Το «Μπετόσημο» Πόσοι ψήφοι χωράνε σε ένα κυβικό μπετόν;

Στενάζει η επαρχία στα τσιμέντα και στις ασφαλτοστρώσεις και αυτή την προεκλογική περίοδο. Αναστενάζουν οι μπετονιέρες και μετρούν υπερωρίες οι τοπικοί μαυρογιαλούροι. Πέντε κυβικά στην γειτονιά του μπαρμπα Λάκη, δύο στο στενάκι με τις λακκούβες της κυρά Κοκόνας, κάτι φτυαριές πίσσα έξω απ’ το γκαράζ του Πότη με το μεγάλο σόι και συμπληρώθηκε το «μπετόσημο». Τι είναι το «μπετόσημο»; Σε κάθε προεκλογική περίοδο ο κάθε δήμαρχος μοιράζει κυβικά μπετόν στους δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του ώστε αυτοί με την σειρά τους να τα διανείμουν σε όποια γειτονιά θέλουν, αγοράζοντας έτσι «τσιμεντένια» ψηφαλάκια.
Για του λόγου το αληθές στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές ο δήμαρχος Καλαμάτας ζήτησε από την γραμματέα του να του καλέσει στο τηλέφωνο έναν δημοτικό σύμβουλο της παράταξής του ώστε να του δώσει το ανάλογο «μπετόσημο». Η γραμματέας μπερδεύτηκε και κάλεσε έναν άλλο δημοτικό σύμβουλο που είχε το ίδιο όνομα αλλά ήταν σε αντίπαλη παράταξη. Ο δήμαρχος ενημέρωσε τον αντίπαλο δημοτικό σύμβουλο ότι έχει γι αυτόν κάποια κυβικά μέτρα μπετόν ώστε να μαζέψει καμιά ψήφο ο αντίπαλος έμεινε κάγκελο όπως και ο δήμαρχος όταν έμαθε σε ποιον μιλούσε. Η ιστορία διαδόθηκε στην πόλη μέσω του αντιπάλου δημοτικού συμβούλου ο οποίος κοίταξε να εκμεταλλευτεί πολιτικά το τραγελαφικό γεγονός. Λες και τέτοιες πρακτικές δεν θα τις έκανε η παράταξή του.

Έτσι λοιπόν τσιμεντώθηκε και το οικόπεδο της γειτονιάς μου που φιλοξένησε όλα τα παιδικά παιχνίδια μας και πρόσφερε πάρκινκ  στα αμάξια της γειτονιάς. Για πολλά χρόνια οι γείτονες είχαν κατασκευάσει μόνοι τους σε
μια πλευρά του χωραφιού μια αυτοσχέδια σιδερένια κατασκευή με στέγαστρο από λαμαρίνες όπου εκεί χωρούσαν επτά αυτοκίνητα. Επίσης κάθε δύο τρία χρόνια, έρχονταν σε συνεννόηση και άπλωναν ένα ψιλό χαλίκι ώστε να αποφεύγονται οι λάσπες και η σκόνη. Τα χρόνια πέρασαν, λίγο η «οικονομική κρίση», λίγο ότι πολλοί παλιοί γείτονες μετακόμισαν και ήρθαν νέοι λίγο ότι όλοι αυτοί που έτρεχαν τα πράγματα μεγάλωσαν, το χωράφι γέμισε νερόλακκους και το χαλίκι εξαφανίστηκε, δίχως κανείς να παίρνει πρωτοβουλία ώστε να αγοραστεί και να στρωθεί νέο.  Έτσι τις βροχερές μέρες γινόταν λασπότοπος και σε περιόδους ξηρασίας σήκωνε σκόνη.
 Οι γείτονες σκέφτηκαν να εκμεταλλευτούν τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές και απευθύνθηκαν σ’ ένα τοπικό πολιτευτή που εκείνη την περίοδο ήταν στην παράταξη του δημάρχου ώστε να τσιμεντώσει μια και καλή το χωράφι . Στο παρά πέντε λοιπόν των εκλογών και ενώ όλοι είχαν ξεγράψει ότι θα εμφανιστεί ο πολιτευτής στην γειτονιά, ο πολιτευτής εμφανίστηκε μόνος κουνάμενος και συνάμενος. Οι γείτονες βγαίνουν απ’ τα σπίτια τους και τον καλωσορίζουν. Τους ενημέρωσε ότι ήρθε να πάρει μέτρα στο χωράφι ώστε να έρθει μέσα στις μέρες με συνεργείο για να ρίξει τα μπετά. Όμως ο πολιτευτής ούτε πολιτικός μηχανικός ήταν, ούτε έστω μεζούρα είχε, ούτε χαρτί, ούτε μολύβι. Τα… ξέχασε είπε. Έτσι έστειλε τους γείτονες να τρέξουν να του βρουν τα απαραίτητα σύνεργα για την μέτρηση. Ο Ντίνος έφερε μεζούρα, ο Μίμης χαρτί και μολύβι και άρχιζαν να μετράνε και να γράφουν. Ο πολιτευτής κρατούσε την μια άκρη της μεζούρας ενώ ο Ντίνος την άλλη, επάνω από τον Ντίνο ο Μίμης σημείωνε το μήκος του χωραφιού και που και που διαφωνούσαν στα όρια. Ο πολιτευτής μιλούσε με τον κόσμο που είχε μαζευτεί και ώρες ώρες το χέρι έφευγε από το σταθερό σημείο της μέτρησης. Κουτσά στραβά όμως η δουλειά έγινε. Πήρε το χαρτί ο πολιτευτής το δίπλωσε προσεχτικά και το έβαλε στην κωλότσεπη. Χαιρέτησε με χειραψία έναν ένα τους γείτονες και τους είπε ότι θα τους ξαναδεί σύντομα. Οι μέρες πέρασαν οι εκλογές έγιναν, ο πολιτευτής πήρε τις ψήφους της γειτονιάς και εκλέχτηκε για δεύτερη θητεία στον δήμο, αλλά τα τσιμέντα δεν εμφανίστηκαν, ούτε ο πολιτευτής.
Κάθε τόσο οι γείτονες έβλεπαν τον πολιτευτή να μιλάει στην τοπική τηλεόραση ώσπου πέρασαν τέσσερις χειμώνες και τέσσερα καλοκαίρια και οι εκλογές ξαναπλησίαζαν, μέχρι που το τηλέφωνο του Ντίνου του γείτονα χτυπάει. Ήταν ο πολιτευτής:
-Πολιτευτής: Έλα Ντίνο, ο Μαυρογιαλούρος είμαι.
-Ντίνος: Α!! Έλα που χάθηκες;
-Πολιτευτής: Εδώ μωρέ δουλειές για τον δήμο και τρέξιμο για τις εκλογές. Να σου πω. Τα τσιμέντα τα ρίξατε;
-Ντίνος: Όχι! Είχες πει ότι θα τα έριχνες εσύ. Είχαμε πάρει και μέτρα!
-Πολιτευτής: Άκου. Δεν ήμουν υπεύθυνος για τα τσιμέντα τότε και ο δήμαρχος δεν μου έδωσε κάποια κυβικά σ’ εμένα για να τα διαχειριστώ. Τώρα όμως είμαι υπεύθυνος για τα τσιμέντα και θα έρθω αύριο με συνεργείο για να μετρήσουμε και να τα ρίξουμε.
Έτσι και έγινε Μαυρογιαλούρος φάνηκε ξανά κουνάμενος και συνάμενος αλλά αυτή την φορά είχε φέρει όλο το συνεργείο του δήμου, τον πολιτικό μηχανικό, την μπετονιέρα, τους εργάτες και έριξε τα τσιμέντα. Έσφιξε πάλι το χέρι σε όλους τους γείτονες και αποχώρησε.
Οι γείτονες θα ψηφίσουν και αυτές τις εκλογές Μαυρογιαλούρο γιατί έριξε τσιμέντα, όπως το ίδιο είχαν κάνει και πριν από τέσσερα χρόνια, για τα τσιμέντα που ΘΑ έριχνε μετά από μια επιστημονική μέτρηση που την κάνει κανείς μόνο για να δει αν χωράει το καινούριο τραπεζάκι στην κουζίνα. Συμπέρασμα, ο Μαυρογιαλούρος είτε ρίξει είτε όχι τα τσιμέντα την ψήφο θα την πάρει. Πάντα υπάρχει μια καλή δικαιολογία για μια κοροϊδία και στην χειρότερη αν δεν την έχει αυτή την δικαιολογία μπορεί να κάνει αυτό που υποσχέθηκε εκ των υστέρων, μ’ αυτό τον τρόπο ο Μαυρογιαλούρος σβήνει μνήμη, ηθική, αξίες και από λαμόγιο μεταμορφώνεται ο ήρωας της γειτονιάς όπου ο κάθε γείτονας θα τον ήθελε για γαμπρό του. 
Η ιστορία έχει λίγο ακόμα. Ένας νέος εκκολαπτόμενος Μαυρογιαλούρος της γειτονιάς, που δεν ανήκει στην παράταξη του νυν δημάρχου αλλά βάζει με άλλη παράταξη ζήτησε και αυτός την ψήφο της γειτονιάς αλλά οι γείτονες του απάντησαν δείχνοντάς του το υπέρλαμπρο τσιμεντένιο χωράφι. Τζίφος η ψήφος λοιπόν για το γειτονόπουλο!
Μ’ αυτό τον τρόπο οι εκατοντάδες άλλοι Μαυρογιαλούροι έχασαν αυτή την ψήφο αυτής της γειτονιάς για λίγα κυβικά τσιμέντο, ο Μαυρογιαλούρος για ακόμα μια φορά κέρδισε και το μυαλό αγνοείται!

Ελευθερόκοκκος

Πηγή:anarchypress