Δουλειές του λάκκου

(Μια θλιμμένη ιστορία)

Κάθε πρωί σε βλέπω εκεί, στο πλάι του δρόμου όπου γίνονται εργασίες. Στέκεσαι δίπλα στους εργαζόμενους του δήμου που σκάβουν και εσύ κοιτάς. 

Αν και πρωί, φοράς ένα γιλέκο που φωσφορίζει στο σκοτάδι • θέλω να προσπεράσω τους προφανείς λόγους και αναρωτιέμαι• 

ασφάλεια στους δρόμους των σκοτεινών καιρών ή για να δηλώσεις την μοναδικότητά σου; 

Άλλοτε κρατάς ένα χάρτινο ποτήρι καφέ και άλλοτε ένα κινητό τηλέφωνο, φορώντας γάντια μάλλινα και γυαλί ηλίου. 

Με κρύα, ηλιοφάνειες και βροχές, εσύ είσαι εκεί• μέχρι να τελειώσει το ωράριο δουλειάς. 

Σε βλέπω να κοιτάς τα αυτοκίνητα να περνούν• δεν ξέρω εάν με έχεις δει, αν με έχεις ξεχωρίσει ανάμεσα απ’ τα χιλιάδες αυτοκίνητα που βλέπεις. 

Εγώ όμως σε βλέπω, γιατί ξεχωρίζεις (όχι λόγω του γιλέκου), και ας μην το ξέρεις. 

Στέκεσαι δίπλα από έναν λάκκο που κάθε μέρα όλο και επεκτείνεται κατά μήκος του δρόμου. Κάποιες φορές δείχνεις να ενδιαφέρεσαι για το τι ακριβώς γίνεται στον λάκκο. Κοιτάς προσπαθώντας να πείσεις τον εαυτό σου και ίσως όσους περαστικούς σε βλέπουν κάθε μέρα εκεί, ότι η παρουσία σου γύρω απ’ αυτό τον λάκκο είναι ωφέλιμη, ότι ήρθες να συμπληρώσεις ένα δυσαναπλήρωτο κενό, ότι ο λάκκος δεν θα είχε σκαφτεί χωρίς εσένα και ότι το πεζοδρόμιο χωρίς εσένα θα ήταν χωράφι με τζοχούς. 

Μα ο λάκκος είναι μεγάλος, δεν γίνεται να χωρέσει το κενό σου, πάντα θα περισσεύει. 

Για την ακρίβεια αυτός ο λάκκος δεν θα γέμιζε με όλα τα κενά όλων των ανθρώπων που η μόνη οικονομική διέξοδος που τους έχει μείνει είναι ο θεσμός παρόμοιων θέσεων εργασίας. Δουλειές που συνήθως η διάρκεια τους κρατάει 5 μήνες, δουλειές που δεν της χρειάζεται κανείς, παρά μόνο το κράτος, για να δικαιολογήσει τα κονδύλια των ΕΣΠΑ και που έτσι μειώνουν πλασματικά τους δείκτες τις ανεργίας. 

Δουλειές του λάκκου. Χωρίς νόημα και ενδιαφέρον. Σαν αποθήκη με πράγματα που δεν χρειάζεται κανείς.

Εκεί ενταφιάζονται προσωπικότητες, γνώσεις, πτυχία, σπουδές και όνειρα. 

Ο λάκκος του καιρού μας είναι ολοζώντανος και πεινασμένος• αφοδεύει το παρελθόν, καταπίνει αμάσητο το παρών και έχει ακόρεστη όρεξη για το μέλλον. 

Ελευθερόκοκκος