Μπροστά η σκιά απ'την φλόγα

 

Μένουμε μόνοι γιατί το θέλουμε.

 

Είμαστε αυτοί οι παράξενοι που γύρω τους μαζεύονται τ'αδέσποτα της πόλης.

 

Αυτοί που οσμίζονται το τέλος και φεύγουν πριν αυτό κακοφόρμισει,

 

έτσι,

για να έχουμε μια ευχάριστη ανάμνηση.

 

Κλαίμε μόνοι, πίσω από μαύρα γυαλιά και μπροστά σε σπασμένους χίλιους καθρέπτες.

 

Μυρίζουμε τη νύχτα με φως και

βλέπουμε όνειρα, που ανάποδα κάτοπτρα θα καίνε την πόλη

 

και εκεί στα ζεστά, δεν θα 'μαστε μόνοι.

Παρατηρούμε αδιάκοπα,

μετράμε τον έρωτα με πνοές της καρδιάς,

ταξιδεύουμε σε χώρους και τόπους ατελείς

 και

η εξέγερση κάνει σκιά το σώμα μας στο πεζοδρόμιο.

 

Δεν έχει σημασία αν μας βλέπετε, είμαστε ήδη εκεί και νιώθουμε,

 

μπροστά η σκιά απ' την φλόγα.