Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021

Τα κομμένα συρματοπλέγματα της Φωφώς


Η Φωφώ μεγάλωσε σε μια παράγκα με τσιγκόφυλλα, παρέα με τους γονείς της και τα έξι της αδέρφια. Ό,τι έβλεπε το μάτι της Φωφώς, δεν το άφηνε το χέρι της, ίσως αυτό να οφείλεται στις χρόνιες στερήσεις της ή πάλι απλά στην ηδονή της αρπαγής. Η αδυναμία της βέβαια ήταν οι γλάστρες. Θυμάμαι μια νύχτα που μου ζήτησε να την βοηθήσω να κουβαλήσουμε μια ωραία φουντωτή γαρδένια, και τρέχαμε στα στενά δρομάκια και τις ελιές γελώντας, με μόνους μάρτυρες του εγκλήματος την μυρωδιά της γαρδένιας και το φως των αστεριών. Κάποτε η Φωφώ πάγωσε μπροστά από μια ελιά την νύχτα καθώς ορκιζόταν πως έβλεπε μια γυναίκα μ’ ένα σπαθί σηκωμένο στο χέρι της. Κάνεις δεν την πίστεψε.

Αργότερα η Φωφώ και η οικογένειά της, μετακόμισαν σ’ ένα χαμόσπιτο δίπλα απ’ τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Όταν όλοι έπεφταν για ύπνο η Φωφώ πήγαινε κρυφά να συναντήσει έναν φαντάρο, που απ’ τα κομμένα συρμπατοπλέγματα το έσκαγε απ’ το στρατόπεδο. Μια, δυο τρεις, το πήρε χαμπάρι η μάνα της και ένα βράδι έβαλε σημάδι τα παπούτσια της και το πρωί διαπίστωσε πως είχαν αλλάξει θέση. Μαύρη μέρα ξημέρωσε για την Φωφώ. Φωνές, κακό, κλάματα και με τα πολλά την πάντρεψαν μ’ εκείνον τον φαντάρο. Έφυγε η Φωφώ από εκείνο το χαμόσπιτο, άλλαξε νομό, έκανε παιδιά και έγινε νοσοκόμα. Όταν ερχόταν συχνά να δει την μάνα και τα αδέρφια, τραντάζονταν το σπίτι απ' τα γέλια της. Μια φωτογραφία  της που μου έχει μείνει στο μυαλό από αυτές τις επισκέψεις, είναι που βρίσκεται ξαπλωμένη στην κρεβατοκάμαρα αγκαλιά με μια άλλη γυναίκα και πίσω στον τοίχο, υπάρχει ο τρυφερός πράσινο ήλιος του ΠΑΣΟΚ. Είχε χιούμορ η Φωφώ.

Κάποιο Πάσχα, ένιωσε πως θα είναι το τελευταίο της. Κάλεσε όλους τους φίλους και συγγενείς από όλα τα μέρη και έκανε πενταήμερο γλέντι σπίτι της. Λίγο καιρό μετά η Φωφώ ξεγλίστρησε ήσυχα απ’ την ζωή, όπως τότε που συναντούσε εκείνο τον φαντάρο, μόνο που αυτή την φορά πίσω απ’ τα κομμένα συρματοπλέγματα την περίμενε ο καρκίνος. Την έκλαψαν στο σαλόνι μια ολόκληρη νύχτα αλλά αυτή είχε μόνιμα ένα χαμόγελο.

Αρκετό καιρό μετά βρέθηκα σε μια παρέα που είχαμε κυκλώσει την Φωφώ και αυτή μας μιλούσε και χαμογελούσε. Σε όλους έλεγε από κάτι, εμένα με άγγιξε και μου χαμογέλασε.


2 σχόλια: