Πριν πολλά χρόνια, μια Καθαρά Δευτέρα, ξεκινήσαμε με τους γονείς μου και με μια φίλη μου για το χωριό Νέδουσα στον Ταΰγετο. Μετά από ένα μισάωρο δρόμο λίγο πριν μπούμε στο χωριό, μας σταμάτησαν τρεις τέσσερις τύποι ντυμένοι με προβιές, ελαφρώς μεθυσμένοι. Τα πρόσωπά τους ήταν μουτζουρωμένα με κάρβουνο. Ένας από αυτούς, στα κατάμαυρα χέρια του, κρατούσε ένα ταψί γεμάτο λιωμένο κάρβουνο• όχι δεν ήταν αντάρτες ούτε ορεσίβιοι ληστές που θα μας άρπαζαν και θα ζητούσαν λύτρα, αλλά κάτοικοι του χωριού Νέδουσα. Αφού λοιπόν μας κατέβασαν από το αμάξι, ακούμπησαν τα χέρια τους στο ταψί και μας μουτζούρωσαν το πρόσωπο. Η παραπάνω κίνηση ήταν η πρώτη από μια σειρά καρναβαλικών εθιμοτυπικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στο χωριό.
Η καρναβαλική τελετή είχε ξεκινήσει από νωρίς το πρωί όπου ο θίασος κρατώντας ένα μεγάλο κοφίνι, με νταούλια και φλογέρες πηγαίνουν στα σπίτια που βρίσκονται στην άκρη του χωριού. Εκεί μουτζουρώνουν τους ιδιοκτήτες των σπιτιών και αυτοί αφήνουν διάφορα τρόφιμα στο κοφίνι. Κάθε σπίτι έχει ένα κέρασμα για τον θίασο, κάτι για τσίμπημα και ασφαλώς πολύ κρασί και τσίπουρο! Η παραπάνω διαδικασία ονομάζεται Αγερμός και ολοκληρώνεται στην πλατεία του χωριού όπου όλοι οι κάτοικοι τρώνε μαζί ότι υπάρχει στο κοφίνι. Ο Αγερμός κυκλώνει το χωριό και μουτζουρώνει τα ακριανά σπίτια για να ασφαλίσει το χωριό για να ξορκίσει το κακό και να μην εισέλθει στο χωριό. Είναι η προετοιμασία για το ξεκίνημα του καρναβαλιού.
Ο θίασος αποσύρεται και