Στρόβιλος

Ένα, δύο, τρία αρχίζω....

Δεν μπορώ να σε βλέπω πια... Να γυρνάς από εδώ και εκεί ψάχνοντας ελπίδες και όνειρα.

Να κρεμιέσαι από στόματα βρώμικα και να τους χαρίζεις τον χώρο σου...

Να είσαι τέλειος μόνο για ποδοπάτημα...

Να είσαι πάντα στημένος στο ραντεβού, πάντα προδομένος 

αλλά έτοιμος να ξαναπαίξεις το παιχνίδι του θιγομένου, της υποταγής, 

αλλάζοντας χρώμα στα ρούχα για να καλύψεις την συνείδηση.

Αέναος κύκλος υποταγής, στρόβιλος συνειδήσεων και πλυντήριο ονείρων,

οι μέρες που μας προφέρουν οι άλλοι... η εξουσία.