Εκείνη την Κυριακή το πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου εκτείνονταν από το Σύνταγμα έως την αρχή της Πατησίων και αντίστοιχα ως την αρχή της Συγγρού, και όλα αυτά από τις 4:30 το μεσημέρι ενώ τα καλέσματα ήταν για τις 5:00. Οι εντολές που είχε η αστυνομία ήταν να διαλύσει τον συγκεντρωμένο κόσμο μπροστά στο Σύνταγμα πνίγοντας την πλατεία με χημικά από τις 6:00 το απόγευμα. Τα γεγονότα, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί και ο κόσμος συγκρούστηκε με την αστυνομία στήνοντας οδοφράγματα, καταστρέφοντας τράπεζες, ενεχυροδανειστήρια και μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Ενώ το κέντρο της Αθήνας φλέγονταν η εικόνα στις τηλεοράσεις είχε παγώσει στην εκκενωμένη πλατεία Συντάγματος δίνοντας έτσι το ψευδές μήνυμα της υποταγής και της ματαιότητας.
12 Φλεβάρη 2014. Δύο χρόνια μετά και ενώ οι συνθήκες διαβίωσης είναι σαφώς πιο άσχημες από τότε, εκείνη η νύχτα φαντάζει όλο και ποιο μακρινή. Δύο χρόνια μετά και δυστυχώς η ημέρα αυτή έχει μείνει στην μέχρι τώρα ιστορία ως η τελευταία νησίδα μάχης στο δρόμο, στον ελλαδικό χώρο, ενάντια στον προγραμματισμό της καθυπόταξης και της εξαθλίωσης. Από τότε μέχρι και σήμερα σιωπή. Δεν μπορεί κάποιος βέβαια να παραβλέψει το μεγάλο βαθμό της κρατικής καταστολής καθώς και το μηχανισμό συκοφάντησης, που έχουν εξελιχθεί σε μέγιστο βαθμό με αποτέλεσμα κάθε προσπάθεια σύγκρουσης στο δρόμο να καταπνίγεται πριν ακόμα γεννηθεί. Βέβαια, η ιστορία έχει αποδείξει ότι η καταστολή μπορεί να σπάσει, αρκεί να μην υπάρχουν καλοθελητές που να θολώνουν τον στόχο.
Σε αυτό το σημείο δεν γίνεται να παραβλεφθεί και ο μηχανισμός μαντρώματος που και αυτός εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και φαίνεται να επεκτείνεται ακόμα και σε χώρους που κατά βάση τον εχθρεύονται… Η εποχή είναι κατάλληλη για τέτοιου είδους πρακτικές καθώς τα δεδομένα και οι ισορροπίες αλλάζουν διαρκώς και το έδαφος είναι εύφορο για την ανάπτυξη εξουσιαστικών πρακτικών. Το μάντρωμα, λοιπόν, ένθεν κακείθεν φαίνεται πως πάει καλά και αποδίδει τα μέγιστα καθώς οι δρόμοι είναι άδειοι. Είτε προς αναζήτηση ψηφοφόρων είτε προς την δημιουργία αναρχικών πολιτικών οργανώσεων (ποιητική αδεία), είτε προς στήριξη του λεγόμενου αντιφασιστικού κινήματος τα μαγειρέματα φαίνεται πως καλά κρατούν και η συζήτηση εντός έχει ανάψει, ενώ εκτός το κρύο είναι τσουχτερό.
Μόνο που όσοι ευαγγελίζονται οργανώσεις εθελοτυφλούν μπροστά στην επίθεση της κυριαρχίας και προσπαθούν να αντλήσουν πολιτική υπεραξία με το πρόσχημα της εξαθλίωσης που έχει επιβληθεί. Ο κόσμος που συγκρούστηκε πριν δυο χρόνια φωτίζοντας τους δρόμους της Αθήνας δεν περίμενε το σύνθημα από κανένα καθοδηγητή και πολιτική οργάνωση.
Τι και εάν αυτή η σύγκρουση που έγινε φάνηκε λίγη μπροστά στην καθημερινή επίθεση του κράτους και του καπιταλισμού στις ζωές μας; Τι και αν στο τέλος εκείνης της νύχτας η αίσθηση του ανολοκλήρωτου άρχισε να κάνει την εμφάνιση της; Αρκεί το ότι δείχτηκε, για άλλη μια φορά, πως το θηρίο δεν είναι παντοδύναμο όταν έχει να αντιμετωπίσει ανθρώπους με σπασμένα δεσμά.
Ελευθερόκοκκος
Αρχική πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου