Το βάρος

Πως να αντέξεις τόση πίεση; Δίχως να το παίξεις τρελός.
Δεν είναι μόνο η πίεση που ασκεί ο διπλανός σου γιατί με τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σε μια κλίμακα όπου φαντασιώνεται την ανωτερότητα του.
Είναι η πίεση που έρχεται από πιο ψηλά.
Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, ο ψηλότερος πιέζει τον από κάτω του και αυτός με την σειρά του τον παρακάτω, μέχρι που το βάρος όλου του κόσμου συσσωρεύεται στις πλάτες ενός κακομοίρη που μπορεί να μην έχει ιδέα γιατί δεν μπορεί να σηκωθεί το πρωί, που ψάχνει γιατί δεν μπορεί να ανασηκώσει τα χείλια του για να χαμογελάσει.
Μην πιστέψεις ότι έχω κάνει επιτόπια έρευνα και στα λέω αυτά και μπορεί με αναστοχασμό να ανακαλύψω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Καμία έρευνα δεν χρειάστηκε γιατί απλά το φορτίο το έχω στο σώμα μου.
Κάποιες στιγμές ξεχνιέμαι και κάνω πως δεν υπάρχει αλλά αυτό δεν κρατάει για πολύ, επιστρέφει.
Σαν ένα γιγάντιο νούφαρο που άνθισε στον πνεύμονα και σε κάνει να μην μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι, να μην μπορείς να αναπνεύσεις. Το ποτίζει ο γείτονας, ο μπάτσος, ο υπάλληλος σε μια υπηρεσία, ο εργοδότης (εάν βρεθεί) κ.α πολλοί που έχω άμεση επαφή. Σαν ένας κύκλος από φωτιά.
Παρόλα αυτά όμως υπάρχει μια γλυκιά αντίφαση. Η πίστη ότι το matrix θα καταστραφεί από μια εξέγερση που όμοιά της δεν θα υπάρχει και θα επιστρέψουμε στο φως και στα χρώματα. Γιατί δεν το βλέπεις εσύ αλλά το μεταφέρουν τα κύτταρά σου από γενιά σε γενιά.
Αλλά μέχρι τότε:
Πως να αντέξεις τόση πίεση;