Για τις τελευταίες στιγμές

Απόψε έβαλα φωτιά στο κεφάλι μου. Μάζεψα όλες τις τελευταίες στιγμές απ'τα καρτέρια του χρόνου

 και ανέπνευσα τις σιωπές τους.

Ήπια σ'αυτές τις στιγμές 

που αγνοούσαν πως είναι οι τελευταίες και έκλαψα,

για όλες αυτές που το γνώριζαν.

Πυρωμένοι βράχοι, ιδρωμένο σώμα, βαθιές ανάσες στο χείλος του χρόνου.

Διαδρομή ατελείωτη ο χρόνος, 

μα η στιγμή μετρημένη ανάσα,

αδηφάγα και αυστηρή.

Ο χρόνος αδιαφορεί,

όσο η στιγμή ψάχνει να δώσει ένα τέλος, στοιχηματίζοντας ενάντια στη λήθη.

Ο χρόνος κυλάει,

αφήνοντας την στιγμή 

εικόνα που καίγεται, 

τοπίο θολό απ'τους καπνούς.

Ψάχνω στις στάχτες, σε βωμούς παλιούς και τα χέρια μου καίγονται

από παλιά φωτιά που την έσβησε

ο χρόνος.

Είμαι εδώ,

αυτό που αισθάνεσαι και βλέπεις από μένα,

είναι οι στιγμές που έμειναν

βουβές και τελευταίες,

στα καρτέρια του χρόνου.