Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

Το άγγιγμα του Χρόνου


Σκισμένες ημέρες στο πάτωμα, 
παλιές ξεθωριασμένες,
σκονισμένα στιχάκια και σοφίες της στιγμής.

Το ημερολόγιο 
με το φουσκωμένο και υποσχόμενο μέλλον στις σελίδες του,
καρφωμένο σε ανακαινισμένο τοίχο.

Μέρες που φεύγουν 
αφήνοντας σκέψεις, ιδέες και όνειρα 
που επιμένουν με πείσμα να υπάρχουν.

Φιλοδωρώντας το σώμα με στίγματα
και ουλές στο μυαλό και στην καρδιά,
προσφέροντας σοφία και πληγές,
ανεξίτηλες βαθιές.

Και έτσι περνάει ο χαράκτης χρόνος
και καμβάς μοιάζει το σώμα,
με ψυχή ψηφιδωτή.

Κάθε χάραγμα πιο δυνατό,
πιο σίγουρα βαλμένη κάθε ψηφίδα,
διαδρομή πικρή,
διαδρομή γλυκιά,
διαδρομή στο χρόνο, στην ψυχή, στην καρδιά και στο σώμα 
πορεία που φαντάζει όλο και ποιο κοντά στην λευτεριά.

Εύξυ


σημ. Ο πίνακας είναι της Μάτως Ιωαννίδου


Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2018

ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΣΥΣΚΕΥΩΝ. Όταν η περιβαλλοντική συνείδηση καταλήγει σε χωματερές ανθρώπων

Όλοι μας έχουμε δει σε διάφορα σημεία να υπάρχουν ειδικοί χώροι όπου ο καθένας μπορεί να αφήσει την παλιά ή την χαλασμένη ηλεκτρονική του συσκευή. Τι είδους ανακύκλωση γίνεται όμως και ποιοι την κάνουν; Αρκετοί ίσως να έχουμε δει και μια τηλεοπτική διαφήμιση με το μότο: «ανακύκλωση συσκευών, το κάνεις για σένα». Είναι από τις φορές που θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τα παραπάνω και θα εξηγηθούμε γι’ αυτό. Η ανακύκλωση συσκευών είναι όντως κάτι που το άτομο το κάνει μόνο για τον εαυτό του και για τίποτα άλλο. Είναι από τις περιπτώσεις που το άτομο κοιμάται ήσυχο έχοντας ήσυχη την συνείδησή του ότι προσέφερε στο περιβάλλον, ότι δεν δημιούργησε άλλο ένα απόβλητο που δεν θα απορροφηθεί από την φύση στον αιώνα τον άπαντα και όλα αυτά ανακυκλώνοντας την ηλεκτρονική του συσκευή.

Με την ανακύκλωση το άτομο εναποθέτει ένα δικό του πρόβλημα σε κάποιον άλλον, στο Κράτος, σε μια Ανώνυμη Εταιρία σε μια Δημοτική Επιχείρηση κλπ. Τελικά όμως το πρόβλημα, μέσα από την διαχείριση των παραπάνω φορέων, μεταφέρεται ώσπου εν τέλει να το επωμίζονται οι λαοί της Άπω Ανατολής, της Αφρικής και της Ινδίας. Καμμία ανακύκλωση ηλεκτρονικών συσκευών δεν γίνεται από τις εταιρίες που διαφημίζονται ως τέτοιες. Οι εται­ρείες ανακύκλωσης ηλεκτρονικών συσκευών είναι ουσιαστικά κομιστές ηλεκτρονικών αποβλήτων προς άλλες εταιρείες και πάει λέγοντας, μέχρι οι συσκευές να φτάσουν στην Αφρική, στην Ινδία ή στην Κίνα. Το εμπόριο των αποβλήτων έχει μεγάλα κέρδη. Με αυτό τον τρόπο είναι όλοι ευτυχισμένοι: ο καταναλωτής που έπραξε το περιβαλλοντικό του καθήκον (το κάνεις για σένα λέει το σποτ!) και όλοι οι ενδιάμεσοι, Κράτος, Ανώνυμες Εταιρίες, Δημοτικές Επιχειρήσεις κτλ. που τσίμπησαν αρκετά φραγκάκια απ’ την διακίνηση των ηλεκτρονικών αποβλήτων και τέλος τα εκάστοτε εξουσιαστικά οικονομικά συστήματα, καπιταλιστικά, δημοκρατικά, κουμουνιστικά, δικτατορικά κτλ που είναι οι τελικοί αποδέκτες, κερδίζοντας τεράστια οικονομικά οφέλη στις πλάτες όλων αυτών που ζουν και αναπνέουν παρέα με τα ηλεκτρονικά απόβλητα ολόκληρου του κόσμου.

Αν μπορούσαμε να κρυφτούμε μέσα σε μια ηλεκτρονική συσκευή που τοποθετείται σε ένα ειδικό κάδο ανακύκλωσης πιθανόν θα κάναμε ένα μεγάλο και μακρύ ταξίδι σε μια από τρεις περιοχές του πλανήτη. Θα ταξιδεύαμε για την Άκκρα την πρωτεύουσα της Γκάνας ή για το Νέο Δελχί της Ινδίας ή για το Guiyu της νοτιοανατολικής Κίνας.

Άκκρα

Στην Άκκρα της Γκάνας βρίσκεται η μεγαλύτερη χωματερή ηλεκτρονικών αποβλήτων του πλανήτη. Εκεί συσσωρεύονται κάθε χρόνο πάνω από 215.000 τόνοι ηλεκτρονικών συσκευών και 129.000 τόνοι κάθε είδους ηλεκτρονικό απόβλητο. Σ’ αυτή την χωματερή συρρέουν καθημερινά χιλιάδες φτωχοί άνθρωποι που προσπαθούν να εξάγουν από αυτές τις συσκευές με την μέθοδο

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

6 Δεκέμβρη 2008

Αναδρομή 10 χρόνια πριν στην Καλαμάτα. Δράσεις, Κείμενα, Αφίσες για την εξέγερση του 2008.


(αφίσα που τοιχοκολήθηκε στην Καλαμάτα τον Δεκέμβρη του 2008)


Στην Καλαμάτα έγιναν πολύ λίγα πράγματα σε σύγκριση με άλλες πόλεις όσον αφορά τη διογκούμενη βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής που βρήκε την ακραία της έκφραση στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Τι να κάνουμε; Βλέπετε είναι ισχυρές οι πελατειακές σχέσεις της περιοχής με το ελληνικό κράτος και αυτό οδηγεί σ’ ένα κλίμα πολιτικής μακαριότητας και κοινωνικής απραξίας.

Όμως οι μαθητές έβαλαν τα γυαλιά σε γονείς και κηδεμόνες και, με τη δύναμη που άντλησαν από τις πρόσφατες εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις, βγήκαν στους δρόμους, έβγαλαν την οργή τους για τον άδικο χαμό ενός συνομήλικού τους και έφτασαν μέχρι το αστυνομικό τμήμα (το οποίο βρίσκεται προστατευμένο εκτός πόλης) όπου φώναξαν συνθήματα και πέταξαν αντικείμενα και μπογιές. Οι κινητοποιήσεις των μαθητών ήταν οι μαζικότερες και τουλάχιστον η πόλη  δεν αποθάρρυνε τα παιδιά της.

Κατά τ’ άλλα, και χωρίς να ασχοληθούμε με τα γνωστά καμώματα του ΚΚΕ, έγινε μια συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία στις 8/12 στην οποία συμμετείχαν μέλη της ριζοσπαστικής πρωτοβουλίας πολιτών και άλλων αριστερών οργανώσεων, καθώς και άτομα του α/α χώρου και ανένταχτοι. Μετά από προτροπή δική μας και της ριζοσπαστικής πρωτοβουλίας έγινε πορεία προς το δικαστικό μέγαρο στην οποία προστέθηκαν και πολλοί πολίτες (συνολικά 100-150 άτομα). Η πορεία ήταν μικρή αλλά δυναμική. Στο δικαστικό μέγαρο πετάξαμε κόκκινες μπογιές. Επίσης γράφτηκαν συνθήματα σε τράπεζες και στο δημαρχείο.

Στις 30/12 διακοσμήσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο της κεντρικής πλατείας με τη βοήθεια συντροφισσών και συντρόφων που λόγω των ημερών βρέθηκαν στην πόλη. Γύρω από το δέντρο τοποθετήσαμε χαρτονένιες σφαίρες με ονόματα νεκρών-θυμάτων της κρατικής καταστολής. Στο δέντρο αναρτήθηκε πανό «Οι σφαίρες τους θωρακίζουν την οργή μας. Εξεγερμένο το νέο έτος». Η παρέμβαση κράτησε αρκετές ώρες και μοιράστηκε κείμενο σε πολλά αντίτυπα. Η αντίδραση του κόσμου ήταν σε γενικές γραμμές θετική.

Τέλος, σε όλο αυτό το διάστημα έγιναν και γίνονται αφισοκολλήσεις και μοιράζονται κείμενα. Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι, από την ημέρα της δολοφονίας και μετά, ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους λάμπει διακριτικά δια της απουσίας του στην περιοχή και έχει θέσει σε λειτουργία τα παρακρατικά του γρανάζια. Οι τοίχοι έχουν γεμίσει με φασιστική, ρατσιστική και ξενοφοβική προπαγάνδα και συνθήματα υπέρ της «αθωότητας» του μεσσήνιου μπάτσου-δολοφόνου σε βαθμό που προβληματίζει τους δημότες και τον τοπικό τύπο. Μήπως θάπρεπε και οι δημοκράτες και οι αριστερούληδες της πόλης να καθαρίσουν λιγάκι τους τοίχους υπερασπίζοντας το μύθο της δημοκρατίας τους που τους συντηρεί και τον συντηρούν;       




Κείμενο που μοιράστηκε τον Δεκέμβρη του 2008 στην Καλαμάτα

Το βράδυ του Σαββάτου  της 6ης Δεκεμβρίου δύο ένστολοι κρατικοί δολοφόνοι εκτελούν εν ψυχρώ τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ένα ακόμα ακραίο αλλά αναμενόμενο περιστατικό κρατικής βίας προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των κρατικών δολοφονιών που περιλαμβάνει: νέους που αντιστέκονται στην προμαγειρευμένη ζωή που τους σερβίρουν, πολίτες που βλέπουν τις περιοχές τους να υποβαθμίζονται και να απαξιώνονται, μετανάστες που συνωστίζονται στα σύνορα και στα μεταγωγών,  εργάτες στους χώρους δουλείας, κάθε λογής φτωχοδιάβολους που πασχίζουν να επιβιώσουν στους δρόμους των μίζερων πόλεων, παιδιά-θύματα του κοινωνικού αποκλεισμού, ακόμα και ανθρώπους που δεν σταματούν στα μπλόκα των μπάτσων. Ο κατάλογος μπορεί να διευρυνθεί εάν προσθέσουμε και την καθημερινή συνήθεια των κρατικών οργάνων «απλώς» να βιαιοπραγούν εναντίον πολιτών ( βλέπε υπόθεση ζαρντινιέρας). Η καραμέλα των «μεμονωμένων περιστατικών» μας έκατσε στο λαιμό. Δεν μασάμε άλλο. Η κρατική βία είναι παντού και εξαπλώνεται σαν γάγγραινα που τρώει το σώμα! Σήμερα ο Αλέξης αύριο το παιδί μας…

Οι νέοι έχουν κάθε λόγο να εξοργίζονται και να εξεγείρονται. Χρόνια τώρα βλέπουν ότι η ρουσφετο-λογική  και η σκανδαλο-λογική καλά κρατεί, βλέπουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια τους να υποβαθμίζονται συνεχώς ακολουθώντας τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και των εργασιακών δικαιωμάτων την ώρα που αυξάνονται οι δαπάνες για την καταστολή και τους εξοπλισμούς, βλέπουν ότι όποιος κλέβει πολλά την «γλυτώνει» αρκεί να είναι υπουργός, βουλευτής, παπάς, τραπεζικός ή μεγαλοεπιχειρηματίας... 

Με την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη το ποτήρι ξεχείλισε. Χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων και εξέφρασαν την οργή τους με επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους - αστυνομικά τμήματα και οχήματα, υπουργεία, τράπεζες, πολυκαταστήματα και πολυεθνικές εταιρίες- διαταράσσοντας την κανονικότητα και εμποδίζοντας τη ροή του εμπορεύματος. Τις αυθόρμητες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής θα ακολουθήσουν οι καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών και δημοσίων κτηρίων όπου, μέσα από αυτοοργανωμένες και  αντιιεραρχικά συγκροτημένες συνελεύσεις,  αποφυλακίστηκε η φαντασία και εκφράστηκαν απόψεις και προτάσεις που παραπέμπουν σε μια συνολική προσπάθεια ανακατάληψης της ζωής μας. Τα γεγονότα της εξέγερσης πυροδοτούν μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, κινητοποιήσεις και γενικότερο προβληματισμό στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Κάποιοι Καλαματιανοί, κυρίως μαθητές, βγήκαν στους δρόμους αρκετές φορές αυτές τις μέρες. Μόνο που οι συγκεντρώσεις υστερούσαν σε μέγεθος και παλμό σε σύγκριση με άλλες πόλεις. Ο κόσμος έπινε καφέ στην πλατεία κοιτώντας τους διαδηλωτές σαν ένα σπάνιο είδος ζώου. Η αντίθεση μεταξύ της εικόνας των λιγοστών διαδηλωτών και των ασφυκτικά γεμάτων καφετεριών ήταν αποκαρδιωτική. Θυμάστε αγαπητοί συμπολίτες πόσο κόσμο είχε η πλατεία στις συγκεντρώσεις για το Σκοπιανό το 92’; Γιατί μια δολοφονία ενός 15χρονου από τους κρατικούς δολοφόνους δεν συγκινεί την πόλη της Καλαμάτας; Γιατί ανέχεται κάποιους να σβήνουν τα συνθήματα των διαδηλωτών για την δολοφονία και να τα αντικαθιστούν με την λέξη ‘’αθώος’’;  Γιατί αυτή η πόλη ανέχεται στους τοίχους της ρατσιστικά και ξενοφοβικά συνθήματα για τους μετανάστες και τους Αλβανούς ειδικότερα; Γιατί τόση απάθεια σε αυτή την πόλη; Μήπως προσπαθεί να συγκαλύψει τις ενοχές της που ο δολοφόνος Κορκονέας και ο προϊστάμενος και εντολέας του Παυλόπουλος τυγχάνει να είναι μεσσήνιοι; 

Η Καλαμάτα έχει βιώσει και αυτή με την σειρά της δολοφονίες του κράτους και του κεφαλαίου. Ας θυμηθούμε την εξέγερση του 34’ στο λιμάνι που βάφτηκε με το αίμα δεκάδων και τον θάνατο 8 εργατών. Ας θυμηθούμε και την δολοφονία του 91’ που ύστερα από καταδίωξη αστυνομικών ο 18χρονος Δημήτρης Λαγωνικάκος έχασε την ζωή τού ξεσηκώνοντας όλη την πόλη ενάντια στην κρατική δολοφονική βία! Σήμερα η πόλη φαίνεται να έχει χάσει τη μνήμη της… Παρακολουθεί από την τηλεόραση τους νέους να εξεγείρονται, τρώει το χάπι των καθεστωτικών Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης για σπασμένα μαγαζάκια και για 50 κουκουλοφόρους και κατηγορεί ένα ολόκληρο κίνημα που βρίσκεται στους δρόμους και στις συνελεύσεις.
Στον βαθύ ύπνο της Καλαμάτας …

                                … ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ !! 
Καληνύχτα σας…                         

Αλάνια του Νέδοντα




Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2018

Ένα αρμυρίκι γεμάτο ιστορία


Όσοι έχουν βρεθεί στην παραλία της Καλαμάτας, σίγουρα θα έχουν περάσει από μια συστάδα αρμυρίκια απέναντι από την εκκλησία της Ανάστασης. 
Στέκουν εκεί χωρίς να ζητούν την προσοχή κανενός, ως αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής. Σαν να ήταν εκεί από πάντα, ίσως γι' αυτό και κανείς δεν έχει γράψει κάτι γι αυτή την συστάδα των δέντρων.
Τα δέντρα αυτά όμως, είναι συνδεδεμένα με πόνο και ελπίδα, με τέλος και αρχή. 
Είναι φυτεμένα από μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 που βρέθηκαν στην Καλαμάτα για μια καινούργια αρχή στην ζωή τους. 
Την εποχή εκείνη εκείνη η παραλία δεν θύμιζε σε τίποτα την εικόνα του σήμερα. Πολλοί καλαμιώνες, πυκνή βλάστηση, κανένα ίχνος δρόμου βάλτοι και έλη συνέθεταν το τοπίο της περιοχής. Σε αυτό το τοπίο εγκαταστάθηκαν το 1922 πολλοί μικρασιάτες πρόσφυγες, στήνοντας αυτοσχέδιες παράγκες και παραπήγματα. 
Πολλοί στην υποτιθέμενη αυτοσχέδια αυλή τους φύτευαν και αρμυρίκια που μπορούσαν να ευδοκιμήσουν στο αμμώδες έδαφος κοντά

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2018

Ήσυχα και Εκκωφαντικά


Σςςςςςς, μην μιλάς, ή έστω προσπάθησε ότι έχεις να μου πεις, να το πεις χαμηλόφωνα. 
Κοίτα γύρω σου, προσπάθησε να δεις πίσω από το κεφάλι σου, 
δες με ανεπαίσθητη, συναισθητική ματιά,
 ζύγισε τα και εξήγησε τα μου όλα.

Έχω μείνει καιρό εδώ. Φωνές,

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

Παιδί, Λάσπη και Ανάπτυξη


Στα όρια της γειτονιάς μου υπήρχε ένα ποτάμι•
κρυμμένο κάτω από τις λαστιχένιες σόλες της πιτσιρικαρίας και της αιώνιας μεσημεριανής βαρεμάρας•
γρατζουνισμένο και λασπωμένο, 
σύνορο παιδικό, με υλικό απλό, 
με χώμα κόκκινο και νερό κρυστάλλινο•
Στα όρια χωρούσαν νεράιδες που τρόμαζαν με την φωτιά, γιαγιάδες με ιστορίες και συμβουλές,
 καλάμια και περάσματα κρυφά, 
 καταρράκτες, πουλιά, γάτες, αλεπούδες και ασβούς. 
Με θορύβους άγνωστους, τρομακτικούς,
με καβούρια και ιστορίες για χέλια.
Με όστρακα μιας άλλης εποχής, μακρινής.
Με σιωπή βυθού και φαντασία μικρού παιδιού,
Με ζώα φανταστικά κι

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

(Το λιντσάρισμα) Ποιός, Πού, Πώς και Πότε;

Πόσοι Ζακ έχουν ξυλοκοπηθεί, δολοφονηθεί ή προπηλακιστεί και απλά προσπέρασαν; Χωρίς μάρτυρες, χωρίς κάποιο αποδεικτικό υλικό. Ένα τέτοιο ανώνυμο περιστατικό θα μπορούσε να ήταν και αυτό του Ζακ που απλά έτυχε να έχει όνομα, γιατί υπήρχε μια καταγραφή βίντεο. Μαθαίνουμε ότι οι αστυνομικοί προχώρησαν σε προσαγωγή για το ξυλοκόπημα μόνο αφού είδαν το βίντεο. Αλλοιώς ο θάνατος ίσως και να ήταν ανώνυμος και δεν θα έψαχναν όλοι στον ελλαδικό χώρο τί σημαίνει Drag Queen. Θα είχε προσπεραστεί και θα είχε κατοχυρωθεί σαν κάποιο πρεζάκι, αδερφή που πήγε να ληστέψει κοσμηματοπωλείο. Σαν ένα κοινωνικό μίασμα που επάνω του η κοινωνία προβάλει όλα αυτά που φοβάται, όλα αυτά που τελικά είναι κομμάτι της. Και ας μην είναι έτσι, και ας μην ήταν πραγματικά πρεζάκι και ας μην πήγε να κάνει ληστεία, και τι έγινε; Οι λέξεις έχουν βαρύτητα και δημιουργούν εικόνα, έχουν την δύναμη να καταδικάσουν χωρίς πολλά-πολλά. Πόσοι καταδικάστηκαν ή έχασαν την ζωή τους και το μόνο που έμεινε ήταν λέξεις που δημιούργησαν μια πλαστή εικόνα; Κατηγορίες λέξεων, κατηγορίες ανθρώπων και κατηγορίες «κακού». Μιλάμε αβίαστα για ληστεία και τελικά δεν ξέρουμε τι σημαίνει, το ίδιο αβίαστα μιλάμε για πρεζάκι χωρίς επίσης να ξέρουμε τι είναι και αν είναι, και τέλος όλα αυτά τα περικλείει η λέξη αδερφή δημιουργώντας και την αντίστοιχη αίσθηση και διαχωρισμό. Όλα τα κακά πάνω σ’ ένα άτομο που αυτή την φορά έτυχε να έχει ονοματεπώνυμο.

Ο Ζακ λοιπόν ήταν ένας από τους πολλούς «κακούς» που ληστεύουν, είναι αλκοολικοί, είναι πρεζάκια, είναι χασικλήδες, είναι αδερφές, που τους αρέσει να ντύνονται γυναικεία, που θα μπορούσαν να είχαν σκοτώσει, που έχουν σκοτώσει, που είναι οπλισμένοι ή άοπλοι, που είναι νταβατζήδες και τσατσάδες σε πορνεία, που πουλάνε ναρκωτικά και είναι εκβιαστές. Που συγχρόνως μπορεί να είναι και κοσμηματοπώληδες, έμποροι, καταστηματάρχες, γονείς, άνεργοι, εργαζόμενοι και να υπάρχουν με τις παραπάνω ιδιότητες τους ως «καλοί» και γι’ αυτό μπορούν να λιντσάρουν, να προπηλακίσουν και να σκοτώσουν. Σαν το σκύλο που κυναγάει να δαγκώσει την ουρά του. Ποιοί τελικά επιτίθενται σε ποιούς και πού θα έπρεπε να είχαν στρέψει όλη αυτή την ενέργεια; Στο Κράτος που παράγει εξαθλίωση και ανθρωποφαγία, ώστε να πετύχει μόνο τους δικούς του σκοπούς. Στο Κράτος που ενώ γεννάει προβλήματα και παθογένειες μπορεί και πείθει ότι το πρόβλημα και η παθογένεια είναι αυτός που την έχει υποστεί, αυτός είναι ο «κακός».

Ποιός είναι τελικά μίασμα; Ο πεσμένος και σχεδόν αναίσθητος ή αυτός που ηδονίζεται χτυπώντας τον; Ποιός είναι το μίασμα; Αυτός που δέχεται κτυπήματα, ενώ έχουν έρθει οι τραυματιοφορείς ή αυτοί που τον χτυπούν; Πόσο επικίνδυνος ήταν ο Ζακ που έπρεπε να πεθάνει σε ένα ασθενοφόρο δεμένος με χειροπέδες;

Ελευθερόκοκκος
Πηγή: anarchypress

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Οι χρήσιμες σφαλιάρες από χρήσιμους ηλίθιους

«Άγνωστοι» ξυλοκόπησαν τον βουλευτή του Σύριζα Πέτρο Κωνσταντινέα στην Καλαμάτα μετά από την αποχώρησή του από ποδοσφαιρικό αγώνα. Διαβάζουμε σε όλα τα ΜΜΕ ότι ο βουλευτής πέρασε πεζός μπροστά από το στέκι των οργανωμένων οπαδών της Καλαμάτας με την ονομασία «Bulldogs» και αφού αντάλλαξε μερικά κοσμητικά επίθετα με αφορμή το Μακεδονικό, αρκετοί από τους Bulldogs τον ξυλοκόπησαν. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ο βουλευτής μετά τον αγώνα δεν πέρασε πεζός, αλλά με την μοτοσυκλέτα του μπροστά από τον σύνδεσμο. Εκεί κάποιος του φώναξε Macedonia και ο βουλευτής σταμάτησε την μοτοσυκλέτα, κατέβηκε κάτω και άρχισε να τσαμπουκαλεύεται και να ζητάει το λόγο με τα εν λόγω άτομα. Κάπου εκεί γλίστρησε και όταν έπεσε τον χτύπησαν κάποιοι από αυτούς. Όταν σηκώθηκε ανταπέδωσε με μια γροθιά στο πρόσωπο ενός από αυτoύς. Οπότε άλλο πράγμα το πεζός και άλλο σε μοτοσυκλέτα που σταματάει για τσαμπουκά.

Όποιος είναι από την Καλαμάτα γνωρίζει ποιοι είναι οι Bulldogs και που είναι το στέκι τους, πόσο μάλλον όταν ασχολείται έστω και λίγο με τα ποδοσφαιρικά πράγματα, όπως ο Κωνσταντινέας που είχε διατελέσει για πάρα πολλά χρόνια διαιτητής. Οπότε ήξερε από πού περνάει, ήξερε το ποιον αυτού που του φώναξε Macedonia και το πιο σημαντικό ήξερε που σταμάτησε την μοτοσυκλέτα.

Οι Bulldogs λοιπόν δεν είναι τίποτα άλλο παρά από ένα συνονθύλευμα ακροδεξιών, ναζιστικών και φασιστικών στοιχείων. Μάλιστα συσπειρώνει, χάριν του ποδοσφαίρου, σχεδόν όλες τις ακροδεξιές τάσεις που για τον έξω κόσμο φαίνονται διαφορετικές. Από «αυτόνομα» ακροδεξιά κομμάτια, «δυσαρεστημένα» μέχρι και της Χρυσής Αυγής. Πολλά σύμβολα  που αναρτούν στο γήπεδο (στόχους, η νεκροκεφαλή της ομάδας compact 18) αλλά και συνθήματά τους αφορούν το ακροδεξιό ποιόν τους.
Έτσι, λοιπόν, ο Κωνσταντινέας πέρασε από αυτή την γνωστότατη φασιστοφωλιά και θεώρησε σωστό να κατέβει από την μοτοσυκλέτα για να καθαρίσει. Σαν αντιφά τουρίστας που πήγε να δει την «Μαύρη Θύελλα» (παρατσούκλι της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας) και μετά θέλησε να κάνει αντιφασιστική γυμναστική.

Η εξουσία πάντα χρειάζεται χρήσιμους ηλίθιους και σε αυτή την περίπτωση οι ηλίθιοι λειτούργησαν έτσι όπως όφειλαν, κάνοντας άριστα την δουλειά τους. Η παράσταση κρίνεται επιτυχής και έσπευσαν όλοι οι πολιτικάντηδες να τσιμπολογήσουν λίγη υπεραξία. Έτρεξαν όλα τα κόμματα να καταδικάσουν την βία που δέχτηκε ο Κωνσταντινέας από τους φασίστες χουλιγκάνους, συσπειρώνοντας τους «καλούς» και δείχνοντας τους «κακούς» και ο Σύριζα ξαναθύμισε σ’ όλα εκείνα τα απολωλότα  αντιφασιστικά πρόβατα ποιος είναι ο ποιμένας. Άλλωστε εκλογές έρχονται….

Ελευθερόκοκκος

Πηγή: anarchypress

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2018

Πιο είναι το πιο επικίνδυνο αρπαχτικό;

Το κράτος της Νέας Ζηλανδίας τα έχει βάλει με τις γάτες. Πιο συγκεκριμένα με όλα τα αρπαχτικά που βρίσκονται στο νησί και δεν είναι ενδημικά είδη όπως οι αρουραίοι (;)[1] τα πόσουμ και οι ερμίνες. Στόχος είναι η Νέα Ζηλανδία μέχρι το 2050 να είναι «καθαρή» από τα αρπαχτικά που έχουν έρθει στο νησί από άλλες περιοχές. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόταση νόμου του περιφερειακού συμβουλίου του Ομάουι της Νέας Ζηλανδίας όπου προτείνει ότι όσοι έχουν γάτα θα οφείλουν να την τσιπάρουν και να την στειρώσουν και όταν αυτή πεθάνει θα απαγορεύεται να υιοθετήσουν άλλη. Οι γάτες κατηγορούνται για την θανάτωση πολλών πουλιών που είναι εγγενή στην χώρα και γι’ αυτό τον λόγο έχουν γίνει στόχος του κράτους. Το κράτος της Νέας Ζηλανδίας υποστηρίζει ότι εξ αιτίας όλων των εισαγόμενων αρπαχτικών έχει χασούρα 3 δις!

Η ιστορία δεν φαίνεται να είναι καινούργια καθώς το 2016 κάτοικοι της περιοχής Τιμαρού της Νέας Ζηλανδίας είχαν καταγγείλει ότι είχαν εξαφανιστεί μέσα σε λίγους μήνες δεκάδες γάτες τους. Επίσης στο Όκλαντ της Νέας Ζηλανδία οι αρχές σχεδιάζουν να θανατώνουν τις ατσίπαριστες γάτες που βρίσκονται σε οικολογικές ζώνες. Το ίδιο κυνήγι έχει εξαπολύσει και η Αυστραλία από το 2015 με τις γάτες να αποτελούν κόκκινο πανί για το κράτος.

Εμείς να σχολιάσουμε από την μεριά μας ότι οι γάτες, όπως και άλλα θηλαστικά δεν κολύμπησαν τον Ωκεανό και βρέθηκαν ξαφνικά εκεί. Τα έφεραν οι πολιτισμένοι ευρωπαίοι, οι οποίοι να θυμίσουμε ότι και αυτοί δεν είναι εγγενές είδος ούτε στη Νέα Ζηλανδία ούτε στην Αυστραλία. Μάλιστα πρόκειται για το πλέον καταστροφικό και αδηφάγο αρπακτικό. Με την είσοδό του στην νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία, λεηλάτησε, έσφαξε και υποδούλωσε όλους τους εγγενείς πληθυσμούς που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στις περιοχές. Επίσης κατέστρεψε την φύση, χτίζοντας πόλεις και απομυζώντας τον φυσικό πλούτο των περιοχών οδηγώντας στην εξαφάνιση εκατοντάδες είδη.

Οπότε ποιό τελικά είναι το πιο αιμοβόρο αρπαχτικό; Η γάτα ή ο άνθρωπος;

Τελικά όταν στην Νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία μιλούν για επικίνδυνα μεταναστευτικά αρπαχτικά το λένε Αβορίγινες και αυτόχθονες ιθαγενείς ή εισαγόμενοι πολιτισμένοι με ευρωπαϊκό dna; Αν είναι το δεύτερο τότε οφείλουν να κοιταχτούν στον καθρέπτη και να ανακαλύψουν πιο είναι το πιο επικίνδυνο εισαγόμενο αρπαχτικό.

Σημείωση: Στον μεσαίωνα το αντίστοιχο κυνήγι της γάτας, άνοιξε το δρόμο στην επιδημία της πανούκλας στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία άφησε πίσω της 100 εκατομμύρια νεκρούς, το 1/3 του ευρωπαϊκού πληθυσμού τότε.

Τσογλάνα Γάτα

[1] Σοβαρά τώρα, δεν υπήρχαν ποντίκια στην Νέα Ζηλανδία;

Πηγή: anarchypress

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

Βαγγέλης Παπάζογλου.'' Όταν νυχτώνει τα πουλιά δεν κελαιδούν''



Ο Βαγγέλης Παπάζογλου υπήρξε σημαντικός συνθέτης του ρεμπέτικου τραγουδιού. Γεννήθηκε το 1896 στο Ντουρμπαλί της Σμύρνης. Τα πρώτα του παιδικά χρόνια τα περνάει περιπλανώμενος με τον πατέρα που εργαζόταν στους σιδηροδρόμους, ενώ αργότερα τον βοηθά στη δουλειά ως κοτσαδόρος, το γεγονός αυτό δεν τον βοήθησε να τελειώσει όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου. Εν το μεταξύ αρχίζει να μαθαίνει μαντολίνο, κιθάρα, βιολί, πάντζο και μεγαλώνοντας εντάσσεται στην Σμυρναίικη Εστουδιαντίνα του Σιδερή, γνωστής ως «Πολιτάκια».
Το δραστήριο και ανένταχτο πνεύμα που διακατείχε τον Παπάζογλου τον οδήγησε σε δύσκολα μονοπάτια σχετικά με την επιβίωσή του. Αλλάζει το όνομά του αυθαίρετα χωρίς χαρτιά εγκαταλείποντας το όνομα του πατέρα του (Καλλίνικος) και υιοθετώντας το

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

Ημερολόγιον της Ζωής -1922-

Ένα παλιότερο κείμενο που είχε δημοσιευθεί στον Μπούρμπουνα σχετικά με την προσωπική ιστορία κάποιου που έζησε την Μικρασιατική καταστροφή.

 Μια μικρή άγραφη ιστορία
Η παρακάτω τραγική ιστορία είναι μια από τις χιλιάδες που δημιουργήθηκαν μετά από τον πόλεμο του ελληνικού κράτους με το αντίστοιχο τούρκικο το 1922. Την παραπάνω ιστορία μού την διηγήθηκε ο μπάρμπα Στρατής Κισόγλου στα 102 του χρόνια και είναι η ιστορία της δικιάς του οικογένειας τις πρώτες μέρες εκείνου του Σεπτέμβρη του 1922 στην Σμύρνη. Η ιστορία αυτή περιλαμβάνεται, επίσης, σε βιβλίο του ίδιου και επιμέλεια της Μαρίας Σταθέα με τον τίτλο «Ημερολόγιον της Ζωής 1922».


Η δημοσίευση της στο φύλλο της Διαδρομής φιλοδοξεί να προσφέρει ένα λιθαράκι στην συλλογική μας μνήμη, καθώς συμπληρώθηκαν ήδη 93 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή και την γενοκτονία εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τις δολοφονικές ορδές του υπό ανασύσταση τουρκικού κράτους. Να υπογραμμίσουμε ότι πίσω από την κρατική ιστορία, με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, τις συμφωνίες, τις συνθήκες και τα διατάγματα, υπάρχουν μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες που περιλαμβάνουν ξεριζωμό, πόνο, απώλεια, θάνατο και βάρος… το βάρος της μνήμης για τους ζωντανούς.

Προύσα-Κωστάντζα-Σμύρνη

Η οικογένεια του μπάρμπα Στρατή καταγόταν από την Προύσα της Μικράς Ασίας. Οι γονείς του ήταν ο Κωνσταντίνος και η

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

Ο Μπακούνιν συναντά τον Βάγκνερ

Μια διαφορετική ιστορία από τη φλεγόµενη Δρέσδη του 1849


«Η ελευθερία είναι η φιλαλήθεια
προς τους εαυτούς µας.
Όποιος είναι φιλαλήθης και ειλικρινής προς τον εαυτό του,
απόλυτα προσαρµοσµένος
στην φύση του,
εκείνος είναι αναµφισβήτητα
ελεύθερος». (Απόσπασµα από γράµµα του Βάγκνερ)


Λιντάου 1849, σύνορα Γερµανίας-Ελβετίας. Ένας νεαρός άντρας, αφού επιδεικνύει το διαβατήριο του στους συνοριοφύλακες, επιβιβάζεται σε ατµόπλοιο µε προορισµό την Ελβετία. Το διαβατήριο είχε τα στοιχεία κάποιου καθηγητή Βίντµαν, µα στην πραγµατικότητα πρόκειται για τον καλλιτέχνη Βάγκνερ, ο οποίος προσπαθεί να διαφύγει από την Γερµανία έχοντας ψεύτικο όνοµα και χαρτιά. Ο Βάγκνερ στον έλεγχο διαβατηρίων µένει σιωπηλός και στρεσαρισµένος, ελπίζοντας ότι ο έλεγχος θα τελειώσει γρήγορα χωρίς ερωτήσεις. Στη συνέχεια επιβιβάζεται στο ατµόπλοιο και διασχίζει την λίµνη Κωνστάντζα. Τα πρώτα ελβετικά χωριά έχουν αρχίσει και αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Από εκεί συνεχίζει το ταξίδι του στην Ελβετία µε άµαξα κάτω από τα βουνά των Άλπεων. Στο ηµερολόγιο του αποτυπώνει αυτή την στιγµή: «Τίποτα δεν µπορεί να συγκριθεί µε τα εξαίσια συναισθήµατα, που πληµµυρίσανε το είναι µου, µόλις ένοιωσα πως ήµουν ελεύθερος. Καµία γνώµη δεν µε ενδιέφερε, κανένα ψέµµα. Μπορούσα να βροντοφωνάξω στον κόσµο, ότι εγώ ο καλλιτέχνης, τον περιφρονούσα µ’ όλη µου την καρδιά… Για πρώτη φορά στην ζωή µου αισθανόµουν ελεύθερος µε όλους και εναντίον όλων, υγιής και χαρούµενος, αν και δεν ήµουν σε θέση να ξέρω, πού θα πήγαινα να κρυφτώ αύριο, για να αναπνεύσω ήσυχος τον αέρα του ουρανού». Πρόκειται για τον προσωπικό επίλογο µιας εξέγερσης που δεν ευοδώθηκε και πνίγηκε στο αίµα, την εξέγερση της Δρέσδης τον Μάιο του 1849. Ο Βάγκνερ βγήκε από αυτή την εξέγερση διαφορετικός. Άφησε πίσω του πολλά, είδε συντρόφους του να πεθαίνουν στους φλεγόµενους δρόµους της Δρέσδης, αλλά και τρεις από αυτούς να οδηγούνται στις φυλακές, τον Χέµπνερ, τον Μάρτεν και τον Μπακούνιν. Η σύντροφός του Μίνα αποµακρύνθηκε από αυτόν χρεώνοντάς του την φτώχεια τους, µην µπορώντας να καταλάβει για ποιο λόγο ο Βάγκνερ τα έβαλε µε τον βασιλιά, ενώ είχε µια καλή θέση στην βασιλική όπερα. Η ζωή και το

Κυριακή 17 Ιουνίου 2018

Τι είναι προδοσία; Διαδηλωτές συλλαμβάνουν διαδηλωτή και τον παραδίδουν στους μπάτσους.

Το απλόχερο δόσιμο των λαών σε ενοποιημένα μοντέλα κυριαρχίας δίκαια πρέπει να ξεσηκώνει όποιον άνθρωπο θέλει να ορίζεται ως ελεύθερος. Δεν είναι σίγουρο αν οι σημερινοί διαδηλωτές για το λεγόμενο «Μακεδονικό» έχουν καταλάβει τα παραπάνω ή αν έχουν μείνει σε μια καθαρά εθνική αντίθεση (τουτέστιν η Μακεδονία είναι ελληνική κλπ). Το σίγουρο είναι ότι πολλοί από αυτούς δεν έχουν καταλάβει το εύρος των λέξεων δόσιμο ή προδοσία.
Πώς να λέγεται άραγε ένας διαδηλωτής που παραδίδει ένα άλλον διαδηλωτή στους μπάτσους; Όταν μάλιστα οι μπάτσοι φυλάνε την Βουλή και προηγουμένως έχουν χρησιμοποιήσει χημικά και μπόλικο ξύλο, πιθανόν και σε αυτούς που τους έκαναν δώρο έναν διαδηλωτή; Η πρώτη λέξη που σας έρχεται στο μυαλό είμαι σίγουρος ότι είναι: «Μαλάκας»! Με μια πιο προσεχτική σκέψη όμως, τον λες και δούλο ή υπηρέτη ενός συστήματος που σε αυτήν την φάση έχει βγει να διαδηλώσει εναντίον του! Τρικυμία εν κρανίο, οπότε νομίζω ότι η λέξη Μαλάκας υπερτερεί.
Το γεγονός είναι πραγματικό και συνέβη στο σημερινό συλλαλητήριο για το «Μακεδονικό». Μάλιστα οι συγκεκριμένοι διαδηλωτές συνηθίζουν να χρησιμοποιούν πολύ την λέξη  «Προδοσία» με όλα τα παράγωγα της. Προδότες όλοι: οι βουλευτές, οι μπάτσοι αλλά ακόμα και οι διαδηλωτές. Προδότες, φώναζαν στους μπάτσους όταν τους χτυπούσαν και τους έλουζαν με χημικά και λίγο αργότερα εκφράζοντας την δουλικότητα τους, προσφέροντάς τους έναν νεαρό που είχε πέτρες στο σακίδιό του, λέγοντας συν τις άλλοις ότι είναι και προδότης! Όχι δεν τον απομάκρυναν, αλλά να τον παρέδωσαν! Στυγνά και ξεδιάντροπα! Οπότε έχουμε το παράδοξο οι προδότες που φυλάνε τους προδότες, να παραλαμβάνουν έναν προδότη από κάποιους που λίγο πριν τους είχαν ξυλοφορτώσει! Αυτό το δόσιμο δεν είναι προδοσία αλλά μια μεγαλειώδης Μαλακία! 
Της προδοσίας το κάγκελο λοιπόν, για να παραφράσουμε την γνωστή λαϊκή έκφραση! Αλλά αυτά έχει όταν κολυμπάς σε ένα τσουκάλι με ψαρόσουπα. Θα συναντήσεις μαϊντανούς, ψάρια, σκληρά καρότα, λαδωμένες και παραβρασμένες πατάτες και μπορεί ανα πάσα στιγμή να καταλήξεις ένα εύκολο γεύμα!
Ελευθερόκοκκος

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο

Μία παλαιότερη ανάρτηση σχετικά με τον τουρισμό και τις συνέπειες του μεγάλου ξενοδοχείου Costa Navarino

Το νέο μοντέλο που προωθεί το κράτος στην βιομηχανία του τουρισμού στον Ελλαδικό χώρο στηρίζεται στα λεγόμενα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα». Ο όρος αυτός δεν μένει στην πεπατημένη πρακτική των rooms to let και των μεγάλων ή μικρών ξενοδοχειακών μονάδων που έχουμε συναντήσει τα τελευταία 40 χρόνια. Τα «σύνθετα τουριστικά καταλύματα» στηρίζονται σε εκτάσεις χιλιάδων στρεμμάτων, με αριθμό κλινών και κατοικιών άνω των 2.000. Συνήθως χτίζονται πάνω σε περιοχές με ιδιαίτερη φυσική ομορφιά για την προσέλκυση τουριστών. Τα «σύνθετα» μοιάζουν με μικρές πόλεις που περιλαμβάνουν από ψιλικατζίδικα, εστιατόρια μέχρι τράπεζες και ταχυδρομεία, ενώ στις περιφέρειές τους συνήθως εκτείνονται γήπεδα γκολφ για να παίζουν οι vip φιλοξενούμενοι.
Το συγκεκριμένο μοντέλο μπορεί για τον Ελλαδικό χώρο να είναι νέο αλλά για κάποιες άλλες χώρες είναι παλιά ιστορία. Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν δοκιμάσει από την δεκαετία του ’80 την γεύση του αλλά μάλλον τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο κατ’ ευχήν! Η ανεργία ακόμα και στις περιοχές όπου κτίστηκαν τέτοια θέρετρα είναι υψηλή. Αφού καταστράφηκαν περιοχές με ιδιαίτερο φυσικό κάλος και οι λιγοστοί γκόλφερς δεν φτάνουν για να τις συντηρήσουν, αρχίζει η διαδικασία γκρεμίσματος των εγκαταστάσεων!

Το παράδειγμα της Πύλου


Στον Ελλαδικό χώρο σχεδιάζονται σύμφωνα με τις εξαγγελίες των κρατούντων δεκάδες τέτοια «σύνθετα» σε περιοχές, όπως στις Νηές του Αλμυρού Βόλου σε μια περιοχή τουλάχιστον 3.000 στρεμμάτων, στην Κασσάνδρα της Χαλκιδικής (όπου μάλιστα η εταιρία που είχε αναλάβει το έργο επιχείρησε να αποξηράνει τον υγροβιότοπο για να χτίσει!) και στον Έξαρχο της Αταλάντης με 5.000 κατοικίες και τρία γήπεδα γκολφ. Το πρώτο όμως υλοποιημένο σχέδιο βρίσκεται στην Μεσσηνία και συγκεκριμένα στην

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

9 Μαΐου 1934 Καλαμάτα

Τιμή σε όσους αγωνίζονται με πάθος και ανιδιοτέλεια.
Ενάντια σε Κράτος και Εξουσία.
Τιμή στις εξεγέρσεις του χθες και στις φωτιές του αύριο.


Ραντεβού στου Μύλους.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2018

Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια (μέρος 9)

Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια.

Πάει καιρός που έχω να σου γράψω. Όλοι  μου λένε ότι τα πράγματα σοβάρεψαν, και ότι ο χρόνος πλέον απόκτησε μορφή. Μορφή που άλλοτε χωράω μέσα της και άλλοτε όχι. Μου λένε να κόψω αυτές τις αηδίες και να προσαρμοστώ στα καθημερινά δεδομένα.
Έτσι, περνάει ο καιρός τακτοποιώντας και προσαρμόζοντας τον εαυτό μου, ώστε να είναι μέσα στον χρόνο, τον ανθρώπινο· να ξαπλώνω στο κρεβάτι που άλλοτε είναι μικρό και άλλοτε μεγάλο, αφήνοντας τον Προκρούστη να αναλαμβάνει την διευθέτηση της δικιάς μου χωροταξίας σε σχέση με την καθημερινή και αληθινή χωροταξία. Έτσι δεν μπορώ να παρατηρώ εσένα ή μάλλον δεν σε παρατηρώ όσο θα ήθελα. Βλέπεις η παρατήρηση θεωρείται στον κόσμο αυτό χάσιμο χρόνου· και αυτό δεν είναι αποδεκτό.
Το μόνο που έμεινε, είναι να μπορώ να σου ρίχνω κλεφτές ματιές και να φαντάζομαι τι σκέφτεσαι, από που έρχεσαι και ποια θα είναι η συνέχεια. Να εκμεταλλεύομαι τον χρόνο τον πολύτιμο στον δρόμο, στα μποτιλιαρισμένα αμάξια, στις ανθρώπινες ουρές και στις ανθρώπινες δουλειές.
 Όπως χθες, που σε είδα στο μποντιλιάρισμα να κοιτάς από το καθρεφτάκι του αυτοκίνητου τα χείλια σου κάνοντας μικρούς μορφασμούς. Για μια στιγμή νομίζω πως κατάλαβες ότι σε παρατηρούσα, διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας και

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2018

Κάγκουρας – Μπάτσοι σημειώσατε 1

Κάγκουρας: Άτομο με συνήθως «φτιαγμένο» μηχανοκίνητο όχημα. Προκαλεί φασαρία και αναστατώνει τους γύρω του. Οδηγεί παπί με τα πόδια κλειστά και τα χέρια μαζεμένα θυμίζοντας καγκουρώ και άλλοτε σταυροπόδι. Ο κάγκουρας ρέπει στην ανομία και κύριο μέλημα του είναι να αποφεύγει τους ελέγχους των μπάτσων. Απαγορευμένες λέξεις: Κράνος, Κυριλές, Ησυχία, Μπάτσος. Συνήθεις λέξεις: Κωλοφτιάξιμο, Σούζα, Παντιλίκια, Ρεκτιφιέ.

Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι στερεότυπα για να περιγράψουν τι μπορεί να σημαίνει η λέξη κάγκουρας. Στερεότυπα που δεν παύουν να κρύβουν αλήθειες. Αφορμή για όλα τα παραπάνω είναι μια είδηση που μας προξένησε το ενδιαφέρον. Η συγκεκριμένη είδηση φανερώνει ακόμα δύο χαρακτηριστικά: Αυτό της περιφρόνησης προς την αστυνομία, καθώς και της πλήξης. Η είδηση προέρχεται από την πόλη της Λαμίας:

«Ένα μικρό μηχανάκι, «μπόμπος» όπως το λένε, με έναν νεαρό αναβάτη, αναστάτωσε όλη τη Λαμία και τις αστυνομικές υπηρεσίες, όταν δε σταμάτησε σε σήμα της Τροχαίας στην πλατεία Λαού. Ακολούθησε καταδίωξη στο κέντρο της πόλης […]Σημειωτέον ότι το μηχανάκι δεν έφερε πινακίδες, ενώ ο νεαρός παρά το γεγονός ότι δεν είχε σταματήσει στο αρχικό σήμα, ξαναπέρασε μπροστά από τους αστυνομικούς προκαλώντας τους να τον κυνηγήσουν.

Ο κάγκουρας, λοιπόν, αρχικά,

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

Δουλειές του λάκκου


(Μια θλιμμένη ιστορία)


Κάθε πρωί σε βλέπω εκεί, στο πλάι του δρόμου όπου γίνονται εργασίες. Στέκεσαι δίπλα στους εργαζόμενους του δήμου που σκάβουν και εσύ κοιτάς. 
Αν και πρωί, φοράς ένα γιλέκο που φωσφορίζει στο σκοτάδι • θέλω να προσπεράσω τους προφανείς λόγους και αναρωτιέμαι• 
ασφάλεια στους δρόμους των σκοτεινών καιρών ή για να δηλώσεις την μοναδικότητά σου; 
Άλλοτε κρατάς ένα χάρτινο ποτήρι καφέ και άλλοτε ένα κινητό τηλέφωνο, φορώντας γάντια μάλλινα και γυαλί ηλίου. 
Με κρύα, ηλιοφάνειες και βροχές, εσύ είσαι εκεί• μέχρι να τελειώσει το ωράριο δουλειάς. 
Σε βλέπω να κοιτάς τα αυτοκίνητα να περνούν• δεν ξέρω εάν με έχεις δει, αν με έχεις ξεχωρίσει ανάμεσα απ’ τα χιλιάδες αυτοκίνητα που βλέπεις. 
Εγώ όμως σε βλέπω, γιατί ξεχωρίζεις (όχι λόγω του γιλέκου), και ας μην το ξέρεις. 
Στέκεσαι δίπλα από έναν λάκκο που κάθε μέρα όλο και επεκτείνεται κατά μήκος του δρόμου. Κάποιες φορές δείχνεις να ενδιαφέρεσαι για το τι ακριβώς γίνεται στον λάκκο. Κοιτάς προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου και ίσως όσους περαστικούς σε βλέπουν κάθε μέρα εκεί, ότι η παρουσία σου γύρω απ’ αυτό τον λάκκο είναι ωφέλιμη, ότι ήρθες να συμπληρώσεις ένα δυσαναπλήρωτο κενό, ότι ο λάκκος δεν θα είχε σκαφτεί χωρίς εσένα και ότι το πεζοδρόμιο χωρίς εσένα θα ήταν χωράφι με τζοχούς. 
Μα ο λάκκος είναι μεγάλος, δεν γίνεται να χωρέσει το κενό σου, πάντα θα περισσεύει. 
Για την ακρίβεια αυτός ο λάκκος δεν θα γέμιζε με όλα τα κενά όλων των ανθρώπων που η μόνη οικονομική διέξοδος που τους έχει μείνει είναι ο θεσμός παρόμοιων θέσεων εργασίας. Δουλειές που συνήθως η διάρκεια τους κρατάει 5 μήνες, δουλειές που δεν της χρειάζεται κανείς, παρά μόνο το κράτος, για να δικαιολογήσει τα κονδύλια των ΕΣΠΑ και που έτσι μειώνουν πλασματικά τους δείκτες τις ανεργίας. 
Δουλειές του λάκκου. Χωρίς νόημα και ενδιαφέρον. Σαν αποθήκη με πράγματα που δεν χρειάζεται κανείς.
Εκεί ενταφιάζονται προσωπικότητες, γνώσεις, πτυχία, σπουδές και όνειρα. 
Ο λάκκος του καιρού μας είναι ολοζώντανος και πεινασμένος• αφοδεύει το παρελθόν, καταπίνει αμάσητο το παρών και έχει ακόρεστη όρεξη για το μέλλον. 

Ελευθερόκοκκος

Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018

Σε λίγο πάλι χαζοί, Τζίμη Πανούση


Τελικά δεν ξέρω εάν ένας άνθρωπος σαν τον Πανούση θα ήθελε ο θάνατός του να τον βρει στην σκηνή ή στο σπίτι του. Τα είπε όλα με τα τραγούδια του.

Άντε Γαμήσου Εργατιά




Κουφάλες








Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018

Ο Γκρεμιστής (Κωστής Παλαμάς)



Το ποίημα "Ο Γκρεμιστής" του Κωστή Παλαμά σε μουσική Σοφίας Λαμπροπούλου:



Μουσική: Σοφία Λαμπροπούλου

Έπαιξαν οι μουσικοί (με αλφαβητική σειρά):
Μπάσο: Αλέκος Βασιλάτος
Τσέλο: Σοφία Ευκλείδου
Νέυ: Χάρης Λαμπράκης
Κανονάκι: Σοφία Λαμπροπούλου
Φωνή: Χριστίνα Μαξούρη
Ούτι: Κυριάκος Ταπάκης

Ο Γκρεμιστής

Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο κτίστης,
ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.

Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας, 
πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης

και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι 
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.
Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκώστε, ποταμοί και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,

και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα, 
παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.
Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια
ξανάρχεται. Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω την ασκήμια.

Είμ' ένα ανήμπορο παιδί που σκλαβωμένο το 'χει 
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι
δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένει
το λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει

Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σαν κρατήσω, 
και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.
Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι
και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,

και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω, 
και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε
γρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!

Κωστής Παλαμάς

Δειλοί και κρυφοί στίχοι, 1928



απελάτης= βυζαντινός φρουρός των συνόρων - ζωοκλέφτης.
νοητάκι= μαγικό άλογο με υπερφυσικές ικανότητες
μακρεμένου= ξενιτεμένου 
απελατίκι= επιδρομή 
πλατωσιές= πλατώματα, πλατύ άνοιγμα, ξέφωτο  
γρικάω= ακούω