Μια περίοδος «παροχών» σε καμία περίπτωση δεν δύναται να χαρακτηριστεί και «ανθηρή». Στον ελλαδικό χώρο τρανό παράδειγμα ήταν οι παροχές του Πασοκ, που δεν συγκίνησαν ένα μεγάλο κομμάτι ανθρώπων το οποίο προτάχθηκε ανυπότακτο και σχεδόν μονίμως εξεγερμένο, έτσι που να μοιάζει σαν εξωγήινο μπροστά στην λαίλαπα της απατηλής παροχής και των κλούβιων ιδανικών, δημιουργώντας στρατιές αποχαυνωμένων ανθρώπων. Ήταν αυτοί οι άνθρωποι που δεν περίμεναν να χάσουν λεφτά για να κατέβουν στους δρόμους, να συγκρουστούν, να φυλακιστούν, να χάσουν την ζωή τους και να γράψουν σε χαρτιά και τοίχους αυτό που τους πνίγει και που είναι το ίδιο με αυτό δίνει ανάσα σε άλλους… Ήταν αυτοί οι άνθρωποι, που το όλον και το μερικό τα αντιμετωπίζουν κοινά και για τους οποίους δεν είναι δυνατό να υφίσταται το ένα δίχως το άλλο.
Η «ασφυξία» για την πλειονότητα των ανθρώπων σ’ αυτό τον πλανήτη είναι μόνιμη και μεθοδευμένη, απλά είναι αρκετοί αυτοί που επαναπαύονται με την πρώτη ευκαιρία, με το πρώτο πεταμένο ξεροκόμματο από το κράτος, βαφτίζοντας την στιγμή εκείνη «ανθηρή».
Για το λόγο αυτό ξέρουμε ότι καμία είδους πολιτική διαχείριση δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα. Τα προσφερόμενα ψίχουλα της μιας ή της άλλης προτεινόμενης πολιτικής διαχείρισης και οι υποσχέσεις, δεν αποσκοπούν σε κάτι το ουσιαστικό για τον άνθρωπο, παρά μόνο την συνέχιση της δουλοκτητικής σχέσης εξουσίας και ανθρώπου. Ο στόχος ένας: Να συνεχίσει ο άνθρωπος να παραμένει σε κατάσταση δουλείας. Όλες ιστορικά οι εξεγέρσεις δεν είναι παρά φως, άλλοτε λιγοστό και άλλοτε δυνατό, στα σκοτεινά μονοπάτια της εξουσίας. Άλλες διήρκεσαν αρκετά, άλλες άλλαξαν μορφή και διαφεντεύτηκαν και άλλες πνίγηκαν στο αίμα εν τη γενέσει τους, μα όλες άφησαν παρακαταθήκη την εμπειρία τους και το μήνυμα ότι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε να ζει υποταγμένος.
Ελευθερόκοκκος
Πηγή: Anarchy Press
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου