Άπαντα προς πώληση σε τιμές ευκαιρίας

Αλλάζουν πλέον οι χάρτες ή τουλάχιστον θα έπρεπε να αλλάξουν. Δύο από αυτούς που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο αναδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο τη φράση που ακούμε συχνά σε περιόδους εκπτώσεων: το αφεντικό τρελάθηκε! Οι τρεις αυτές λέξεις συμπυκνώνουν επαρκώς όχι μόνο τα ελλείμματα (οικονομικής φύσεως κυρίως), περί ων ο λόγος πολλάκις γίνεται, αλλά και για πλεονάσματα κρατικής θέλησης και διεθνούς συνεργασίας, προκειμένου να είναι αποτελεσματικότερη η κάθε είδους δυνατή εκμετάλλευση. Η ελλαδική επικράτεια, πράγματι, βρίσκεται σε περίοδο εκπτώσεων αυτό τον καιρό.



Στο διπλανό χάρτη, έναν απ’ αυτούς που θα αντικαταστήσουν τους πιο παραδοσιακούς σχολικούς

άτλαντες, φαίνονται μερικές από τις νέες πωλήσεις. Το ΤΑΙΠΕΔ δέχεται προσφορές, προκειμένου να πουλήσει τα μέχρι πρότινος κρατικής ιδιοκτησίας κτήρια σε διεθνή διαγωνισμό, με σκοπό να γίνουν Boutique Hotels. Μόνο σοβαρές προτάσεις γίνονται δεκτές. Τα κτίρια αυτά είναι εκτός λειτουργίας παλιά ξενοδοχεία, βίλες ή σανατόρια. Βεβαίως, το ότι μέχρι πρό τινος ήταν κρατικά κτίρια δε μας εφησύχαζε ούτε μας έκανε να νιώθουμε περήφανοι για τον «εθνικό μας πλούτο». Ειρήσθω εν παρόδω, είναι αυτονόητο πως οι οποιεσδήποτε κινητοποιήσεις συμβαίνουν, για να μη γίνει ιδιωτική η κρατική ιδιοκτησία (και όταν τούτες επ’ ουδενί δεν «εκτρέπονται» σε ακηδεμόνευτη αντικρατική δράση), δεν αποτελούν στοιχείο κοινωνικού απελευθερωτικού αγώνα∙ ιδιαιτέρως δε όταν –κατά το συνηθέστερο– ο όποιος «αγώνας» είναι εξ αρχής πολιτικοποιημένος και χειραγωγούμενος.

Ωστόσο, ας μην προσπεράσουμε αυτή την τόσο sic φράση∙ Boutique Hotels. Ας σταθούμε σ’ αυτήν λίγο ακόμη. Όπως εύκολα μπορεί κανείς να αλιεύσει στο διαδίκτυο, σε ιστοσελίδες που εκθειάζουν αυτή την μορφή τουρισμού, πρόκειται για υπερπολυτελείς ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις. Είναι συνήθως μικρές μονάδες με λίγα δωμάτια, στα οποία οι ξενοδόχοι «εστιάζουν στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα». Σε αυτά κάθε δωμάτιο μπορεί να είναι ξεχωριστό, με στόχο την άμεση, προσωπική επαφή με τον (πάμπλουτο) πελάτη, που θα νιώσει «σαν στο σπίτι του». Ο χάρτης δείχνει εμφανώς ότι οι τουρίστες πολυτελείας θα μπορούν να νιώσουν σα στο σπίτι τους, τόσο στην Κομοτηνή, την Έδεσσα και την Κοζάνη, όσο και στην Ρόδο, την Άνδρο και την Δημητσάνα. Αλίμονο! Πόσο μάλλον, όταν θα έρχονται, για να κλείνουν τις δουλειές τους.

Μιλώντας μάλιστα για δουλειές, ας δούμε κι έναν άλλο νέο χάρτη της ίδιας ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αυτόν που έσπευσε να παρουσιάσει ο υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Ι. Μανιάτης στο Λονδίνο, στο πρόγραμμα παραχωρήσεων για έρευνα υδρογονανθράκων στον θαλάσσιο χώρο της Δυτικής Ελλάδας και νότια της Κρήτης. Η εικόνα, αλλά και οι ίδιες οι λέξεις μιλούν από μόνες τους: «παραχωρήσεις» ονομάστηκαν τα θαλάσσια τεμάχια, τα υδατοτεμάχια θα μπορούσαμε να πούμε, που αναμένεται να πωληθούν. Καλούνται όσες εταιρείες επιθυμούν, να σπεύσουν να αγοράσουν ένα ή και περισσότερα από τα είκοσι υδάτινα «χωράφια», προς αναζήτησιν υδρογονανθράκων. Ήδη η προεργασία έχει δείξει ότι δεν πουλάνε άνθρακες, αλλά υδρογονάνθρακες!

Ο Μανιάτης, μάλιστα, γεμάτος ενθουσιασμό, επιβεβαίωσε τη σύμπνοια όλων των πολιτικών κομμάτων, θεωρώντας την οποιαδήποτε διαφωνία στην πώληση αντιπατριωτική. Μάλιστα, το λιμενικό ενέταξε πρόσφατα στο στόλο του ένα υπερσύγχρονο πλοίο, 28,8 εκατομμυρίων ευρώ, χρηματοδοτούμενο από το ευρωπαϊκό ταμείο εξωτερικών συνόρων, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, με σκοπό «την εν γένει διασφάλιση των εθνικών μας συμφερόντων». Βασικά μελήματα του λιμενικού είναι «η αντιμετώπιση του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης από τη θάλασσα» καθώς και «η αποτελεσματική φύλαξη των θαλασσίων συνόρων από πάσης φύσεως απειλές», όπως είπε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Μα, είναι δυνατόν να «ψαρεύουν» ακόμη συνειδήσεις με τόσο μπαγιάτικα «δολώματα»; Και όμως! Δεν νοείται ειδάλλως η εμμονή σε πλήρως ξεπερασμένες ρητορείες, περί πατρίδος και λοιπόν συναφών ιδεολογημάτων, ανταγωνιστικών πλέον με το προχώρημα της ενοποίησης της κυριαρχίας. Ας τους ενημερώσει λοιπόν κάποιος επί του πολιτικού κουτόχορτου αρμόδιος.

Όλα είναι έτοιμα, λοιπόν∙ καλά εξοπλισμένα αστυνομοκρατούμενα κράτη που φυλάνε κάθε σταγόνα θάλασσας και κάθε κόκκο χώματος από την «απειλή των κακών φτωχών ξένων και ντόπιων», για να είναι διαθέσιμα για κάθε επίδοξο πλούσιο επενδυτή και τον «ευπρόσδεκτο ευκατάστατο τουρίστα». Αλλά σιωπή! Η πολυπράγμων αριστερά, με τα αντιρατσιστικά της φεστιβάλ και τα πολιτικά της κάμπινγκ, θα βάλει και πάλι τα πράγματα στη θέση τους, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως η διασκέδαση (σκόρπισμα) και ο αλκοολούχος παρεϊσμός είναι η βέλτιστη απάντηση προς τους απανταχού εξουσιαστές. Αβουλία γαρ πολλά βλάπτονται οι βροτοί[1].

Σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις σφίγγουν με τον ασφυκτικό τους κλοιό κάθε κύτταρο της φύσης που έχει απομείνει ζωντανό ακόμη, για χάρη της αδηφάγας ανάπτυξης. Οι εξουσιαστές οργανώνονται παντοιοτρόπως και οριοθετούν σε ζώνες κάθε σπιθαμή του κόσμου. Η ανάπτυξη προχωράει με ρυθμούς καρκινικών κυττάρων. Σε λίγο, πλάι στο λήμμα καλοκαίρι, θα φιγουράρει ανερυθρίαστα η ερμηνεία: ευκαιρία για περισσότερες επενδύσεις.

Δεν χρειαζόμαστε περισσότερη (τέτοιου είδους) οργάνωση, αλλά περισσότερο αυθορμητισμό∙ δεν έχουμε ανάγκη από αντιδομές, που κι αυτές δομές απ’ την ανάποδη είναι, αλλά γκρέμισμα κάθε διάθεσης για καλούπωμα. Πλέον, για τους διαχειριστές της εξουσίας το παιγνίδι πρέπει να είναι οργανωμένο και να έχει αυστηρούς κανόνες, για να μην ξεπερνιούνται τα όρια∙ γιατί, ακόμη και το παιγνίδι επιδιώκεται να είναι πολιτικό. Για πολλούς είναι δύσκολο, προφανώς, να θυμηθούν πώς είναι να παίζεις απλώς πλάι στη θάλασσα, αφήνοντας το κύμα να σβήσει τα κάστρα σου από άμμο. Μοιάζει αδιανόητο ν’ αφήνεις τα παιδιά να ξεκινούν μόνα τους ένα παιγνίδι και να τα πιάνει η νύχτα, σε μια ήσυχη γειτονιά, χωρίς να θυμούνται και τα ίδια από πού ξεκίνησαν, αφού δεν έχει καμιά σημασία. Το παιγνίδι είναι φυσικό∙ είναι αυτό που κάθε πλάσμα έχει αληθινά ανάγκη. Ας μην το λησμονούμε πως η ελευθερία και το παιγνίδι είναι ομόθυμοι κτύποι της ίδιας καρδιάς∙ κι αυτό δεν χρειάζεται περισπούδαστες εξηγήσεις.

σύντροφοι για την Αναρχική απελευθερωτική δράση

[1] Με την έλλειψη θέλησης πολλά ζημιώνονται οι θνητοί (Μένανδρος)

Πηγή: Αnarchypress