Η Παύση

Μια παύση...ένας αναστοχασμός. Για λίγο καιρό ή για πολύ, θα δείξει.

Και έρχεται η στιγμή που μια παύση μπορεί μέσα της να χωρέσει όλη την ορμή και όλα τα όνειρα σου. Η παύση πολλές φορές φοράει το προσωπείο της εξέγερσης, κάποιες στιγμές της μοιάζει τόσο! Όπως στην γέννηση μιας εξέγερσης, που όλα παίζονται, όλα τα καλά και τα κακά μαζί μπορούν να γίνουν αφού τελειώσει. Μα εκείνη τη στιγμή είσαι ερωτευμένος και περιμένεις να καείς στην εξέλιξη της ή να κουμπώσεις φτερά και να φύγεις.

Αυτό είναι η παύση, ο μετεωρισμός! Η στιγμή της εκπυρσοκρότησης και το σταμάτημα της ανάσας του θύματος και του θύτη, το πρώτο άνοιγμα των ματιών μετά από ένα ήσυχο ύπνο, το κλάσμα δευτερολέπτου πριν τον οργασμό, το σταυροδρόμι με όλες τις επιλογές των δρόμων μπροστά σου, αλλά και το σηκωμένο βήμα με την σκατούλα από κάτω.

Τόσο παρεξηγημένη, τι κρίμα.
Ανόητοι άνθρωποι που με το μυαλό μας νομίζουμε ότι μπορούμε να λύσουμε τα πάντα. Η ανθρώπινη νόηση καταδίκασε την παύση και την έβαλε να κάνει παρέα με την νωθρότητα και κείνες ούτε που μιλιούνται μεταξύ τους. Η παύση είναι η ουσία της κίνησης, το σημείο αναφοράς για να γίνει η κίνηση αντιληπτή.

Παρόλα αυτά η παύση συνεχίζει να δημιουργεί ετούτο τον κόσμο, συνεχίζει να είναι η συμπαντική μηχανή του. Η επικοινωνία και ο πρεσβευτής αυτού του κόσμου με το άγνωστο, το ιδεατό και το Θείο. Συνεχίζει να πυροδοτεί την δημιουργική συνέχεια αυτού του κόσμου αποκωδικοποιόντας και τιθασεύοντας την φαυλότητα της ροής.

Εάν η κίνηση είναι επανάσταση εγώ θα είμαι με την παύση που σου προσφέρει η εξέγερση!