Τα πράσινα, τα κόκκινα, τα μπλε σου τα… ηλεκτρονικά «βραχιόλια»!

Εντάξει, σας παραδέχομαι! Είστε μπαγάσηδες απ’ τους λίγους! Ο Μακιαβέλι κι ο Λένιν μπροστά σας ομοιάζουν με αριστούχες αρσακειάδες. Καλά βρε αθεόφοβοι, καταφέρατε να περάσετε την τροπολογία και να καθιερώσετε το νομοσχέδιο που σπάει πλήρως το πεπερασμένο χωρητικότητας των φυλακών (μετατρέποντας εν δυνάμει κάθε σπιθαμή ελλαδικής επικράτειας σε κελί) κι όλο τούτο να παρουσιάζεται από την κινηματική πολιτική «γραμμή» ως το magnum opus της εγχώριας «αντιεξουσίας»; Ούτε ο Χαρίλαος Αγγειοπλάστης (ελληνιστή ο κοσμοξάκουστος Harry Potter) δε θα σκάρωνε τέτοια μαγικά!

Αν το καλοσκεφτούμε, ωστόσο, δεν θα έπρεπε να μας ξενίζει∙ η πολιτική και τα κάθε είδους «μαγικά ραβδάκια» της μπορούν να εμφανίζουν, με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία, την συναίνεση ως αδιάλλακτο αγώνα, την συνδιαλλαγή ως διαπρύσιο κατόρθωμα, το δημοκρατικό «δικαίωμα» ως αναρχική κατάκτηση(!).

Κι οι τρεις λοιπόν μαζί, –προεξάρχοντος του «αδέκαστου» Αλεξίου– τα συμφωνήσατε και βρήκατε το πιο σωστό∙ στο μάθημα ο Ρωμανός να φθάνει με το «βραχιόλι» του σφιχτό. Έτσι. Υπερκομματικά κι «ανθρώπινα». Και μιας και το «ελευθεριακό» αυτό μέτρο, εντός ολίγου, θα λανσαριστεί αρχικώς από κάποιον που θεωρεί εαυτόν αναρχικό (ο καθείς δικαιούται να λέγει όπως νομίζει, δημοκρατικό «δικαίωμα» κι αυτό…), κι έπειτα από πολυήμερον απεργίαν πείνας, ποιο μειράκιο θα τολμήσει τη δε υστεραία να αμφισβητήσει μια τέτοια περισπούδαστον κατάκτησιν; Ουχί πάντως ο γράφων…

Κι εγώ ο αφελής, που νόμιζα πως οι αγώνες των αναρχικών –και δη ένας αγώνας σκληρός κι αυτοκαταστροφικός, όπως η απεργία πείνας– συμβαίνουν για να προχωρήσουμε στο μονοπάτι της απολύτου ελευθερίας, έστω και μια σπιθαμή… Ας είναι. Μόνον ένα, ωστόσο, με τρομάζει: αν θεωρήσουμε πως το ήθος πλείστων εξ αυτών που χαρακτηρίζουν εαυτούς αναρχικούς παρουσιάζει βαθμηδόν τέτοιο χάλι, άραγε ποια απύθμενα ερέβη μας «ξημερώνουν» αύριο; Οι απαντήσεις αναμένονται καθ’ όλα συναρπαστικές στα «προσεχώς» της κοινωνικής «κουίντας»…

Πόντιξ ο Σισσύφιος

Υ.γ1 Να φανταστώ πως κι ο δικός μου πατήρ, καταγόμενος εξ επιφανούς γενιάς υπονόμιων βρωμοπόντικων, αν πράξω αναλόγως, θα γίνει δεκτός εξ ίσου θερμά από τον πολυχρονεμένο μας πρωθυπουργό και τον σεβασμιότατο αρχιεπίσκοπο. Σωστά;

Υ.γ2 Δια τους βλακωδέστατους που συνέκριναν την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού, με εκείνη των μελών του I.R.A, τα λόγια μπροστά στην μωρία τους ξεθηκαρώνουν το γιαπωνέζικο tanto τους και κάνουν χαρακίρι. Καμιά φορά κι αυτοί που θέλουν να κατακτήσουν την εξουσία, όπως επιδίωκε κι ο I.R.A, είναι εις θέσιν να επιδείξουν αγνότερο ήθος από λαοπρόβλητους «αντιεξουσιαστές».

Πηγή: Anarchy Press