Οι ταραχές μεταξύ ψηφοφόρων και δυνάμεων καταστολής, που σημειώθηκαν στην επαρχία της Καταλωνίας, με αφορμή το δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της, είχαν ως αποτέλεσμα των τραυματισμό 800 και πάνω ατόμων εκ των οποίων ορισμένοι νοσηλεύονται σε σοβαρή κατάσταση. Το κράτος της Ισπανίας κατέβασε 10.000 άνδρες της αστυνομίας και της πολιτοφυλακής, με σκοπό να σφραγιστούν όλα τα εκλογικά κέντρα της Καταλωνίας και να αποτραπεί με κάθε μέσο το δημοψήφισμα.
Παρ’ όλα αυτά φαίνεται πως μόνο το 42,3 (2,26 εκατομμύρια) φαίνεται ότι προσήλθαν στις κάλπες. Από αυτούς το 90% ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας ενώ 196.000 ψήφισαν όχι. Τα υπόλοιπα 3 εκατομμύρια περίπου των Καταλανών, δεν ψήφισαν και σαφώς τάσσονται οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, κατά της ανεξαρτησίας. Τα κουκιά φαίνεται πως δεν βγαίνουν, και παρά την φαινομενική νίκη του Ναι και τα πανηγύρια, το θέμα «ανεξαρτησία» έχει πολύ δρόμο ακόμα.
Να σημειωθεί ότι δεν αναφέρθηκαν συγκρούσεις μεταξύ των συγκεντρωμένων και των δυνάμεων
ασφαλείας. Ο σχεδιασμός της καταλανικής κυβέρνησης ήταν ο κόσμος να παραμείνει ειρηνικά έξω από τα σφραγισμένα εκλογικά κέντρα και παθητικά να δέχεται την δεδομένη καταστολή των μπάτσων. Ποντάροντας έτσι στην γενική κατακραυγή προς την ισπανική κυβέρνηση και κερδίζοντας
επικοινωνιακά. Οι πλαστικές σφαίρες, τα χτυπήματα με γκλοπ και τα ντου των αστυνομικών σε εκλογικά κέντρα απαντήθηκαν, κυρίως, μόνο με ειρωνικά χειροκροτήματα και γιουχαΐσματα. Είναι σαφές ότι ο κόσμος που κλήθηκε να ψηφίσει είτε ήταν αριστεροί, δεξιοί ή εθνικιστές , υπάκουσε πλήρως στον επικοινωνιακό σχεδιασμό της καταλανικής κυβέρνησης. Η τετραετία 2011-2015 με τις μεγάλες διαδηλώσεις για τις περικοπές, με την περικύκλωση της βουλής το καλοκαίρι του 2011, αναγκάζοντας τους βουλευτές να εισέλθουν στην βουλή ακόμα και με ελικόπτερα, φαίνεται να αποτελούν μακρινό παρελθόν. Η αυτοδιάθεση είναι πάντα καλοδεχούμενη, αρκεί να έρχεται μέσα από κοινωνικά απελευθερωτικά προτάγματα και να τα προωθεί μέχρι τις εσχατιές τους. Αυτή η κοινωνική αφομοίωση, χάρη της δημιουργίας ενός νέου εθνικού κράτους, είναι κάλπικη και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα το απελευθερωτικό, παρά μια στείρα μεταφορά των υπαρχόντων ανισοτήτων, που ούτως άλλως υφίστανται στο Ισπανικό κράτος.
Σαλβαδόρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου