθείς στον Μορφέα, σε επισκέπτονται όλα αυτά που έχεις στριμώξει στις αποθήκες τις καφετέριας, στην ντουλάπα του δωματίου σου και στο φούρνο της κουζίνας. Σε επισκέπτονται όλα αυτά που φαίνεται πως τα αγνοείς για τις ανάγκες της παράστασης σου.
Μα αυτά βασανίζουν εσένα και τα φιλάς για όταν πέσουν τα φώτα, εκεί όπου ο θεατής δεν μπορεί να έχει πρόσβαση. Είναι οι δικοί σου μικροί τύραννοι. Σαν τον ηθοποιό που κάνει τους άλλους να γελάνε μα όταν πέσει η αυλαία εκείνος κλαίει.

υγ: Η ''Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια'' θα είναι ξεχωριστή ενότητα που θα εμφανίζεται ξαφνικά σε μορφή γράμματος προς αυτήν. Ένα γράμμα που θα γράφεται και θα αποστέλεται μέσω κλειδαρότρυπάς... Της δικής της αλλά και αναπόφευκτα του συντάκτη... Έτσι αναπόφευκτα η διάθεση θα είναι διαδραστική και ερωτική.  Το πλήθος καθώς και η συχνότητα των συγκεκριμένων επιστολών θα εξαρτηθεί μόνο από την διάθεση της Πρωταγωνίστριας και με την προϋπόθεση ότι δεν θα μετακομίσει. 
 

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Ανακοίνωση αναρχικών της Αιγύπτου (Τahrir ICN)

Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι το τελευταίο βήμα σε μια ακολουθία γεγονότων με τα οποία ο στρατός μπορεί να εδραιώσει τον έλεγχό του στην εξουσία, στοχεύουν στο θάνατο της επανάστασης και στην επιστροφή του στρατιωτικού και αστυνομικού καθεστώτος.
Το αυταρχικό καθεστώς της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έπρεπε να φύγει. Αλλά αυτό που το έχει αντικαταστήσει είναι το πραγματικό πρόσωπο του στρατού στην Αίγυπτο – όχι λιγότερο αυταρχικό, όχι λιγότερο φασιστικό και σίγουρα πιο δύσκολο να ανατραπεί.

Η σφαγή που πραγματοποιείται από το στρατό εναντίον των υποστηρικτών του Morsi στις πλατείες Nadha και Raba’a έχει αφήσει περίπου 500 ανθρώπους νεκρούς και μέχρι 3000 τραυματίες (τα στοιχεία αυτά δίνει το Υπουργείο Υγείας, πολύ πιθανόν λοιπόν τα πραγματικά νούμερα να είναι πολύ μεγαλύτερα). Ήταν μια πράξη προ-ενορχηστρωμένη της κρατικής τρομοκρατίας.

Στόχος της είναι να διαιρέσει τους ανθρώπους και να σπρώξει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα να οργανώσει περισσότερες πολιτοφυλακές για να εκδικηθούν και να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Αυτό με τη σειρά του θα επιτρέψει στο στρατό να επισημάνει όλους τους ισλαμιστές ως τρομοκράτες και να δημιουργήσουν έτσι έναν «εσωτερικό εχθρό» στη χώρα, γεγονός που θα επιτρέψει στο στρατό να διατηρήσει το στρατιωτικό καθεστώς και την χώρα σε μια συνεχή κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Στρέφονται σήμερα ενάντια στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά αύριο θα στραφούν ενάντια σε όποιον τους ασκήσει κριτική. Ήδη ο στρατός έχει κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για ένα μήνα, δίνοντας στην αστυνομία και στον στρατό έκτακτες εξουσίες, ενώ επιπλέον έχει εφαρμόσει την απαγόρευση κυκλοφορίας σε πολλές επαρχίες από τις 7 μ.μ. έως τις 6 το πρωί. Αυτό δίνει στο στρατό το ελεύθερο να πατάξει κάθε αντίδραση. Πρόκειται για μια επιστροφή στις ημέρες πριν από την επανάσταση, όπου ο νόμος έκτακτης ανάγκης είχε τεθεί σε εφαρμογή από το 1967 και παρέχει το πλαίσιο για την ευρεία καταστολή και την ακύρωση των ελευθεριών.

Ο χαρακτήρας του νέου καθεστώτος είναι σαφής. Μόλις πριν από λίγες ημέρες 18 νέοι διοικητές διορίστηκαν, η πλειοψηφία των οποίων κατάγονται από τις τάξεις των υπολειμμάτων του στρατού και της αστυνομίας ή ακόμη και του καθεστώτος Μουμπάρακ.

Επίσης, υπήρξε μια συνεχής επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους που συνεχίζουν να απεργούν για τα δικαιώματά τους (όπως η πρόσφατη επίθεση του στρατού και η σύλληψη των απεργών εργαζομένων στον χάλυβα στην περιοχή του Σουέζ).

Το στρατιωτικό καθεστώς κυνηγά επίσης τους επαναστατικούς ακτιβιστές, δημοσιογράφοι χτυπήθηκαν και συνελήφθησαν, όσοι ξένοι υπήρξαν μάρτυρες γεγονότων δέχονται απειλές.  Τα τοπικά και τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης λένε μισές αλήθειες και χτίζουν ρεπορτάζ και αφηγήσεις που υποστηρίζουν την πολιτική ατζέντα.

Η αντεπανάσταση είναι σε πλήρη εξέλιξη και ξέρει πώς να διασπάσει την ενότητα του λαού με την τακτική του διαίρει και βασίλευε.

Κατά τις δύο τελευταίες ημέρες υπήρξε μια αύξηση των θρησκευτικών αντιποίνων, με επιθέσεις σε πάνω απο 50 εκκλησίες και χριστιανικά ιδρύματα. Ο στρατός και η αστυνομία δεν προστάτεψαν καθόλου τα κτίρια της χριστιανικής κοινότητας. Είναι προς το συμφέρον τόσο του στρατού όσο και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας να ανατροφοδοτήσει εντάσεις και να καλλιεργήσει τον φόβο και το μίσος στους ανθρώπους. Ανταγωνίζονται για τον έλεγχο του κράτους, καθώς το αίμα των ανθρώπων γεμίζει τους δρόμους.

Καταδικάζουμε τις σφαγές στις πλατείες  Raba’a και Nadha, τις επιθέσεις κατά των ακτιβιστών εργαζομένων, και των δημοσιογράφων, την χειραγώγηση του λαού από εκείνους που επιδιώκουν την εξουσία, και τις θρησκευτικές επιθέσεις.

Για να συνεχιστεί η  επανάσταση οι άνθρωποι πρέπει να παραμείνουν ενωμένοι ενάντια στην κατάχρηση και την τυραννία της εξουσίας, από όπου κι αν αυτή προέρχεται και προς όποιον κι αν στρέφεται.


Κάτω ο στρατός  και o Al-Sissi!
Κάτω τα απομεινάρια του καθεστώτος Μουμπάρακ και η επιχειρηματική ελίτ!
Κάτω το κράτος.  Εξουσία στις αυτόνομες κοινότητες!
Ζήτω η αιγυπτιακή επανάσταση!

Πηγή: https://tahriricn.wordpress.com/2013/08/15/tahrir-icn-statement-on-events-in-egypt/
Και εδώ

Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Ματωμένη Αίγυπτος.

Βίντεο με σκληρές εικόνες από την Αίγυπτο που ματώνει στην δίνη ενός εμφυλίου πολέμου. Πίσω από τα εξουσιαστικά παιχνίδια που παίζονται στην Αίγυπτο κρύβονται εκατομμύρια προσωπικά δράματα. Πόσο να αντέξει η καρδιά; 
 Όσοι δεν αντέχουν δεν το βλέπουν:


Μίλτος Σαχτούρης:Ορυχείο


Σου γράφω γεμάτη τρόμο μέσα από μιά στοά
νυχτερινή
φωτισμένη από μίαν ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλίθρα
ένα βαγόνι περνάει από πάνω μου προσεχτικά
ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει
εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε
πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές
γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στο σπίτι
χτές
καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ όλα τα ρούχα της μαζί
τα πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ αγγίξει
φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πηρούνια καὶ τα
μαχαίρια
τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί
το στόμα μου ασπρισε και με πονάει
τα χέρια μου είναι πέτρινα
τα πόδια μου είναι ξύλινα
με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά
δεν ξέρω πως γίνηκε και με φωνάζουν μάνα

Θέλησα να σου γράψω γιά τις παλιές μας τις χαρές
όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα
χαρούμενα

Να με θυμάσαι.

Μίλτος Σαχτούρης (όχι ο ναύαρχος...ο ποιητής.)

Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Η Αυγουστιάτικη νεκρανάσταση (ΛΑ.ΟΣ)

Με αμείωτο ρυθμό συνεχίζονται οι προσπάθειες του κυρ Γιώργη να επανενταχτεί στην ''σαλονάτη'' πολιτική σκηνή του κοινοβουλίου. Οι προσπάθειες δεν σταματάνε ούτε τον Αύγουστο αφού έφτασε στα χέρια μας, εν μέσω θέρους, ένα χαριτωμένο φυλλαδιάκι από το ΛΑΟΣ. Απο την μία πλευρά απεικονίζει μια ανέμελη οικογένεια , μάλλον Γερμανών ή Σκανδιναβών, να παίζει στα λιβάδια και από την άλλη ο κυρ Γιώργης προτείνει τον εαυτό του ως τον καταλληλότερο όλων με μια δόση κόμιξ! Σημειολογικά ο αναγνώστης του φυλλαδίου εάν πάρει στα σοβαρά την φωτογραφία με την ξανθιά οικογένεια να παίζει στα λιβάδια μπορεί κάλλιστα να πιστέψει ότι αυτά που αναφέρει αφορούν κάποια κεντροευρωπαία οικογένεια! Ο λόγος του ΛΑΟΣ ωστόσο παραμένει ακροδεξιός με τάση να πάει ακόμα ποιο δεξιά με μόνο σκοπό να συναγωνιστεί την Χ.Α και να γυρίσουν στο μαντρί οι λωλαμένοι του ακροδεξιοί ψηφοφόροι. Δεν μπορεί αλλιώς να εξηγηθεί γιατί ο Μιχαλολιάκος από ναζί και φασίστας που ήταν αρχικά μετατράπηκε σε ''έξαλλο''! Μήπως ο κυρ Γιώργης ξέχασε ότι έλεγε την Χ.Α κόμμα φασιστικό και ναζιστικό γιατί βλέπει ότι τα πράγματα σοβάρεψαν και προσπαθεί έτσι να αποδείξει ότι είναι  υπεύθυνος και σοβαρός φασίστας και όχι έξαλλος; Μήπως προσπαθεί να αποφύγει τους όρους φασίστας, ακροδεξιός ή ναζί και υιοθετεί τον όρο ''εξαλλότητα'' για το Μιχαλολιάκο και την ''υπευθυνότητα'' για τον ίδιο, γιατί στοχεύει στους υπεύθυνους φασίστες και ακροδεξιούς της Χ.Α;
Ο κυρ Γιώργης τα έχει βάλει με όλους αφήνοντας την ουρά του απ'έξω και ξεχνώντας την συμβολή του στην κοινωνική εξαθλίωση! Ξέχασε ότι ήταν συγκυβέρνηση, ξέχασε τα μνημόνια και τους νόμους που ψήφισε, ξέχασε τις εξαίσιες κωλοτούμπες του. Η ιστορία τον κατέταξε στους άθλιους και σε αυτούς που έβαλαν το λιθαράκι τους στην σημερινή εξαθλίωση! Είναι το ίδιο άξιος για φτύσιμο όπως ήταν πάντοτε!

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Κλεζμέρ - Klezmer


Τα klezmer είναι τραγούδια που ξεκίνησαν να παίζονταν κυρίως σε γάμους αλλά και σε διάφορες άλλες κοινωνικές τελετουργίες των διαφόρων εβραϊκών κοινοτήτων ανά την Ευρώπη. Μια klezmer μπάντα συνήθως αποτελείται από βιολιά, κόντρα μπάσο, κλαρινέτο και ακορντεόν. Στις μέρες μας η μουσική αυτή έχει καθιερωθεί να συνδέεται με εβραϊκούς παραδοσιακούς γάμους. 
Η ιστορία των klezmer μάλλον ξεκινάει από τον 18ο αιώνα όταν περιπλανώμενοι Ασκενάζι Εβραίοι μουσικοί καλούνταν να παίξουν σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις εβραικών κοινοτήτων. Οι μουσικοί καθώς και τα τραγούδια μιλούν μια συγκεκριμένη εβραϊκή διάλεκτο την Yiddish (γίντις) που μέχρι και την εισβολή των χιτλερικών στρατευμάτων στην Πολωνία, ήταν η μητρική γλώσσα περίπου 12 εκατομμυρίων ανθρώπων. Στις μέρες μας υπάρχουν ακόμα κοινότητες που μιλούν Yiddish.
Στην μουσική των klezmer λογικό είναι να υπάρχουν και τραγούδια από άλλες μουσικές παραδόσεις ανά την Ευρώπη καθώς το διάσπαρτο ευρωπαικό εβραϊκό στοιχείο τις αφομοίωνε προσθέτοντας κάθε φορά τα δικά του ιδιαίτερα μουσικά χαρακτηριστικά. 

Μερικά χαρακτηριστικά κομμάτια:









Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Αγρίνιο, 1926: Ο ΑΙΜΑΤΗΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

                       (Εποχές που η λέξη απεργία σήμαινε πολλά διαφορετικά πράγματα απ'ότι σήμερα.)
  
         
Το 1926 η κατακόρυφη άνοδος του συναλλάγματος, είχε άμεσες ευεργετικές επιπτώσεις στο καπνεμπόριο. Έτσι οι καπνεργάτες κινητοποιούνται και απαιτούν ανάλογη αύξηση στα πενιχρά τους μεροκάματα. Οι καπνέμποροι αρνούνται κατηγορηματικά και έτσι οι καπνεργάτες κήρυξαν απεργία το Σάββατο 31 Ιουλίου 1926.

Οι μέρες περνούσαν, οι δύο πλευρές έμεναν αμετακίνητες στις αρχικές θέσεις τους. Το Σωματείο, μετά από 8 ημέρες απεργίας χωρίς καμία πρόοδο στις διαπραγματεύσεις, βρέθηκε μπροστά σε δίλημμα: Αν συνέχιζε την απεργία, θα άρχιζε η διαρροή, αφού οι ανάγκες εκατοντάδων οικογενειών ήταν πιεστικές. Αν αποφάσιζε την μαχητική παρουσία με δυναμικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις, η σύγκρουση με την Χωροφυλακή θα ήταν αναπόφευκτη.

Αποφασίζουν το δεύτερο και ζητούν άδεια για να συγκεντρωθούν οι απεργοί την Δευτέρα, 9 Αυγούστου, στην πλατεία της Αγοράς, (Πλατεία Στράτου, σημερινή Πλατεία Ειρήνης) εκεί όπου γίνονταν όλες οι πολιτικές εκδηλώσεις. Οι αρχές αρνούνται και τους χορηγούν άδεια για την συγκέντρωσή τους στο χώρο της Αγίας Σωτήρας (το σημερινό Πάρκο), που τότε θεωρούνταν εκτός της πόλης. Πράγματι από το πρωί της Κυριακής 8 Αυγούστου, οι απεργοί άρχισαν να συγκεντρώνονται στον χώρο της Αγίας Σωτήρας, με μαύρες σημαίες πάνω στις οποίες έγραφαν: «Δικαία απαίτησις, ή 100 δράμια ψωμί ή ένα χρόνο απεργία»

Γύρω στις 8 το πρωί είχαν συγκεντρωθεί γύρω στους 8000 απεργούς. Οι αρχές είχαν τοποθετήσει ισχυρή δύναμη Χωροφυλακής στην «καμπή» της οδού Αγρινίου-Αμφιλοχίας, καθώς και μία δύναμη Ευζώνων, που είχε έρθει από το Μεσολόγγι. Μετά από τους λόγους που εκφωνήθηκαν, η συγκέντρωση διαλύθηκε και οι απεργοί σκορπίστηκαν άλλοι προς τον προσφυγικό συνοικισμό Αγ. Κωνσταντίνου και άλλοι προς την πόλη. Η ομάδα που κατευθύνθηκε προς την πόλη, ήρθε αντιμέτωπη με τις δυνάμεις της Χωροφυλακής. Ο ταγματάρχης Ζαμπετάκης που ήταν επικεφαλής, τους προέτρεψε να κατέβουν προς την πόλη ανά δύο άτομα. Οι απεργοί διαβεβαίωσαν τον Ζαμπετάκη ότι η συγκέντρωσή τους είχε διαλυθεί, αλλά αρνήθηκαν να χωριστούν σε ομάδες των δύο.

Ακολουθεί συμπλοκή και η διαταγή του ταγματάρχη να πυροβολήσουν στον αέρα ήταν η αφορμή να επιτεθούν με πέτρες μερικές εργάτριες στην δύναμη της χωροφυλακής. Οι σφαίρες που μέχρι τότε έπεφταν στον αέρα, γύρισαν προς τους απεργούς. Μία σφαίρα βρίσκει στο κεφάλι τον νεαρό, σχεδόν παιδί, Θεμιστοκλή Καρανικόλα, που, σύμφωνα με μαρτυρίες, βρέθηκε τυχαία στο χώρο του επεισοδίου. Μία άλλη σφαίρα τραυματίζει θανάσιμα την έγκυο καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, που ξεψύχησε λίγο αργότερα. Ήταν 29 ετών και είχε ήδη δύο παιδιά, τον Γεράσιμο 9 ετών και την Παρασκευή 5 ετών. Ο εργάτης Δ. Τσαμπάς τραυματίζεται σοβαρά στο μπράτσο, που ακρωτηριάστηκε. Το νέο διαδίδεται στο Αγρίνιο γρήγορα και η κηδεία της Βασιλικής Γεωργαντζέλη και του Θεμιστοκλή Καρανικόλα, γίνεται στον Άγιο Δημήτριο παίρνοντας μορφή διαδήλωσης.

Σημείωση 1:
Η απεργία συνεχίστηκε για σαράντα μέρες ακόμη. Το Μάιο του ΄29 ξαναγίνονται μεγάλες κινητοποιήσεις καπνεργατών με αιτήματα σχετικά με το ταμείο ασφάλισης. Το Σεπτέμβριο του ΄29 ξεκινά απεργία, ενώ τον Οκτώβριο γίνονται αιματηρά επεισόδια. Η χωροφυλακή μπαίνει στην αυλή του κτιρίου όπου βρίσκονταν η εργατική λέσχη (πλ. Σουλίου)  για να απαγορεύσει τη συνεδρίαση της διοίκησης του Σωματείου καπνεργατών. Στις συγκρούσεις που ακολούθησαν τραυματίζονται σοβαρά 2 χωροφύλακες από πυροβολισμούς (ο επικεφαλής χωροφυλακής Δημητρόπουλος) και τρεις καπνεργάτες ελαφρά. Ακολούθησαν συλλήψεις. Το σωματείο των καπνεργατών διασπάστηκε το 1930 με σχεδόν καθολική συμμετοχή.

Σημείωση 2:
Σύμφωνα με το βιβλίο του Γιάννη Καρύτσα «Ο σφαγιασμός των αρχειομαρξιστών της περιοχής Αγρινίου από τον ελληνικό σταλινισμό» (εκδόσεις Άρδην) στην κινητοποίηση του ’26 οι αρχειομαρξιστές βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή μαζί με άλλους εργάτες και εργάτριες. Μετά τον Αιματηρό Αύγουστο πολλοί αρχειομαρξιστές κυνηγήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής με συνέπεια να αναγκαστούν να καταφύγουν στην Αθήνα.

Πηγή: http://paroksismos.squat.gr/?p=3378

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Πατατοτομάτες Frankenstein! Ύβρις!

Πολλές πατάτες στο σούπερ μάρκετ έχουν επισήμανση στην ταμπέλα ότι απαγορεύεται η σπορά! Η σπορά απαγορεύεται στις συγκεκριμένες πατάτες γιατί πέρα από τα ''πνευματικά δικαιώματα'' που επιχειρούν να κατοχυρώσουν μεγάλες εταιρίες σε αγροτικά προϊόντα υπάρχει και το αποτέλεσμα που θα βγάλει η φύση μετά την σπορά δείχνοντας τι πραγματικά είναι αυτό αγοράστηκε! Τα μεταλλαγμένα είναι ήδη στο τραπέζι μας και ο καιρός που θα είναι κανόνας στα ράφια δεν είναι και τόσο μακριά! Εταιρίες όπως η Mosanto που προσφέρουν  μεταλλαγμένους σπόρους και κατοχυρώνουν ονομασίες γεωργικών προϊόντων στόχο έχουν την πλήρη καθυπόταξη του ανθρώπου!

Αναδημοσιεύω σχετική ανάρτηση που μου έκανε εντύπωση και φρίκη:

Πατατοτομάτες
Πριν 3 μήνες φύτεψα μερικές πατάτες "εισαγωγής" μιας και είχαν φύτρα και δεν μου άρεσε η ιδέα να τις πετάξω, αποφάσισα να τις φυτέψω. 
Το αποτέλεσμα ήταν η πατατο-τομάτα των φωτογραφιών, αυτό μάλλον εξηγεί και την απαγόρευση πού έχουν πολλές πατάτες να μην και τυχόν τις φυτέψεις, μιας και πολύ πιθανόν κάποια αόρατη αρχή να σε κάνει ντα. Ποιος θα ήθελε άλλωστε να δεις τι ανουσιούργημα θα βγει από αυτές. Πόσο μάλλον να αρχίσει καμιά μόδα να φυτεύουν όλοι και από ένα μεταλλαγμένο και να μοιράζονται φωτογραφίες με το τι βγήκε στην δεύτερη ή στην τρίτη γενιά;
"Ναι εδώ και χρόνια έχω αυτήν την πεποίθηση ότι όλα τα μεταλλαγμένα ξαναφυτρώνουν αρκεί να έχουν την ευκαιρία να λάβουν φυσιολογικό γενετικό υλικό, η ίδια η φύση τα μεταλλάσσει, αυτός πρέπει να είναι και ο λόγος που οι εταιρίες μεταλλαγμένων κυνηγούν οποιαδήποτε φυσιολογική μικροκαλλιέργεια ανάμεσα στους μεγαλοκαλλιεργητές-πελάτες τους, τους μεταλλάσσει τις ανοησίες τους και αυτές με την σειρά τους σταματούν να σου δείχνουν έναν ωραίο καρπό αλλά μία αρρωστημένη πραγματικότητα που δεν πρέπει κανείς να δει".
Ύβρις





Παρασκευή 2 Αυγούστου 2013

Μαρίκα Παπαγκίκα.

Σαν σήμερα πριν από 70 χρόνια στο Staten Island της Νέας Υόρκης στην οδό Lily Pond 198* φεύγει από την ζωή  η Μαρίκα Κωνσταντίνα Παπαγκίκα, μια σπουδαία φωνή του ελληνικού τραγουδιού που εν ζωή δεν υπήρχε καμία αναφορά στο όνομα της τόσο στον ελληνικό όσο και στον αμερικάνικο τύπο καθώς το ρεπερτόριο της και τα μέρη που τραγουδούσε (καφέ αμάν, καφέ σαντάν) θεωρούνταν κακόφημα και εμπόδιζαν την καλή αποδοχή των Ελλήνων στην Αμερική. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πιστοποιητικό θανάτου της στην θέση του επαγγέλματος αναφέρει ''νοικοκυρά''.
Η Παπαγκίκα γεννήθηκε στην Κω την 1η Σεπτεμβρίου του 1890. Το πατρικό της όνομα πριν παντρευτεί ήταν Μαρία Κωνσταντίνα Κατσόρη. Την μητέρα της την έλεγαν Ανθούλα Μαντούκου και τον πατέρα της Αναστάσιο Κατσόρη.  Μετά από λίγα χρόνια το 1900  μετανάστευσε μόνη της ή με την οικογένειά της στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου η Μαρίκα τραγουδά σε νυχτερινά κέντρα των ελληνικών αποικιών και μάλλον εκεί γνωρίζει τον σύζυγο της Κώστα (Gas) Παπαγκίκα που έπαιζε τσέμπαλο. Εκεί έρχεται και σε πρώτη επαφή με την δισκογραφία. Γύρω στο 1915 υπάρχουν στοιχεία που συνηγορούν ότι η Παπαγκίκα εγκαταλείπει την Αλεξάνδρεια και βρίσκεται στην Νέα Υόρκη όπου παίζει μαζί με τον σύζυγο της σε διάφορα κέντρα διασκέδασης.  

Στα μέσα της δεκαετίας του 20' το ζεύγος Παπαγκίκα φαίνεται να επενδύει όλες τις οικονομίες από τις περιοδείες του και τις ηχογραφήσεις στην δημιουργία του πρώτο ''καφέ αμάν'' στην Νέα Υόρκη με το όνομα "Marika's". Το μαγαζί ήταν υπερυψωμένο μονώροφο που βρισκόταν στην 34η οδό ανάμεσα στην 7η και 8η Λεωφόρο. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η συγκεκριμένη περίοδος χαρακτηρίζεται και από την ποταπαγόρευση και το μαγαζί της Παπαγκίκα ήταν ένα παράνομο ποτοπωλείο.Η οικονομική κρίση του 1929 φαίνεται να διακόπτει την όποια ευμάρεια του ζεύγους που αναγκάζεται να κλείσει το καφέ αμάν. Στη συνέχεια η Μαρίκα Παπαγκίκα βιοπορίζεται μόνο από ηχογραφήσεις σε δισκογραφικές εταιρίες που και αυτές τις σταματάει το 1937. Από αφηγήσεις μουσικών που συνεργάστηκαν μαζί της βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπήρξε δυναμική, διεκδικητική και με φοβερό ταπεραμέντο, στοιχεία που την βοήθησαν να αντεπεξέλθει σε μια δύσκολη εποχή. 
Μέχρι στιγμής από συλλογές χαμένων δίσκων φαίνεται ότι έχει περάσει στην δισκογραφία γύρω στα 200 τραγούδια (ρεμπέτικα, παραδοσιακά, σμυρνέικα αλλά και κάποια του λεγόμενου ''ελαφρού'' ρεπερτορίου καθώς και οπερέτες) και συνεργάστηκε με σπουδαίους Έλληνες μουσικούς της εποχής. 

* Σε μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο πληκτρολογώντας την οδό της κατοικίας της Μαρίκας Παπαγκίκα στο Staten Island παρουσιάζεται ένα σπίτι προς πώληση με έτος κατασκευής το 1945. Οπότε ξέρουμε ότι το σπίτι της Μαρίκας στο Staten Island δεν υπάρχει καθώς η ίδια πέθανε το 1943.





Αρκετές πληροφορίες αντλήθηκαν από εδώ

Μερικά από τα κομμάτια που ερμήνευσε:

                                                               ''Σμυρνέικο μινόρε''
   


''Μήλο μου και μανταρίνη''
                                           

''Τα παιδιά της γειτονιάς σου''

''Γιαφ- Γιουφ''

''Ντουρου- Ντουρου''

''Μανακι μου''

''Τσανάκαλε''

''Μεσ' του Συγγρού τη φυλακή''
                                        

                                                               ''Αχ Γιατρέ''
                                           
''Ξεσκλαβωμένη φλογέρα''

''Όπου δεις δυο κυπαρίσσια''
                                          

                                                            ''Κρέμεται η καπότα''