Η γάτα μέσα μας
Γουργουρίζοντας στον ύπνο του ο Φλετς τεντώνει τις μαύρες του
πατουσίτσες για ν' αγγίξει τα χέρια μου , με τα νύχια του κρυμμένα ,
απλώς ένα απαλό άγγιγμα για να βεβαιωθεί οτι είμαι δίπλα του όσο
εκείνος κοιμάται . Θα πρέπει να με βλέπει στο όνειρό του . Λένε οτι οι
γάτες δεν βλέπουν χρώματα : Μόνο ασπρόμαυρες εικόνες
με πολύ
κόκκο ένα φθαρμένο ασημένιο φιλμ που τρεμοπαίζει καθώς φεύγω
από το δωμάτιο , επιστρέφω , βγαίνω έξω , τον παίρνω στην αγκαλιά
μου , τον αφήνω κάτω . Ποιος θα μπορούσε να κάνει κακό σ΄ ένα τέτοιο
πλάσμα ; Άκου εκπαίδευσε το σκύλο του να σκοτώνει! Το μίσος προς
τις γάτες φανερώνει ένα κακό , ηλίθιο , άξεστο ,
φανατισμένο πνεύμα .
Δεν μπορώ να δεχτώ κανένα συμβιβασμό
με αυτό το Κακό Πνεύμα .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου