Η συμπόνια και η ανακάλυψη της φτώχειας, από αυτούς που στήριξαν τον προγραμματισμό της

Η είδηση που αναπαράγεται τις τελευταίες ώρες στο διαδίκτυο, είναι ότι στον ελλαδικό χώρο έχει δημιουργηθεί ένα νέο κοινωνικό στρώμα, αυτό του working poor (φτωχός εργαζόμενος). Πρόκειται για δημοσίευμα του Spiegel όπου αναπαράχθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης. Ο φτωχός εργαζόμενος λοιπόν, είναι κάποιος με πτυχία ή πιστοποιημένες δεξιότητες, που απασχολείται σε δουλειές που ίσα να βγάζει το φαγητό του. Το γερμανικό Spigel λοιπόν αναφέρει : «Ο νομοθέτης μείωσε το κατώτατο όριο μισθού στα 586 ευρώ και παράλληλα επέτρεψε στους εργοδότες να πηγαίνουν και χαμηλότερα, όταν αυτός που ψάχνει εργασία είναι κάτω των 25. Πίσω από αυτό κρύβονταν η ελπίδα ότι έτσι θα καταπολεμούνταν η νεανική ανεργία που το 2016 άγγιξε το 47%. Παράλληλα προέκυψε μια γενιά εργαζομένων που έκαναν σχεδόν τα πάντα, γνωρίζοντας ότι εάν δεν το έκαναν αυτοί, θα το έκαναν άλλοι.[…] Παρόλα αυτά η μεγάλη κραυγή των εργαζομένων φτωχών δεν ακούστηκε, επειδή ειδάλλως οι ευκαιρίες για μια έστω κακοπληρωμένη δουλειά θα μειώνονταν. Και μια κακοπληρωμένη δουλειά είναι πάντα καλύτερη από την ανεργία». Το δημοσίευμα κάνει την εκτίμηση ότι «το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τούς φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερα από το μέσο μισθό… Ο κίνδυνος, ακόμη και με σταθερή εργασία, να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ».

Μάλιστα… Να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω μέλι, λέει μια παροιμία! Οι γερμανοί δημοσιογράφοι ανακάλυψαν ξαφνικά την εργασιακή ανέχεια και εκμετάλλευση που λαμβάνει χώρα στον ελλαδικό χώρο και έσπευσαν όλοι οι εγχώριοι παπαγάλοι να το αναπαράξουν τιμώντας τα σέβη τους. Χωρίς καμμία κριτική, χωρίς κανένα σχόλιο. Βέβαια, δεν θα περιμέναμε τίποτα άλλο από τους εγχώριους άθλιους και εντεταλμένους παπαγάλους (εξαιρούνται οι πανέμορφοι αυθεντικοί παπαγάλοι). Στην άθλια κατάσταση της μισθωτής εργασίας και στον εξευτελισμό των εργαζομένων, που υποχρεώνονται να δουλεύουν για ψίχουλα, αλλά και επίσης των ανέργων και πολλών συνταξιούχων, έχουν παίξει σημαντικό ρόλο τα εγχώρια και διεθνή Μ.Μ.Ε που τώρα ψάχνονται για «φτωχοποιημένα» ρεπορτάζ, ανεβάζοντας έτσι τα κλικ της δημοφιλίας τους.

Η συμπόνια της φτώχειας πουλάει, όπως πουλούσε και η λογική αναγκαιότητα των μνημονίων, των περικοπών, των απολύσεων και του κοινωνικού κανιβαλισμού. Όπως πουλούσε ο οχετός, ενάντια σε όλους αυτούς που βρίσκονταν στο δρόμο. Οι δημοσιογράφοι της Spiegel ήξεραν πολύ καλά πού θα οδηγούσε ο προγραμματισμός των δικών τους εγχώριων αφεντικών για τον ελλαδικό χώρο και τώρα εμφανίζονται να κάνουν την εξωπραγματική ανακάλυψη του κινδύνου, ότι κάποιος μπορεί να είναι σταθερά εργαζόμενος αλλά να είναι φτωχός… κάτι που στο προτεκτοράτο της μπανανίας, που ονομάζεται και ελλαδικός χώρος, δεν είναι ανακάλυψη, αλλά κυρίαρχο σκληρό δεδομένο των υπηκόων του.

Τέτοια δημοσιεύματα είναι κομμένα και ραμμένα για όλους αυτούς, που αρέσκονται να τρώνε αμάσητα ό,τι τους προσφέρεται από τους κυρίαρχους, μέσω των τηλεοράσεων και των ειδήσεων. Γι’ αυτούς που σέρνονται πίσω από ψήφους και κόμματα, μικρά ή μεγάλα. Να τρώνε μπροστά από αναμμένες οθόνες ειδήσεων και να κοιμούνται έχοντας διαμορφώσει άποψη, την κυρίαρχη άποψη, μέχρι αυτή να αλλάξει και να υιοθετηθεί ξανά μέσω του καναπέ. Το ίδιο έργο ξανά και ξανά. Σαν έναν εφιάλτη που δεν μπορείς να βγεις. Έτσι προγραμματισμένοι, το πρωί να συνεχίσουν την διαιώνιση της άθλιας ύπαρξης τους, μοιρολατρικά, αναπαράγοντας ότι άκουσαν. Απλά σαν αναπαραγωγή και ίσως με την κατάληξη, «δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι…».  Έχουν δίκιο, όσο ο άνθρωπος θα σέρνεται πίσω από κυρίαρχες εξουσιαστικές λογικές, δεν θα μπορεί  να σκεφτεί και να αναπαράγει οτιδήποτε απελευθερωτικό. Θα αναπαράγει μόνο την δουλικότητα του.

Ελευθερόκοκκος

Πηγή: anarchypress