Στους μύλους.
Που είδαν πλοία να φεύγουν για
την Αμερική,
γεμάτα ελπίδα και καημό.
Άσπρα μαντήλια, μαύρα τα δάκρια
και μια καρδιά που σπαρταράει
ξεχασμένη στον λιμενοβραχίονα,
περιμένοντας στους κάβους
την ημέρα
που το πλοίο θα ξαναδέσει.
Στους μύλους
του μόχθου για κάτι καλύτερο.
Της σκλαβιάς των χρημάτων και
της καταπίεσης.
Των όπλων,
του αίματος
και των πληγωμένων ονείρων.
Στους μύλους της έκρηξης,
της εξέγερσης
και του γκρεμίσματος της
μηχανής.
Μέχρι να βγει και η τελευταία
πνοή,
μέχρι να γκρεμιστεί η μηχανή,
το ραντεβού οφείλει να είναι
στους μύλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου