Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Λευκός αποχαιρετισμός σε λευκό φόντο


Βγες από την ευθεία
και χαμογέλασε τους,
αποχαιρέτα τους.
Έλα χωρίς έλκηθρο και πέδιλα,
χωρίς ρούχα
και ας έχει κρύο,
απλά χρησιμοποίησε το σώμα σου,
την καρδιά και το μυαλό σου,
υπάρχει τρόπος,
διαφορετικός.
Για ένα φιλί
που θα λιώσει
τα χιόνια
απ'τα βουνά.


Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

αέρας και φως και χώρος και χρόνος - Τσαρλς Μπουκόφσκι


«– ξέρεις, είχα ομοίως μια οικογένεια, μια δουλειά, κάτι
που ανέκαθεν ήταν
εμπόδιο
αλλά τώρα
έχω πουλήσει το σπίτι μου, έχω βρει αυτό
το μέρος, ένα μεγάλο στούντιο, θα ‘πρεπε να δεις το χώρο και
το φως.
για πρώτη φορά στη ζωή μου πρόκειται να έχω ένα μέρος και
το χρόνο να
δημιουργήσω.«
όχι μωρό μου, αν πρόκειται να δημιουργήσεις
θα δημιουργήσεις είτε δουλεύεις
16 ώρες τη μέρα σε ανθρακωρυχείο
είτε
θα δημιουργήσεις σ’ ένα μικρό δωμάτιο με 3 παιδιά
ενώ καλύπτεσαι απ’ την
πρόνοια,
θα δημιουργήσεις με κομμάτι του μυαλού σου και του κορμιού σου
τιναγμένο,
θα δημιουργήσεις τυφλός
σακατεμένος
τρελός,
θα δημιουργήσεις με μια γάτα να σέρνεται πάνω στην
πλάτη σου ενώ
ολόκληρη η πόλη σείεται από σεισμό, βομβαρδισμούς,
πλημμύρες και πυρκαγιές.
μωρό μου, ο αέρας και το φως και ο χρόνος και ο χώρος
δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτήν
και δεν δημιουργούν τίποτα
εκτός ίσως από μια μεγαλύτερη διάρκειας ζωή για να βρεις
καινούργιες δικαιολογίες.

________
Μετάφραση: Κοσμάς Κωστέας

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Η πορεία της 6 Δεκέμβρη στην Καλαμάτα και η καούρα των αριστερών


Μια διαφορετική, σε σχέση με το καθιερωμένο πνεύμα και τις ντιρεχτίβες των φιλόδοξων και επίδοξων καθοδηγητών των κινητοποιήσεων αυτού του χαρακτήρα, πορεία έλαβε χώρα στην πόλη της Καλαμάτας στις 6 Δεκέμβρη. Η διαφορετικότητα της είχε να κάνει στις συγκρουσιακές διαθέσεις των νέων και κυρίως των μαθητών, που αποτελούσαν και την αριθμητική πλειονότητα της πορείας των περίπου 200 ατόμων. Οι στόχοι των νέων ήταν συγκεκριμένοι: τράπεζες, αστυνομία και γραφείο του Σύριζα.

Από ότι φαίνεται κάποιοι αριστεροί που έχουν βρει πολιτικό τσαρδί στην παράγκα της Ανταρσύα καθώς και στην ανάδελφη συλλογικότητα της Ανοιχτής Συνέλευσης, ενοχλήθηκαν βλέποντας τις μπογιές και τα συνθήματα στα ντουβάρια της τράπεζας της Ελλάδας και γιούχαραν τους νεαρούς, φωνάζοντας τους να κόψουν τις μ@λ@κίες. Δεν θα περίμενε κάποιος κάτι διαφορετικό από τα εν λόγω άτομα αφού ουκ ολίγες φορές η Αριστερά έχει αποδείξει την αγάπη της για την καλύτερη διαχείριση του συστήματος, όταν αυτό βρίσκεται σε «κρίση». Το έχουν κάνει στο παρελθόν, το κάνουν τώρα και θα είναι διαθέσιμοι και στο μέλλον. Η μήνις των νεαρών διαδηλωτών παρ’ όλα αυτά είχε και συνέχεια. Αφού εφοδιάστηκαν με πέτρες από τον κοντινό σιδηροδρομικό σταθμό, κινήθηκαν προς τις υπόλοιπες κοντινές τράπεζες όπου και τις πέταξαν στις τζαμαρίες τους.



Φαίνεται πως οι νέοι ξέρουν να κρίνουν και να μιλούν καθαρά σε αντίθεση με τους εμπόρους ελπίδας, που προκαλούν χασμουρητά και αρέσκονται στις καταγγελίες. Όταν, λοιπόν, η πορεία έφτασε στο ύψος των γραφείων του Σύριζα το λευκό ντουβάρι (που σαν χρώμα δεν αρμόζει σε αριστερούς) βάφτηκε κόκκινο (που ταιριάζει σε αριστερούς). Οι άφαντοι «κοινωνικοί αγωνιστές» εμφανίσθηκαν μετά το μπογιάτισμα, με μία συνήθη καταγγελία που αρχίζει με τα περί «φασιστών», «χουλιγκάνων» και «συμμορίτικων μεθόδων» και τελειώνει με τον αγώνα που δίνει ο Σύριζα και τα μέλη του. Η εν λόγω καταγγελία φαίνεται να έχει βγει από κάποιο σκονισμένο χρονοντούλαπο του Σύριζα. Θα συνιστούσαμε στους συντάκτες της καταγγελίας να κάνουν μια επίσκεψη σε κάποιο γιατρό επειδή υπάρχουν ενδείξεις αμνησίας καθώς και εμμονικής προσκόλλησης στο παρελθόν.

Στη συνέχεια το μένος των νέων διαδηλωτών στράφηκε προς ένα περιπολικό και τους αξιωματικούς μπάτσους που βρίσκονταν έξω από αυτό. Το περιπολικό δέχθηκε δεκάδες πέτρες με αποτέλεσμα να σπάσει το παρμπρίζ αναγκάζοντας τον οδηγό να φύγει με το περιπολικό από το σημείο, αφήνοντας τους «δύστυχους» αξιωματικούς να τρέχουν από πίσω του, προσπαθώντας να προφυλαχθούν από τις πέτρες.

Όταν η πορεία έφτασε στο ύψος του Δημαρχείο, όπου βρίσκονταν παραταγμένη μια διμοιρία μπάτσων, μελή της Ανταρσύα καθώς και της Ανοιχτής Συνέλευσης, στάθηκαν μπροστά από την διμοιρία, με καταφανέστατο σκοπό την αποτροπή μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης των διαδηλωτών με τους μπάτσους. Αυτές, οι πραγματικά φιλότιμες προσπάθειες από την μεριά των αριστερών έπεσαν στο κενό. Οι μπάτσοι δέχθηκαν πλήθος από πέτρες, κάποιες καρέκλες από καφετέριες και μερικές φωτοβολίδες. Στην αντεπίθεση της αστυνομίας, ύστερα από αρκετό ξύλο, έγινε η σύλληψη ενός άτομου.

Στην συνέχεια και μετά το πέρας της πορείας προσήχθησαν από ασφαλίτες ακόμα 13 άτομα εκ των οποίων 12 ανήλικα και όλοι του οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα. Μετά από πολλές ώρες παραμονής στο τμήμα, τις πρώτες πρωινές ώρες και τα 14 άτομα αφέθηκαν ελεύθερα, ενώ σε δύο απαγγέλθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Κάποιοι από τους συμμετέχοντες

Πηγή: Anarchy Press

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2015

Νίκος Καρούζος: ένα ποίημα μάλλον ανύπαρκτο

Αναδημοσιεύω απο το blog του Χρόνου για Ξόδεμα το παρακάτω ποίημα του Νίκου Καρούζου παρέα με το προλογικό σημείωμα.



"Ήμουν δεκαπέντε χρονών όταν πρωτοσυνάντησα τυχαία την ποίηση του Νίκου Καρούζου στα ράφια της βιβλιοθήκης ενός αντιεξουσιαστικού στεκιού την άνοιξη του 2003. Έχει σημασία που το λέω αυτό -ίσως με λίγο ειρωνικό, εγωιστικό και άσχημο ύφος- αλλά ήταν πράγματι πολύ καιρό πριν από τότε που η πλειονότητα του θεάματος, της "κουλτούρας" και του κόσμου θυμηθεί να ανακαλύψει τον Καρούζο και να τον μετέτρεψει σε viral. 

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια αρκετά παλιά και σπάνια έκδοση, μια ανθολογία μεταπολεμικών ποιητών που εκτός των άλλων περιέχει κι ένα μάλλον ανύπαρκτο ποίημα του ποιητή. Όσο κι αν έψαξα, σ όλες τις ποιητικές συλλογές,  στο σύνολο του έργου του (βλέπε Τα Ποιήματα Α' και Β' και Οιδίπους Τυραννούμενος, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ), στα δημοσιευμένα και τα αδημοσίευτα, δεν το βρήκα πουθενά. Το μοιράζομαι και σας το χαρίζω με αγάπη, ελπίζοντας πως κάνω κάποιο λάθος":

α΄
Περνώντας απ’ το σώμα έπρεπε να το περιμένουμε
πως ήτανε για πόνο.
Πότε κινήθηκαν τα χείλη σου με γέλιο,
βαθύ ως την ουσία της ψυχής,
αθώε των δρόμων,
καθώς νοσταλγείς,
από τόσες γωνίες μέσα στα πράγματα
εκείνη την αρχαίαν ομορφιά
που εξοντώνει τη φαντασία…
Οι φίλοι σου οι δρόμοι
θα σε σκοτώσουν στο τέλος.
Άνομα που μοιάζουν όλα τα πρόσωπα
και συ ο ίδιος
μέσα στη σάρκα…
Ωστόσο, ειν’ αυτή το φρούριο μας,
δέχεται χτυπήματα πολλά
κ’ εμείς πίσω απ’ τα μάτια πολεμούμε.
Μη λυπηθείς τις σφαίρες
σε τέτοιον αγώνα,
μη λυπηθείς
τον εαυτό σου.
Φλέγεται η βάτος,
«εν τούτω νίκα».
Που η αξία των ερώτων,
τα γυναικεία σώματα
που σκλάβωσαν
τη λαχτάρα σου,
που η αξία του χώματος ;
Ο άλλος έρωτας,
εκεί την προσοχή σου,
ο άλλος έρωτας
«εν τούτω νίκα» -
να σε μεθύσει ο θεός.
Αχ η καρδιά μου δεν αντέχει,
περνώντας απ’ το σώμα
σε τόση θυσία δεν αντέχει.
Κύριε, που δέχτηκες ήττα απ’ το θάνατο
η καρδιά μου μετέχει
στ’ ανθρώπινα.

β΄
Εμείς, Θεέ μου, τι ζητήσαμε ;
Ένα μικρό πηλίκον
στη διαίρεσή μας με τον κόσμο,
τα χρειώδη του σώματος,
για να πονούμε άνετα,
που είμαστε έτσι ατελείς,
έτσι των λόγων πιότερο αιχμάλωτοι.
Να μας κερδίσει δε μπορεί το σώμα.
Κι όμως
εμπαίζει αποφασιστικά.
Να κλείσουμε, λοιπόν τα μάτια στην ημέρα
και μεσ’ στη νύχτα να χανόμαστε υλικά.
Τη νύχτα,
όλος στον πλούτο του θεού ο ποιητής,
απεγνωσμένο αγιόκλημα,
τη σφίγγει με την ευωδιά.


Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015

John Cage: Μουσική – Ήχος – Σιωπή – Αναρχία

Δύο πράγματα δεν χρειάζεται 
να σημαίνουν κάτι, 
το ένα είναι η μουσική 
και το άλλο το γέλιο.
Ιμάνουελ Καντ


Ο John Cage υπήρξε μια αντισυμβατική και ριζοσπαστική φυσιογνωμία στον χώρο των τεχνών. Το όνομά του συνδέθηκε με την μουσική, αλλά λόγω της ολιστικής προσέγγισης που είχε για την τέχνη και την κοινωνία μπορεί να χαρακτηριστεί και ως φιλόσοφος, ποιητής, εικαστικός καλλιτέχνης, χαράκτης, καθώς και ερασιτέχνης μελετητής. Γεννημένος το 1912 στο Λος Άντζελες, επηρεάστηκε από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού, του φουτουρισμού και άλλων avant gard κινημάτων του 20ου αιώνα, καθώς και από τις ανατολικές φιλοσοφίες της Κίνας και της Ινδίας. Ήταν πρωτεργάτης του αλεατορισμού (μουσική του τυχαίου), της αντισυμβατικής χρήσης των μουσικών οργάνων, καθώς και της ηλεκτρονικής μουσικής.

Ο Cage μπορεί να μην συνδέεται άμεσα με πρόσωπα και κοινωνικά κινήματα που οραματίζονταν και πάλευαν για την αναρχία ούτε έχει ευθείες αναφορές στα παραπάνω, αλλά οι απόψεις του καθώς και το καλλιτεχνικό του έργο, είχαν ως θεμέλιο την αναρχία για την κοινωνία, έστω με την δική του προσωπική ματιά. Ο βασικός λόγος της μη άμεσης σύνδεσης του με πρόσωπα και κινήματα που συνδέονται με την αναρχία ήταν η διαφωνία του σε σχέση με την βία. Ο Cage πίστευε ότι η βία απέναντι στην εξουσία οδηγεί στην όλο και περισσότερο εγκαθίδρυση του νόμου και της τάξης. Αυτός ο διαχωρισμός τον οδήγησε σε δική του προσωπική προσέγγιση της αναρχίας. Κινιόταν έξω από τα πλαίσια πληρώνοντας το τίμημα να παραγκωνιστεί από πολλούς συναδέλφους του μουσικούς, καλλιτέχνες και φίλους. Η άποψη του Cage για τον ρόλο της μουσικής και του ήχου στον άνθρωπο παραμένει μέχρι και σήμερα ριζοσπαστική, καθώς πάει κόντρα σε νόρμες που θέλουν την μουσική αγκυλωμένη σε νόμους και κανόνες. Ο ήχος για τον Cage δεν διαφοροποιείται από την μουσική και προκαλεί τον ακροατή να αντιληφθεί την μουσική με όλα της τα δομικά στοιχεία, όπως την σιωπή και τον θόρυβο.

Το καλλιτεχνικό έργο του Cage ξεφεύγει από οποιαδήποτε «αντικειμενική» άποψη που θέλει ένα καλλιτεχνικό έργο να είναι αποκομμένο από τις λειτουργίες του κοινωνικού συνόλου, υπηρετώντας μόνο τις εκάστοτε αρχές της αισθητικής. Ο λόγος και το έργο του Cage εστιάζεται στην αποδόμηση των ομόρριζων όρων «τέχνη», «καλλιτέχνημα» κλπ και στην ένταξή τους απόλυτα στις δραστηριότητες των ανθρώπων, που σχεδόν να χάνουν την αρχική τους ιδιαιτερότητα. Το παρακάτω απόσπασμα από μια συνέντευξή του δίνει το στίγμα για το πώς ο Cage οραματίζεται την μουσική: «[…] εγώ αγαπώ τους ήχους ακριβώς όπως είναι και δεν έχω ανάγκη να είναι τίποτα παραπάνω εκτός φυσικά από αυτό που ήδη είναι. Δεν θέλω να είναι ψυχολογικοί, δεν θέλω ο ήχος να παριστάνει ότι είναι ένας κουβάς ή ότι είναι πρόεδρος ή ότι είναι ερωτευμένος με έναν άλλο ήχο. Θέλω μόνο να είναι ήχος και δεν είμαι τόσο ανόητος […]».



Η Αναρχία της Σιωπής

«Η ηχητική εμπειρία που προτιμώ περισσότερο από όλες είναι η εμπειρία της σιωπής και η σιωπή σχεδόν σε όλα τα μέρη του πλανήτη τώρα είναι η κίνηση».

Ένα είδος «κλουβιού» που δεν έχει χυθεί πολύ μελάνι γι’ αυτό αλλά έχει τις ίδιες και σχεδόν σοβαρότερες επιπτώσεις στην ελευθερία του ανθρώπου είναι και το «κλουβί» του ήχου. Το «κλουβί» του ήχου το χρησιμοποιούμε για να ακούσουμε ό,τι επιλέξουμε. Ασχέτως με το μέρος που βρισκόμαστε (σε αίθουσα συναυλιών, στην φύση, στην πόλη κλπ) στο τέλος, αναλόγως με πολλά δεδομένα, θα καταλήξουμε να ακούμε αυτό που μας ενδιαφέρει. Ο Cage, έχοντας διαπιστώσει τα παραπάνω, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτό που δεν μπορεί να επιλέξει ο άνθρωπος να ακούσει είναι η σιωπή. Οποιαδήποτε προσπάθεια κάποιου να ακούσει την απόλυτη σιωπή απλά θα πέσει στο κενό. Σε ένα μουσικό κομμάτι η παύση εμπεριέχει ήχους που είναι έξω από την κυριαρχική εμβέλεια του συνθέτη και είναι διαφορετικοί σε κάθε νέα εκτέλεση του κομματιού. Ήχοι που απλά θα υπάρχουν θέλοντας και μη, ανορχήστρωτοι και ασμίλμευτοι από την πλευρά τού συνθέτη, άπιαστοι, που συνεχίζουν απλά να υπάρχουν, να κινούνται και να συμμετέχουν άναρχα, «χαλώντας» οποιαδήποτε οργανωμένη κατάσταση. Αυτή η δυναμική της σιωπής για τον Cage αντιπροσωπεύει την Αναρχία. Η σιωπή γι’ αυτόν είναι μια προετοιμασία για το ο,τιδήποτε, η αρχή για το ο,τιδήποτε. Πάνω στον θέμα της σιωπής γράφει το βιβλίο «The Anarchy of Silence», όπου εξηγεί την δύναμη της σιωπής και την επανατοποθέτησή της αυτόνομα και ίσα με τους «οργανωμένους» ήχους, στο φαινόμενο της μουσικής.

Το 1952 θα παρουσιάσει στη Νέα Υόρκη, στο Mave­rick Concert Hall, μπροστά σε ένα κοινό που στηρίζει την σύγχρονη τέχνη το κομμάτι 4΄.33΄΄ (το κομμάτι της σιωπής). Το κομμάτι είναι γραμμένο για πιάνο και η διάρκεια του δεν είναι τίποτα άλλο από σιωπή. Ο πιανίστας David Tudor κάθισε στο πιάνο τοποθετώντας την παρτιτούρα με τα κενά μέτρα και δίπλα το ρολόι του. Το κομμάτι είχε τρία μέρη (30΄΄, 2΄.23΄΄ και 1΄.40΄΄) κατεβάζοντας και ανεβάζοντας αντίστοιχα το καπάκι του πιάνου. Στα δύο πρώτα μέρη ακούγονταν η βροχή που έπεφτε στα τζάμια της οροφής και το φύσημα του ανέμου, ενώ στο τρίτο προστέθηκε και ο ήχος από το μουρμουρητό του κοινού το οποίο είχε αρχίσει να δυσανασχετεί, εγκαταλείποντας κάποιοι εκνευρισμένοι την αίθουσα. Ουσιαστικά το κομμάτι της σιωπής είναι οι ήχοι που λαμβάνουν χώρα εκείνο το χωροχρονικό πλαίσιο των τεσσάρων λεπτών και τριαντατριών δευτερολέπτων. Είναι οι ήχοι που βρίσκονται έξω από την παρτιτούρα του χωροχρονικού πλαισίου μιας συναυλίας και τυγχάνει εκείνη την ώρα να βρίσκονται εκεί ακάλεστοι. Ο Cage για πρώτη φορά θέλησε να μετατοπίσει την προσοχή του ακροατή όχι σε αυτό που είναι προετοιμασμένος να ακούσει, αλλά σε αυτό που υπάρχει ούτως ή άλλως και δεν του δίνει βάση ποτέ. Ακολούθησαν και άλλα έργα με θέμα την σιωπή όπως το 0΄.00΄΄ και αυτό που περιλαμβάνει δύο άτομα που θα παίζουν μια παρτίδα σκάκι, bridge ή οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι που μπορεί να αποτελέσει ένα ξεχωριστό μουσικό έργο. Το 0΄.00΄΄ είναι ένα σόλο που μπορεί να παρουσιαστεί με οποιονδήποτε τρόπο από τον καθένα, γιατί δεν είναι τίποτα άλλο από τον χρόνο που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί δεν μπορούμε να τον μετρήσουμε, έτσι το 0΄.00΄΄ μπορεί να είναι οτιδήποτε μας απορροφά. Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο 4΄.33΄΄ ο Cage το θεωρεί ως την κορυφαία στιγμή στη δημιουργία του· αυτή η άποψη είχε επιπτώσεις ακόμα και στην κοινωνική ζωή του δημιουργού, αφού τον εγκατέλειψαν αρκετοί φίλοι του ως παράφρονα.

Πολλά χρόνια αργότερα, ο Cage προσπάθησε να εξηγήσει πως εμπνεύστηκε την συγκεκριμένη δημιουργία 4΄.33΄΄: «Πήγα σε ανηχοϊκό θάλαμο1, δεν περίμενα ότι σε αυτό το σιωπηλό δωμάτιο θα άκουγα δύο ήχους: έναν υψηλό, δηλαδή το νευρικό μου σύστημα σε λειτουργία και ένα χαμηλό, δηλαδή το αίμα μου σε κυκλοφορία. Ο λόγος που δεν περίμενα να ακούσω αυτούς τους δύο ήχους ήταν ότι τέθηκαν σε κραδασμό χωρίς καμία πρόθεση από μέρους μου …. Ανακάλυψα ότι η σιωπή δεν είναι ακουστική. Πρόκειται για μια αλλαγή του μυαλού, μια στροφή 360 μοιρών. Έχω αφιερώσει τη μουσική μου σε αυτό. Η δουλειά μου έγινε μια εξερεύνηση της μη πρόθεσης».

Η μουσική σαν παράδειγμα Αναρχίας

Αυτή η πολύπλευρη εικόνα του Cage για την μουσική και την τέχνη γενικότερα δεν θα μπορούσε να μην εμπεριέχει και έναν κοινωνικό οραματισμό. Το κοινωνικό όραμα του ήταν αυτό της αναρχίας και η μουσική για αυτόν μπορούσε να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για την εφαρμογή της. Παρ’ όλο τον έντονο προβληματισμό του σχετικά με το πόσο η μουσική από μόνη της μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, ο Cage συνέχισε να πειραματίζεται με βάση την μουσική και την αναρχία. «Μουσική χωρίς συγκεκριμένα μέρη, χωρίς σταθερή σχέση μεταξύ τους (χωρίς παρτιτούρα). Μουσική χωρίς σημειογραφία. Οι παραστάσεις μας δεν διευθύνονται. Χρησιμοποιούμε αυτόν το χρόνο για να εξασφαλίσουμε όλα όσα χρειάζεται ο κάθε μουσικός και την καλή λειτουργία όλων. Αυτό μπορούν να το κάνουν οι μουσικοί χωρίς να διοικούνται… Δημιουργώντας μουσικές καταστάσεις ανάλογες με τις επιθυμητές κοινωνικές συνθήκες τις οποίες δεν έχουμε ακόμη, κάνουμε μουσική που υποδηλώνει και σχετίζεται με σοβαρά ερωτήματα της ανθρωπότητας»2.

Η απελευθέρωση των ήχων από την πρόθεση του συνθέτη, κοινωνικά συνδέεται με την απελευθέρωση του ανθρώπου από την μανία του να εξουσιάζει τον κόσμο. Κάθε άνθρωπος, όπως και κάθε ήχος, οφείλει να εξέρχεται από το δικό του κέντρο και να διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις, συνδεόμενος με άλλα κέντρα. Μια συνεχής αλληλεπίδραση τού εγώ με την αντίληψη του συνόλου και σε αντιδιαστολή τού ενός μεμονωμένου ήχου ως κομματιού των ήχων του κόσμου.

Η πρόταση της αναρχίας του Cage και η σύνδεσή της με τον ήχο, την μουσική και την τέχνη γενικότερα είναι κατατεθειμένη σε αρκετά βιβλία και συνεντεύξεις του, ο Cage, όμως, δεν έμεινε μόνο σε αυτά και προσπάθησε να μας δώσει μια γεύση από την αναρχία που είχε στο μυαλό του. Για τον λόγο αυτό δημιούργησε τις παραστάσεις με την επωνυμία «τσίρκο».

Το «τσίρκο» είναι η χειροπιαστή πρόταση του Cage για το τι εννοεί αναρχία. Το «τσίρκο» είναι performances που στηρίζονται σε ταυτόχρονες παραστάσεις μουσικών από διάφορα είδη, χορωδιών, θεάτρου, εικαστικών, χορού ή ακόμα και αθλητικών εκδηλώσεων. Οι παραστάσεις αυτές παίζονται συγχρόνως σε έναν χώρο χωρίς την συνεννόηση των καλλιτεχνών. Οι θεατές μπορούν να περιπλανηθούν στον χώρο συμμετέχοντας με όποιον τρόπο το επιθυμούν, είτε σαν παθητικοί ακροατές ενός μόνο έργου, είτε συμμετέχοντας ενεργά σε κάποιο δρώμενο παίζοντας, χορεύοντας ή τραγουδώντας. Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο ο θεατής, εν τέλει, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του «τσίρκου» διαμορφώνοντας παρέα με τους καλλιτέχνες την εξέλιξή του. Το «τσίρκο» είναι το απόσταγμα της συλλογιστικής του Cage και είναι βασισμένο στην ελευθερία και στην ισότητα όλων των συμμετεχόντων, χωρίς να χάνουν την ανεξαρτησία τους. Το ατομικό κέντρο αλληλεπιδρά με το συλλογικό-κοινοτικό, διαμορφώνοντας την πορεία του δρωμένου αλλά και του ατόμου. Η κατάσταση αλλά και οι επιλογές που ξεδιπλώνονται στον θεατή είναι ο αντικατοπτρισμός της ίδιας της ζωής, με τον απέραντο πλουραλισμό, τις διαφορετικότητες αλλά τελικά την συνύπαρξη τους σε ένα σύνολο. Η τέχνη, λοιπόν, για τον Cage «αντί να είναι ένα αντικείμενο δημιουργημένο από ένα άτομο είναι μια διαδικασία η οποία τίθεται σε λειτουργία από μια ομάδα ανθρώπων. Η τέχνη κοινωνικοποιείται. Δεν είναι κάτι που λέει κάποιος, αλλά (είναι ότι) οι άνθρωποι κάνουν πράγματα, δίνοντας στον καθένα (συγκαταλέγοντας και αυτούς που ασχολούνται μ’ αυτήν) την δυνατότητα να έχουν εμπειρίες που δεν θα είχαν αλλιώς». To «τσίρκο» είναι μια συνεχής διαδοχή του ατόμου με το σύνολο, ακόμα και το σύνολο του «τσίρκου» υπάρχει ως άτομο μέσα στο μεγαλύτερο σύνολο των ήχων, της κίνησης και της σιωπής της περιοχής που λαμβάνει χώρα η performance. Η διαδοχή και η αλληλοεπικάλυψη για τον Cage μπορεί να συνεχιστεί περιλαμβάνοντας όλο τον πλανήτη… ακόμα ξεφεύγοντας και από αυτόν.

Πέθανε στις 12 Αυγούστου 1992. Μέχρι το τέλος της ζωής του δημιουργούσε μοντέλα τέχνης με βάση την ιδέα του για την αναρχία.

Ελευθερόκοκκος

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 151, Ιούλιος-Αύγουστος 2015

Πηγές-Βιβλιογραφία:
– John Cage, Empty Words
– John Cage, The Anarchy of Silence
– Εφραμίδου Π. Λευκοθέα, Το έργο του John Cage ως αφετηρία λειτουργικής και εννοιολογικής διερεύνησης των ορίων του σύγχρονου έργου τέχνης, Διδακτορική διατριβή.

Πηγή: Anarchy Press
Παλαιότερη ανάρτηση για τον Cage στον Μπούρμπουνα

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2015

Ταΰγετος

Επειδή η μέρα ενδείκνυται να παίρνουμε τα βουνά... ας μεταφερθούμε σε ένα ψηλό βουνό!


Η οροσειρά του Ταϋγέτου ονομάσθηκε από την Ταϋγέτη, μία από τις επτά Ατλαντίδες
ή Πλειάδες, κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης. Σύμφωνα με άλλη παραλλαγή του
μύθου, η Ταϋγέτη φέρεται ως σύζυγος του Λακεδαίμονα και ως μητέρα του Ευρώτα. 
Ο Ταΰγετος ή Πενταδάκτυλος,  είναι η υψηλότερη οροσειρά της Πελοποννήσου. 
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του βουνού είναι οι πέντε κορφές του, από τις οποίες η
ψηλότερη ονομάσθηκε από τους αρχαίους Ταλετόν. Η πυραμοειδής κορυφή του με το σχεδόν τέλειο σχήμα της έχει προκαλέσει πλήθος σχολίων για τις ''ενεργειακές ιδιότητες'' του βουνού. Η ψηλότερη κορφή του, ο Προφήτης Ηλίας, έλαβε το όνομά του από το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί σε υψόμετρο 2407μ. 
Στην υψηλότερη κορφή του Ταϋγέτου, που οι αρχαίοι την αποκαλούσαν Ταλετόν και
την θεωρούσαν ιερή τοποθεσία του Ήλιου, οι κάτοικοι πραγματοποιούσαν διάφορες
θυσίες, στις οποίες, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, ανάμεσα σε άλλα θυσίαζαν
και ίππους: «άκρα δε του Ταϋγέτου Ταλετόν υπέρ Βρυσεών ανέχει. Ταύτην Ηλίου
καλούσιν ιεράν και άλλα τε αυτόθι Ηλίω θύουσι και ίππους» (Παυσανίας Γ 20, 4). 
Από το Παυσανία ακόμη πληροφορούμεθα ότι στο δρόμο από «την Οίτυλον» προς τις
Θαλάμες,  στο ιερό της Ινούς, ήταν στημένα δυο χάλκινα αγάλματα, ένα της Σελήνης, 
με το προσωνύμιο Πασιφάη και ένα του Ηλίου. (Παυσανίας Γ 26, 1). Επίσηςδιάφορες παραδόσεις τοποθετούσαν τη κατοικία του Ήλιου στο Ταίναρο και πίστευαν ότι εκεί έβοσκαν τα ιερά του βόδια (Ομηρικός Ύμνος προς Απόλλωνα).




Δάσος της Βασιλικής
Κορυφή Ταΰγετου


Η σκιά της κορυφής του βουνού στον Λακωνικό κάμπο καθώς ο ήλιος δύει στην πλευρά της Μεσσηνίας.



Μέρος από την ανάπτυξη της κορυφογραμμής.

Ο ήλιος ετοιμάζεται να ανατείλει βγαίνοντας από την θάλασσα του Μυρτώο πελάγους. 

Άποψη της σκιάς του βουνού ριγμένη στον Μεσσηνιακό κόλπο, καθώς ο ήλιος ανατέλλει από την Λακωνία.


Η ''αθάνατη ράχη''. Διακρίνεται και το χιόνι που ενώ είναι Αύγουστος ακόμα υπάρχει.

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην κορυφή του βουνού. Δεν διαθέτει στέγη καθώς τον χειμώνα σκεπάζεται ολόκληρο από το χιόνι με αποτέλεσμα όποιοι ορειβάτες φτάνουν στην κορυφή να μην μπορούν να βρουν το εκκλησάκι γιατί βρίσκεται κάτω από τα πόδια τους θαμμένο.

Οι εικόνες από το εκκλησάκι είναι όλες σκαλιστές σε πέτρα ή μάρμαρο για να αντέχουν στις ακραίες συνθήκες της κορυφής. Από την αρχαιότητα στην κορυφή λατρευόταν ο θεός Ήλιος με θυσία λευκών αλόγων (από τον μύθο του άρματος του Ήλιου). Είναι προφανές η αντικατάσταση της λατρείας θεού Ήλιου από τον Προφήτη Ηλία και τα άλογα που τον μεταφέρουν στον ουρανό.
Το εκκλησάκι θαμμένο...


Η Πυραμίδα την μέρα και το βράδυ.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Τα προτεινόμενα ισοδύναμα μέτρα της Πέτρας!

Για να ξεμπερδεύουμε...με όλους


Η ΠΡΕΜΟΥΡΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΗ

Όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών τόσο τα μηνύματα κατά της αποχής πληθαίνουν. Να σημειωθεί ότι η αποχή από μόνη της λέει ελάχιστα πράγματα, αλλά κατ’ αρχήν μας αποκτά ενδιαφέρον καθ’ όσον βλέπουμε τους κομματικούς μηχανισμούς να ζορίζονται εξ αιτίας της. Στην καλύτερη των περιπτώσεων πρόκειται για ένα πρώτο, μικρό βήμα προς την πλήρη συνείδηση ότι οι εκλογές ή τα δημοψηφίσματα υπάρχουν ώστε να δημιουργούν ψευδαισθήσεις: συμμετοχής, ελεύθερης βούλησης και δύναμης. Στην πραγματικότητα, όμως, οι αποφάσεις είναι παρμένες (βλέπε δημοψήφισμα) και όλοι οι κομματικοί βρίσκονται κάτω από την ίδια στέγη και δεν θέλουν να χωρίσουν με τίποτα. Τα παραδείγματα πολλά και φρέσκα, βλέπε μνημονιακό Σύριζα αλλά και τους υπάρχοντες «αντιμνημονιακούς» που σκίζουν καλσόν και μνημόνια και ψηφίζουν όχι και παρών (αντιμνημονιακό), αντί να αποχωρήσουν από την βουλή και να σταματήσουν την διαδικασία που οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι είναι παράνομη και βάζει ταφόπλακα στον πληθυσμό του ελλαδικού χώρου και άλλα ωραία…

Μάλιστα σε αυτές τις εκλογές η πρεμούρα για την αποχή είναι μεγαλύτερη από παλαιότερα εκλογικά καρναβάλια. Από τα άρθρα της Αυγής μέχρι τα γραφόμενα του κουμουνιστή Μπογιόπουλου και τα συνθήματα της Ανταρσυα ότι η αποχή είναι ανοχή, τα μηνύματα αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο. Είναι προφανές ότι όλοι ανεξαιρέτως τα έχουν κάνει τόσο σκατά που δεν μπορούν να ξεπλυθούν με τίποτα. Η βρώμα κάτω από τα ωραία ρούχα δεν καλύπτεται και τώρα παρακαλούν να υπάρχει συμμετοχή στο εκλογικό πανηγύρι. Παρακαλούν για επί πλέον νομιμοποίηση, από τον κόσμο, όσων δεινών πρόκειται να έλθουν.

Τα παραπάνω μόνο φόβο μπορούν να εκφράσουν. Τον φόβο του κάθε κομματικού σφογγοκωλάριου της ευρωπαϊκής και κάθε εξουσίας ότι μπορεί κάποιοι (επί τέλους!) να τους πήραν χαμπάρι! Να πήραν χαμπάρι την ξεφτίλα του συστήματος που υπηρετούν και εκπροσωπούν, την λαμογιά που παίζουν, μα πάνω από όλα ότι πήραν χαμπάρι πως τους χρησιμοποιούν για να εφαρμόσουν ό,τι τους γουστάρει δημοκρατικά και… «αναμάρτητα»!

Μπροστά, λοιπόν, σε αυτό τον κίνδυνο βάλθηκαν να μας βομβαρδίσουν με αρθράκια, τσιτάτα και αφίσες για την ασυνειδησία της αποχής. Για την ασυνειδησία της συμμετοχής, όμως, κανένας λόγος. Βλέποντας την δεξαμενή να χάνει νερά βάλθηκαν να ξεσπαθώσουν όλοι κατά της αποχής. Σε κάθε εκλογική πανήγυρη οι κομματικοί σφογγοκωλάριοι μας ενημερώνουν ότι η αποχή ενισχύει κάτι, κάτι νέο κάθε φορά… Πρώτα ήταν τα δύο μεγάλα κόμματα (Πασοκ- ΝΔ), μετά ότι ενισχύεται η Χρυσή Αυγή, μετά η ΝΔ και τώρα ότι τον συμφέρει τον καθένα μη αναφέροντας πως ότι και να ψηφίσεις ή απλώς να απέχεις, το παιχνίδι είναι μιλημένο και παίζεται στην έδρα του συστήματος.

Για το λόγω αυτό αναφέρουμε ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν ενδιαφέρονται ούτε για την αποχή, ούτε για την συμμετοχή. Επειδή με την αποχή, όπως και με την συμμετοχή, αναγνωρίζεις την διαδικασία και προσδιορίζεσαι με βάση αυτήν.

Κάποιοι στοχεύουν μόνο στην καρδιά της συνείδησης και αυτός ο αγώνας είναι παντού, εκτός από τις κάλπες.

Γι’ αυτό

ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Για πάντα!

Ελευθερόκοκκος
Πηγή: Anarchy Press

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2015

Καλαμάτα 09 έως 17 Σεπτέμβρη 1944 (τέσσερα φωτογραφικά ντοκουμέντα εκείνων των ημερών)

Στις 9 Σεπτέμβρη του 1944 η Καλαμάτα, μετά από σκληρές μάχες με τα τάγματα ασφαλείας και την χωροφυλακή, καταλαμβάνεται από τον ΕΛΑΣ. Από τις μάχες πολλοί χάνουν την ζωή τους ενώ κάποιοι από τα τάγματα ασφαλείας διαφεύγουν προς την κωμόπολη του Μελιγαλά. Το κτήριο που στέγαζε την χωροφυλακή ανατινάζεται. Ο κατοχικός δήμαρχος Ηλίας Καρατζάς μαζί με κάποια μέλη της κατοχικής διοίκησης αιχμαλωτίζονται και οδηγούνται σε λαϊκό δικαστήριο όπου και εκτελούνται. Στις 17 Σεπτέμβρη, μετά την μάχη του Μελιγαλά, οι συλληφθέντες της μάχης οδηγούνται σε λιντσάρισμα στην πλατεία της Καλαμάτας.
Οι παρακάτω φωτογραφίες του Χρήστου Αλειφέρη έχουν αποτυπώσει σκηνές από τα παραπάνων γεγονότα της εποχής και περιέχονται στο βιβλίο, " Η Καλαμάτα μέσα από τον φακό του Χρήστου Αλειφέρη 1937-1974" της Αναστασίας Μηλίτση-Νίκα και της Σταυρούλας Βερράρου.
10 Σεπτέμβρη γίνεται η κηδεία των ανταρτών που έχασαν την ζωή τους.
13 Σεπτέμβρη διεξάγεται η δίκη του κατοχικού δημάρχου Ηλία Καρατζά.
17 Σεπτέμβρη, γίνεται το θανατηφόρο λιντσάρισμα των αιχμαλώτων από την μάχη του Μελιγαλά. 



10 Σεπτέμβρη γίνεται η κηδεία των ανταρτών που έχασαν την ζωή τους.


13 Σεπτέμβρη διεξάγεται η δίκη του κατοχικού δημάρχου Ηλία Καρατζά (στο κέντρο της φωτογραφίας με απλωμένο το δεξί του χέρι)

         17 Σεπτέμβρη στην πλατεία της Καλαμάτας, γίνεται το θανατηφόρο λιντσάρισμα των αιχμαλώτων από την μάχη του Μελιγαλά (Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη μια μέρα μετά από το λιντσάρισμα)

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

ΜΑΥΡΕΣ ΜΕΡΕΣ-ΛΕΥΚΗ ΝΥΧΤΑ


Μέσα στις αδιέξοδες μαύρες μέρες μας να σου και οι λευκές νύχτες. O κόσμος πρέπει να διασκεδάσει και να ξεχαστεί λίγο από την δυσκολία των ημερών μέσα από το shoping therapi και την γκλαμουριά που θα προσφέρει ο δήμος της Καλαμάτας το Σάββατο βράδυ.

Τα μαγαζιά θα είναι ανοιχτά από τις 8 το βράδυ μέχρι νωρίς το πρωί με πολλές προσφορές, ενώ στους δρόμους της πόλης θα παιανίζουν μπάντες και μουσικά συγκροτήματα. Σύσσωμα τα τοπικά ΜΜΕ προπαγανδίζουν την Λευκή Νύχτα ως μια ευκαιρία για τους εμπόρους, τους καταναλωτές αλλά και για τους επισκέπτες της πόλης. Η παραπάνω εμπορική φιέστα γίνεται για δεύτερη χρονιά στην πόλη και όπως και πέρυσι έτσι και φέτος αναμένεται πλήθος κόσμου από όλη την Πελοπόννησο και την Αθήνα.

Ο τοπικός τύπος έχει βαλθεί να βγάλει μίζερους και σκοταδιστές όσους βλέπουν αυτή την εμπορική φιέστα ανούσια, με μόνο σκοπό την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων στα εμπορικά μαγαζιά και με απώτερο σκοπό την εδραίωση εξαντλητικών ωραρίων καταστημάτων.

Αλήθεια γνωρίζουν οι επισκέπτες για το εάν οι υπάλληλοι που θα μείνουν μέχρι νωρίς το πρωί στο μαγαζί του εργοδότη τους θα πληρωθούν υπερωρίες; Γνωρίζουν εάν είναι ασφαλισμένοι; Γνωρίζουν πόσο είναι ο μισθός τους και εάν δίνεται κανονικά;

Το οξύμωρο στο συγκεκριμένο γεγονός είναι ότι οι ίδιοι που πάνε για μεταμεσονύχτια ψώνια στηρίζοντας έτσι την εκμετάλλευση των εργαζομένων που θα δουλέψουν αυτή την νύχτα, συγχρόνως γκρινιάζουν για την οικονομική τους κατάσταση. Η βλακεία βλέπετε δεν έχει τέλος.

Οι επισκέπτες καταναλωτές που θα βρεθούν σε αυτή την Λευκή Νύχτα καλό θα ήταν να αναλογιστούν τα παραπάνω και επί πλέον να ψάξουν μέσα τους γιατί να χρειάζονται ένα Σαββατόβραδο μέχρι τα ξημερώματα για να ψωνίσουν ρούχα παπούτσια και καλσόν. Να ψάξουν γιατί πρέπει μια ζωή να συμπεριφέρονται σαν πρόβατα στο σφαγείο και να συμμετέχουν ελαφρά τη καρδία, χωρίς να σκέπτονται τις επιπτώσεις που μπορεί να προκαλέσουν, σε κάθε σκουπιδοεκδήλωση που τους πασάρουν.








Το μόνο φως που χρειαζόμαστε την νύχτα είναι αυτό των αστεριών που μας βοηθάει να ονειρευόμαστε ένα ανεξούσιο κόσμο.                                                                                           
                                                                                                                                                           ΑτΝ

Πηγή: Anarchy Press

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Αυτοί που δήλωναν διαφορετικοί, επειδή ήταν ίδιοι

Δεν έχει πάτο η «παπάτζα» της κυβέρνησης… Τα «θα» του παρελθόντος είναι τόσα πολλά που δεν κρύβονται. Δεν θέλει ιδιαίτερο ψάξιμο για να έχει κάποιος πρόσβαση σε όποιο «θα» επιθυμεί. Θα μπορούσαμε πλέον να μην εκθέτουμε τις απόψεις μας για την ελεεινότητα και την παραπλάνηση του κόσμου από τον Σύριζα, και απλά να αναρτούσαμε αυτούσιες δηλώσεις στελεχών του από το πρόσφατο παρελθόν.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με το «θα» της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Το υπουργείο παιδείας προσανατολίζεται σε αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών στα σχολεία, στην ανάθεση δεύτερης ειδικότητας και στην αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, μόνο και μόνο για να μην κάνει νέες προσλήψεις.

Να σημειώσουμε ότι τα μέτρα της αύξηση μιας ή δύο ωρών την βδομάδα καθώς και της ανάθεσης δεύτερης ειδικότητας μπορεί να μην φαίνονται τραγικά και εφαρμόζονται εύκολα, γιατί με μια πρώτη ανάγνωση έχουν μια ιδιότυπη κοινωνική στήριξη για το «κοινό καλό στις δύσκολες μέρες που διανύουμε».

Σε αυτό στηρίζεται άλλωστε και το υπουργείο, εξ ού και οι δηλώσεις του Μπαλτά στις 27 Ιουλίου 2015: «Η χώρα βρίσκεται σε κρίση όλοι πρέπει να βάλουμε τον όβολο μας για να ξεπεραστεί η κρίση. Αν χρειαστεί ένας δάσκαλος να κάνει μια ή δυο ώρες παραπάνω ως συμβολή στο ξεπέρασμα της κρίσης νομίζω ότι θα το δεχθεί. Ο καθένας οφείλει να συμβάλει με τον τρόπο του για να ξεπεραστεί η κρίση». Σε αυτό το επιχείρημα στηριζόντουσαν και οι προκάτοχοι.

Για το ίδιο θέμα ο τέως υπουργός παιδείας Αρβανιτόπουλος είχε δηλώσει στις 8 Μαρτίου το 2013: «Την ώρα που όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες έχουν κάνει τεράστιες θυσίες για να βγούμε από την κρίση ζήτησα από τους εκπαιδευτικούς να βάλουν και αυτοί πλάτη… είναι ανάγκη να μην υπάρξουν κενά στα σχολειά γι’ αυτό αποφασίσαμε την αύξηση του εβδομαδιαίου διδακτικού ωραρίου… πιστεύω ότι οι συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων εκπαιδευτικών θα συμβάλει στην εθνική προσπάθεια». Όποιος-α καταφέρει να βρει διαφορά από τις δύο δηλώσεις κερδίζει. Στο ίδιο έργο θεατές, για το καλό της πατρίδας τα μνημόνια, τα μέτρα, η εξαθλίωση κλπ…

Να υπενθυμίσουμε ότι η πρώτη αύξηση στο ωράριο των εκπαιδευτικών είχε εφαρμοστεί το 2013 ακριβώς για τους ίδιους λόγους. Τότε ο Σύριζα είχε ξεσπαθώσει γι’ αυτή την ενέργεια. Ας δούμε τι έλεγε ο σημερινός υπουργός παιδείας Τάσος Κουράκης στις 26-07-2012: « Μελέτες υποτίθεται επιστημονικές όπως πρόσφατη που αφορά την αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα, είναι από αυτές που χρόνια προωθούνται στις νεοφιλελεύθερες ελληνικές κυβερνήσεις από στελέχη του ΟΟΣΑ ή άλλων διεθνών οργανισμών (π.χ. Ευρωπαϊκό δίκτυο Ευρυδίκη). Κοινός τους στόχος είναι το νέο φτηνό, ιδιωτικοποιημένο και ανταγωνιστικό σχολείο και πανεπιστήμιο, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα «εκπαιδεύσιμων» που θα εξυπηρετεί μια κοινωνία «απασχολήσιμων».

Ο σχεδιασμός τον οποίο υπηρετεί με ζήλο και υποταγή και η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση, επιχειρεί να δώσει ένα ακόμη συντριπτικό χτύπημα στο δημόσιο σχολείο και Πανεπιστήμιο. Θέλει να μηδενίσει τις ήδη ελάχιστες προσλήψεις νηπιαγωγών, δασκάλων, καθηγητών, εκλεγμένων μελών ΔΕΠ, συμβασιούχων ΠΔ 407, μελών ΕΕΔΙΠ, να ανοίξει το δρόμο σε ενδεχόμενες απολύσεις, να περιορίσει τις σχολικές μονάδες και τα πανεπιστήμια. Θέλει σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας να οδηγήσει σε αύξηση των μαθητών και φοιτητών στο κάθε τμήμα, όπως ζητά ο ΟΟΣΑ απ’ το 2010 με μελέτη που πάλι είχε δώσει ο γενικός γραμματέας του Άνγχελ Γκουρία στην τότε Υπουργό Άννα Διαμαντοπούλου. […]

Όμως οι συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών, γι΄αυτό το θέμα δεν αφορά μόνο τους εκπαιδευτικούς, αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και την ίδια την ύπαρξη του δημόσιου σχολείου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ μαζί με τους πολίτες θα σταματήσει κάθε επιχειρούμενη θυσία της δημόσιας εκπαίδευσης στις ανάγκες και τα συμφέροντα των δανειστών, των περίφημων «αγορών» και τις πολιτικές των μνημονίων».

Αν τα παραπάνω ανήκουν στο παρελθόν του Σύριζα ως αντιπολίτευση (όπου η «παπάτζα» είναι νομιμοποιημένη, δωρεάν και πάνω απ’ όλα ασφαλής), στο κοντινό παρελθόν με τον Σύριζα κυβέρνηση το μοτίβο φαίνεται πως παραμένει ίδιο. Λόγια του αέρα με ημερομηνία 30-01-2015:

«Όσον αφορά στο θέμα του ωραρίου εμείς λέμε πάρα πολύ καθαρά ότι ως ΣΥΡΙΖΑ θα επαναφέρουμε το ωράριο.

Α. Εκτιμούμε ότι ο λόγος που έγινε η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών δεν είναι για λόγους καλύτερης εκπαιδευτικής λειτουργίας, αλλά για να υλοποιηθεί η μνημονιακή δέσμευση για την απόλυση 12 χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Β. Δηλώνουμε ως ΣΥΡΙΖΑ ότι θα επαναφέρουμε όσους εκπαιδευτικούς θα έχουν απολυθεί στο διάστημα αυτό και εξαιτίας αυτού του μέτρου και όσοι έχουν αναγκαστικά παραιτηθεί ή μετατεθεί. Θεωρούμε ότι είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε καθώς η αύξηση του ωραρίου και μάλιστα η αύξηση σε 25 μαθητές ανά τάξη θα επιδεινώσει ακόμη περισσότερο το πρόβλημα».

Στα παραπάνω, για να μην είμαστε άδικοι αναφέρουμε ότι η κυβέρνηση επαναπροσέλαβε 1817 καθηγητές των ΕΠΑΛ, αλλά το ωράριο ακόμα ανεβαίνει, οπότε στην προκειμένη δεν θα υπάρχουν νέες απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων στην εκπαίδευση, αλλά χιλιάδες μη προσλήψεις. Μια τέτοια κίνηση είναι συμφέρουσα και βολική, από πλευράς κυβέρνησης, επειδή είναι αλλοιώς να απολύεται κάποιος και αλλοιώς να συνεχίζει την ανεργία του ελπίζοντας σε πεντάμηνα και επισφαλείς περιστασιακές απασχολήσεις. Το ένα πρόκειται για μπαμ μέσα στην νύχτα και το άλλο υπό το φως μιας ούτως ή άλλως θορυβώδους ημέρας…

Να τους χαίρεστε όσοι-ες του ψηφίσατε και όνειρα γλυκά σε όλους ανεξαιρέτως τους ψηφοφόρους κάθε κομματικού και πολιτικού μαντριού.

Ελευθερόκοκκος

Πηγή: Anarchy Press

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Αντιμνημονιακά, κυριακάτικα και αριστερά ψώνια...

φώτο από "Το Παρατηρητήριο"
Περσινή ανακοίνωση (13/7/2014)  Σύριζα για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές:

«Το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές είναι ένα αυταρχικό μέτρο, που καταργεί βασικά δικαιώματα των εργαζομένων, υπονομεύει τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ ωφελεί μονάχα τα μεγάλα πολυκαταστήματα και τις εμπορικές αλυσίδες. 

Στους πολίτες δεν λείπουν περισσότερες μέρες και ώρες για να ψωνίσουν, αλλά τα χρήματα, εξαιτίας της βάρβαρης πολιτικής λιτότητας και ανεργίας. Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να το αποσύρει».

Με τις υγείες σας......

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Παντού αρλεκίνοι… και δεν γελάει κανείς

Λίγες σειρές πρόλογος: Να γράψεις πάλι τα ίδια; Να παραπέμψεις σε προηγούμενες αναρτήσεις; Να πεις ότι οι αναρχικοί τα έλεγαν; Τι να πεις και τι να γράψεις όταν έξω κυκλοφορούν αμέτρητες παρωπίδες; Στοιχισμένοι άνθρωποι, κατά κομματικό χρώμα, και μαντρωμένοι σε στάνες.

Μπορεί στο εσωτερικό του Σύριζα να βγαίνει ότι επικρατεί αναβρασμός, αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα πνεύματα θα καταλαγιάσουν. Είτε μέσω αποχωρήσεων, είτε μέσω διαγραφών, είτε με δημόσιες δηλώσεις που εκφράζουν διπολική διαταραχή, οι «αντιφρονούντες» θα πάρουν τη θέση που τους αντιστοιχεί. Σε διπολισμό ίσως να οφείλεται και η δήλωση του Τσίπρα για τις διαγραφές: «[…] δεν είναι στην κουλτούρα μου και του κόμματος οι διαγραφές είναι ο διάλογος, η συζήτηση, οι πολιτικές αποφάσεις και τα συλλογικά όργανα καταστατικό δεν προβλέπει ότι πρόεδρος διαγράφει υπάρχουν όργανα είναι μακριά από μένα αυτή η κουλτούρα». Οπότε έχουμε και λέμε ότι η διαγραφή δεν υπάρχει στην κουλτούρα του κόμματος, ο πρόεδρος δεν διαγράφει αλλά υπάρχουν αρμόδια όργανα που το κάνουν, έτσι οι διαγραφές δεν υπάρχουν, αλλά συγχρόνως υπάρχουν.

Παρόμοιας φύσης δηλώσεις και πράξεις έκαναν και οι βουλευτές που ψήφισαν επί της εξουσιοδότησης του νέου μνημονίου ή τοποθετήθηκαν επί τούτου. Το ναι που σημαίνει όχι, το παρών που σημαίνει όχι και μπορεί και ναι, η αντιμνημονιακή ομιλία του Καμένου από τα παλιά, λες και κόλλησε η βελόνα στην κοντινή εποχή του παρελθόντος που ήταν αντιμνημονιακός (περασμένα μεγαλεία), αλλά η τελική στήριξη του νέου μνημονίου και άλλα πολιτικάντικα μαγειρέματα.

Όμως, παρ’ όλο που ο εξουσιοδοτημένος Τσίπρας, και οι συν αυτώ, έφερε ένα τρίτο μνημόνιο με τριετή διάρκεια, διαπιστώνεται ότι (σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις) απολαμβάνει μια ευρεία κοινωνική στήριξη. Αυτή την κοινωνική συναίνεση βγήκε να υπερασπιστεί και στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ, Προσπαθώντας να πείσει τους υπηκόους ότι αυτό που θα τους έρθει κατακέφαλα είναι το λιγότερο κακό και ότι το μεγαλύτερο κακό θα ήταν οι άμεσες μειώσεις μισθών και συντάξεων οι οποίες γλύτωσαν το ψαλίδι.

Εννοείται ότι είναι διαφορετικό να σου κόβουν μισθούς και συντάξεις και διαφορετικό να πληρώνεις ακριβότερα τρόφιμα, ασφάλιση και διάφορες άλλες υπηρεσίες! Το ένα το αισθάνεσαι εύκολα στην τσέπη και το άλλο ευκολότερα! Είναι διαφορετικό να σου κόβουν το βοήθημα (ΕΚΑΣ) στην πενιχρή σύνταξη από το να σου κόψουν την ίδια την σύνταξη. Ειδικά στο τελευταίο ο Τσίπρας μας ανέφερε ότι το ψαλίδι θα αντισταθμιστεί από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Βέβαια ξέχασε να μας πει τι θεωρεί το κράτος ως ελάχιστό οικονομικό πόρο για να ζήσει κάποιος. Μέχρι στιγμής το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είναι 200 ευρώ το μήνα ή ετησίως 2.400 ευρώ για ένα άτομο. Έστω ότι το συγκεκριμένο άτομο έχει ετήσιο εισόδημα 1.000 ευρώ, το ετήσιο επίδομα που προβλέπετε εάν ισχύσει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, θα είναι 1.400 ευρώ ώστε συνολικά να φθάσει το ελάχιστο εισόδημα του στο όριο του εγγυημένου εισοδήματος που είναι 2.400 ευρώ. Οπότε μην στεναχωριέσαι τελευταίε συνταξιούχε γιατί έχεις καπαρώσει 200 ευρώ το μήνα τυχερέ.

Τέλος, ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η απαίτηση των δανειστών να ανακληθούν όλες οι επαναπροσλήψεις που έγιναν από την κυβέρνηση (καθαρίστριες, καθηγητές ΕΠΑΛ, ΕΡΤ και άλλοι). Ο Κατρούγκαλος καθησύχασε τους επαναπροσληφθένες ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει γιατί θα εξισορροπηθεί με τον περιορισμό άλλων προσλήψεων. Ποιος, όμως, μπορεί να εμπιστευθεί μία αξιοθρήνητη δράκα ψευτών;

Κι εσύ «προδομένε ψηφοφόρε», όταν πάψεις να αισθάνεσαι προδομένος, όταν δεν συμπεριφέρεσαι σαν περιφερόμενο κοινό παρακολουθώντας αρλεκίνους να κάνουν τούμπες, τότε ίσως λύσεις πολλά από τα προβλήματά σου.

Τότε ίσως αντιληφθείς ότι «αναλαμβάνω την ευθύνη» σημαίνει παραιτούμαι από το αξίωμα του πρωθυπουργού και ότι όταν ως μέλος της κυβέρνησης καταψηφίζω την κυβερνητική πρόταση αυτό σημαίνει ότι έχει χαθεί η «δεδηλωμένη», όποτε σ’ αυτήν την περίπτωση το «στηρίζω την κυβέρνηση» αναιρεί το «καταψηφίζω».

Ο αρλεκινισμός σ’ όλο του το «μεγαλείο»!

  Ελευθερόκοκκος

Πηγή: Anarchy Press

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015

Η τηλεαριστερά προ των πυλών

Ομολογούμενος δεν ήταν λίγοι αυτοί που χάρηκαν βλέποντας βουλευτές και υπουργούς της κυβέρνησης να βρίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα με δημοσιογράφους, αλλά και με εταίρους πολιτικάντηδες, βγάζοντας έτσι τις μάσκες και δείχνοντας το ποιόν τους.

Όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων τα κανάλια ξέπλεναν καλά το αίμα, την πείνα και την εξαθλίωση των ανθρώπων. Λογικό, λοιπόν, να αισθάνεται αγαλλίαση κανείς βλέποντας τον Κουρουμπλή να βρίζει την Τρέμη και τον Πρετεντέρη, τον Λαφάζανη και την Κωσταντοπούλου να τα βάζουν με τους παρουσιαστές του Σκάι και διάφορα άλλα περιστατικά.

Μετά από τα παραπάνω περιστατικά η ΕΣΗΕΑ παρέπεμψε σε πειθαρχικό συμβούλιο τους μεγαλοδημοσιογράφους Τρέμη, Πρετεντέρη, Σαράφογλου, Καψή, Μαλέλη ,Κονιτόπουλου, αρχισυντάκτη της εκπομπής του Κώστα Μπογδάνου, Πορτοσάλτε, Οικονόμου και τη Χούκλη. Οι κατηγορίες είναι ότι οι παραπάνω δημοσιογράφοι πρωτοστάτησαν στην επιχείρηση τρομοκράτησης των πολιτών χρησιμοποιώντας ψευδείς και παραπλανητικές ειδήσεις σχετικά με το δημοψήφισμα. Είναι βέβαιο ότι όλοι οι παραπάνω θα σκιαχτούν από το συμβούλιο και θα ζητήσουν άφεση μνημονικών αμαρτιών. Η υπόθεση φαίνεται πως θα έχει και συνέχεια αφού πρόκειται να συζητηθεί στην βουλή και υπάρχει σε εξέλιξη σχετική εισαγγελική έρευνα.

Βέβαια όλα τα παραπάνω, με μια πιο καθαρή ματιά, απαλλαγμένη από μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς συναισθηματισμούς, φαντάζουν με μάχη από ύαινες πάνω από κάποιο άψυχο κουφάρι, που μετά το φαγοπότι θα ξαποστάσουν και πάλι μονιασμένες οργανώνοντας νέο κυνήγι.

Τόσα χρόνια όλος αυτός ο αντιμνημονιακός συρφετός μάλλον δεν έβλεπε ούτε άκουγε. Κουφή η ΕΣΗΕΑ, τυφλή η εισαγγελία, άλαλοι οι πολιτικάντηδες μπροστά σε όλους αυτούς που τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τους διώκουν.

Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά πως για να μακροημερεύσει χρειάζεται την αρωγή των καναλιών. Η αναστημένη ΕΡΤ, ο ραδιοσταθμός Κόκκινο και η εφημερίδα της Αυγής δεν φτάνουν. Η κυβέρνηση χρειάζεται και τα ιδιωτικά κανάλια. Πολλά σταλινικά απολιθώματα στους χώρους της κυβέρνησης το ξέρουν καλά αυτό. Ότι αφορά για τα ζητήματα των τηλεοπτικών αδειών και για τα χρωστούμενα των καναλιών, να είμαστε βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα θα διευθετηθούν και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Η «εποχή της αριστεράς», υπό την κομματική κηδεμονία των υπολοίπων, περνάει μέσα από τα κανάλια. Οι έντονοι διαξιφισμοί στα τηλεοπτικά παράθυρα, λοιπόν, έχουν σκοπό και εκφράζουν μια ενδοεξουσιαστική διαμάχη με έπαθλο την υπνωμένη συνείδηση του ψηφοφόρου-τηλεθεατή.

Εμπρός, λοιπόν, «σύντροφοι» κατατροπώστε το παλιό τηλεοπτικό κατεστημένο, αλλά εάν τα βρείτε στην πορεία δεν χρειάζεται να το δείξετε… σκορπίστε γρήγορα τον κουρνιαχτό μην τυχόν το πάρει χαμπάρι το πόπολο και συνέλθει από την μέθη των ιδεολογικών φληναφημάτων που το κερνούν. Ούτως ή άλλως την ξέρετε καλά την δουλειά της παραπλάνησης.

Ελευθερόκοκκος
Πηγή: Anarchy Press

Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

Πρώτη φορά αμεσοδημοκρατική θηλειά

Κατατέθηκε,… σου ‘πα, μου ’πες και πέντε μήνες λέξεων εντυπώσεων και ψέμματος. Πέντε μήνες σκληρής προσπάθειας ώστε τα όποια μέτρα –συμφωνία να βιδώσουν καλά στο μυαλό των υπηκόων ως αναγκαία, να κατακάτσει στις συνειδήσεις όλων ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε, παλεύοντας με τα θηρία και κερδίζοντας όσα περισσότερα. Να πιστέψουν όλοι ότι η φανέλα ίδρωσε σε αντίθεση με τους προκατόχους της.

Και όντως η αλήθεια είναι ότι η μόνη διαφορά είναι στην φανέλα, με γραβάτα οι πρώην, χωρίς γραβάτα οι νυν. Κατά τ’ άλλα τα 8 δις φοροεισπρακτικά κυρίως μέτρα ωχριούν μπροστά στα περίπου 800 εκατομμύρια των προκατόχων τους. Οι αλληλοκατηγορίες βέβαια μεταξύ ΝΔ και Συριζανέλ είναι μόνο για τα προσχήματα ώστε να διατηρήσουν την πελατεία ευχαριστημένη, καθώς τα 800 εκατομμύρια ή τα 8 δις μέτρα δεν θα ήταν και δεν θα είναι τα τελευταία σε καμία περίπτωση.

Όπως και να εξελιχθεί το δημοψήφισμα η συμφωνία θα έρθει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και θα την πληρώσουν άπαντες, ψηφοφόροι και μη. Με το δημοψήφισμα πάνω σε ένα άκυρο ερώτημα που διαπραγματεύεται το υλικό του σχοινιού της αγχόνης η κυβέρνηση προσπαθεί να διαφοροποιηθεί βάζοντας τους υπηκόους να διαλέξουν σχοινί λινάτσας ή μεταξιού. Διαβεβαιώνει δε ότι θα είναι εκεί σε οποιοδήποτε αποτέλεσμα για να εκφράσει την κυρίαρχη βούληση του λαού, περνώντας την θηλειά στο λαιμό, με πολιτικό ήθος και με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Άπαντες θα νοιώσουν ότι συμμετέχουν στην διαπραγμάτευση. Προσερχόμενοι στις κάλπες ίσως κάποιοι να αντιληφθούν ένα δροσερό αεράκι που να μοιάζει με εκείνο που για πέντε μήνες ένιωθε ο Βαρουφάκης στο πρόσωπό του και για λίγο να νιώσουν ότι περπατάνε στις Βρυξέλες. Οι πεινασμένοι ίσως για πρώτη φορά να μπερδέψουν το άρωμα της τηγανητής πατάτας με αυτό από τα λαχανάκια Βρυξελλών. Όλοι θα μπορούν να φαντασιωθούν με τον τρόπο τους, ότι ανήκουν στην διαπραγματευτική ομάδα.

Το θέμα με το δημοψήφισμα είναι τόσο χυλός, ώστε δεν θα πρέπει να μείνουμε έκπληκτοι σε μια «υπαναχώρηση» των δανειστών σε μέτρα κοντά σε αυτά που προτείνει η κυβέρνηση. Σε αυτή την περίπτωση ο Βαρουφάκης ανέφερε ότι το δημοψήφισμα μένει ως έχει, αλλά το πρόταγμα από όχι θα πρέπει να μετατραπεί σε ναι. Το βέβαιο, λοιπόν, είναι ένα: ότι η απόφαση θα περάσει όντως από τους υπηκόους και θα είναι οδοστρωτήρας… Τα μιλήσανεεεε, τα συμφωνήσανε!

Ελευθερόκοκκος
Πηγή: Anarchy Press

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Στρόβιλος

Ένα, δύο, τρία αρχίζω....
Δεν μπορώ να σε βλέπω πια... Να γυρνάς από εδώ και εκεί ψάχνοντας ελπίδες και όνειρα.
Να κρεμιέσαι από στόματα βρώμικα και να τους χαρίζεις τον χώρο σου...
Να είσαι τέλειος μόνο για ποδοπάτημα...
Να είσαι πάντα στημένος στο ραντεβού, πάντα προδομένος 
αλλά έτοιμος να ξαναπαίξεις το παιχνίδι του θιγομένου, της υποταγής, 
αλλάζοντας χρώμα στα ρούχα για να καλύψεις την συνείδηση.
Αέναος κύκλος υποταγής, στρόβιλος συνειδήσεων και πλυντήριο ονείρων,
οι μέρες που μας προφέρουν οι άλλοι... η εξουσία.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

ΑΛΗΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ…ΤΗΛΕΘΕΑΤΕΣ

Τελικά ποιος είναι πιο επικίνδυνος; Αυτός που το λέει ή ο άλλος που περιμένει να το ακούσει; Και πιο συγκεκριμένα: Κάποιος μαθαίνει από το σαλόνι του ότι οι δημοσιογράφοι τού σαλονιού του εκπαιδεύονται για να τα λένε καλύτερα, από διάφορους που ενδιαφέρονται για την καλύτερη ενημέρωσή μας και για την καλύτερη ποιότητα στην ζωή μας γενικότερα όπως το ΔΝΤ, αλλά και παλιότερα η Siemens.

Αυτός ο κάποιος μπορεί να εξοργιστεί, να τους βρίσει ή να πει ότι το ήξερε, αλλά θα του διαφύγει ότι αυτοί που τον ενημερώνουν για το γεγονός μπορεί να είναι πρωταγωνιστές σε αυτό. Επίσης σε μια αλλαγή της επικαιρότητας το προηγούμενο θέμα απλώς θα ξεχαστεί.

Νέο, φρέσκο αίμα στις οθόνες κύριοι και κυρίες… προλάβετε!!!

Όταν το θέαμα δίνει τον ρυθμό στην ζωή, τότε απλά το άτομο μετατρέπεται σε θεατή. Όταν το θέαμα αλλάξει απλά θα ξεχαστεί το προηγούμενο θέαμα και ούτω καθ’ εξής και το άτομο θα μένει εκεί θεατής, να ζητάει κι άλλο θέαμα και άλλο αίμα, περισσότερο πόνο, άλλη μια ελπίδα, ένα άδειο πουκάμισο…

Ελευθερόκοκκος
Πηγή:Anarcghy Press