Γκάζι και πιτόγυρο

Πήχτρα η πόλη, πήχτρα η ζωή. Κίνηση,βαβούρα και μποντιλιάρισμα. Μια ζωή στο λούκι, σε τεντώνουν από εδώ σε μαζεύουν από εκεί και το μόνο που σκέφτεσαι είναι να πας σπίτι στη γυναικάρα σου. Τι ζητάς; Ένα πιάτο σπιτικό φαΐ. Για ποιο λόγο άλλωστε να παντρευτεί κάποιος;
Να μπεις στο σπίτι να φωνάξεις, Γυναίκαααα γύρισαααα και να στρογγυλοκάτσεις στο τραπέζι περιμένοντας ένα λαχταριστό πιάτο... όχι πάλι ΦΑΚΕΣ ρε πούστη μου! 
Αλλά επειδή δεν θέλεις να στεναχωρήσεις την γυναίκα, θα αισθανθείς μια αδιαθεσία,μια κούραση και έτσι θα καλύψεις το γεγονός ότι δεν θες τις Fuckες της.
Θα την αποφύγεις διακριτικά, έχοντας στο μυαλό σου την ψησταριά του Μήτσου στην πλατεία και θα στρίψεις αριστερά αλλάζοντας ρεύμα και δωμάτιο και εκεί θα σκεφτείς ότι το ίδιο έκανες και προχθές στο δρόμο όπου η γυναικάρα σου σε είχε ενημερώσει ότι είχε, Μπάμιες ρε πούστη μου!!!
Θα θυμηθείς εκείνη την στιγμή ελευθερίας, τότε που τσάκισες ένα πιτόγυρο από τον Μητσάρα της πλατείας, επάνω στο μηχανάκι. Το δεξί χέρι στο γκάζι, να αμολάει καμένο καύσιμο η διχρονίλα του παπιού και το αριστερό να κρατάει σφιχτά το πιτόγυρο τεντωμένο για φλας και να πέφτεις σε λακκούβα και να φεύγουν κομματάκια γύρου στην άσφαλτο,
την τύχη σου την αλανιάρα που ούτε ένα πιτόγυρο δεν μπορεί να απολαύσει κανείς σ' αυτούς τους δρόμους.
Να σου παίρνει ο αέρας τα μαλλιά, να σου σκάνε μυγάκια στο πρόσωπο και στο πιτόγυρο και να νιώθεις την υπέρτατη ελευθερία ρε πούστη μου.
Ακούς εκεί φάκες!!!