Παντού αρλεκίνοι… και δεν γελάει κανείς

Λίγες σειρές πρόλογος: Να γράψεις πάλι τα ίδια; Να παραπέμψεις σε προηγούμενες αναρτήσεις; Να πεις ότι οι αναρχικοί τα έλεγαν; Τι να πεις και τι να γράψεις όταν έξω κυκλοφορούν αμέτρητες παρωπίδες; Στοιχισμένοι άνθρωποι, κατά κομματικό χρώμα, και μαντρωμένοι σε στάνες.

Μπορεί στο εσωτερικό του Σύριζα να βγαίνει ότι επικρατεί αναβρασμός, αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τα πνεύματα θα καταλαγιάσουν. Είτε μέσω αποχωρήσεων, είτε μέσω διαγραφών, είτε με δημόσιες δηλώσεις που εκφράζουν διπολική διαταραχή, οι «αντιφρονούντες» θα πάρουν τη θέση που τους αντιστοιχεί. Σε διπολισμό ίσως να οφείλεται και η δήλωση του Τσίπρα για τις διαγραφές: «[…] δεν είναι στην κουλτούρα μου και του κόμματος οι διαγραφές είναι ο διάλογος, η συζήτηση, οι πολιτικές αποφάσεις και τα συλλογικά όργανα καταστατικό δεν προβλέπει ότι πρόεδρος διαγράφει υπάρχουν όργανα είναι μακριά από μένα αυτή η κουλτούρα». Οπότε έχουμε και λέμε ότι η διαγραφή δεν υπάρχει στην κουλτούρα του κόμματος, ο πρόεδρος δεν διαγράφει αλλά υπάρχουν αρμόδια όργανα που το κάνουν, έτσι οι διαγραφές δεν υπάρχουν, αλλά συγχρόνως υπάρχουν.

Παρόμοιας φύσης δηλώσεις και πράξεις έκαναν και οι βουλευτές που ψήφισαν επί της εξουσιοδότησης του νέου μνημονίου ή τοποθετήθηκαν επί τούτου. Το ναι που σημαίνει όχι, το παρών που σημαίνει όχι και μπορεί και ναι, η αντιμνημονιακή ομιλία του Καμένου από τα παλιά, λες και κόλλησε η βελόνα στην κοντινή εποχή του παρελθόντος που ήταν αντιμνημονιακός (περασμένα μεγαλεία), αλλά η τελική στήριξη του νέου μνημονίου και άλλα πολιτικάντικα μαγειρέματα.

Όμως, παρ’ όλο που ο εξουσιοδοτημένος Τσίπρας, και οι συν αυτώ, έφερε ένα τρίτο μνημόνιο με τριετή διάρκεια, διαπιστώνεται ότι (σύμφωνα με σφυγμομετρήσεις) απολαμβάνει μια ευρεία κοινωνική στήριξη. Αυτή την κοινωνική συναίνεση βγήκε να υπερασπιστεί και στην συνέντευξή του στην ΕΡΤ, Προσπαθώντας να πείσει τους υπηκόους ότι αυτό που θα τους έρθει κατακέφαλα είναι το λιγότερο κακό και ότι το μεγαλύτερο κακό θα ήταν οι άμεσες μειώσεις μισθών και συντάξεων οι οποίες γλύτωσαν το ψαλίδι.

Εννοείται ότι είναι διαφορετικό να σου κόβουν μισθούς και συντάξεις και διαφορετικό να πληρώνεις ακριβότερα τρόφιμα, ασφάλιση και διάφορες άλλες υπηρεσίες! Το ένα το αισθάνεσαι εύκολα στην τσέπη και το άλλο ευκολότερα! Είναι διαφορετικό να σου κόβουν το βοήθημα (ΕΚΑΣ) στην πενιχρή σύνταξη από το να σου κόψουν την ίδια την σύνταξη. Ειδικά στο τελευταίο ο Τσίπρας μας ανέφερε ότι το ψαλίδι θα αντισταθμιστεί από το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Βέβαια ξέχασε να μας πει τι θεωρεί το κράτος ως ελάχιστό οικονομικό πόρο για να ζήσει κάποιος. Μέχρι στιγμής το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα είναι 200 ευρώ το μήνα ή ετησίως 2.400 ευρώ για ένα άτομο. Έστω ότι το συγκεκριμένο άτομο έχει ετήσιο εισόδημα 1.000 ευρώ, το ετήσιο επίδομα που προβλέπετε εάν ισχύσει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, θα είναι 1.400 ευρώ ώστε συνολικά να φθάσει το ελάχιστο εισόδημα του στο όριο του εγγυημένου εισοδήματος που είναι 2.400 ευρώ. Οπότε μην στεναχωριέσαι τελευταίε συνταξιούχε γιατί έχεις καπαρώσει 200 ευρώ το μήνα τυχερέ.

Τέλος, ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι η απαίτηση των δανειστών να ανακληθούν όλες οι επαναπροσλήψεις που έγιναν από την κυβέρνηση (καθαρίστριες, καθηγητές ΕΠΑΛ, ΕΡΤ και άλλοι). Ο Κατρούγκαλος καθησύχασε τους επαναπροσληφθένες ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει γιατί θα εξισορροπηθεί με τον περιορισμό άλλων προσλήψεων. Ποιος, όμως, μπορεί να εμπιστευθεί μία αξιοθρήνητη δράκα ψευτών;

Κι εσύ «προδομένε ψηφοφόρε», όταν πάψεις να αισθάνεσαι προδομένος, όταν δεν συμπεριφέρεσαι σαν περιφερόμενο κοινό παρακολουθώντας αρλεκίνους να κάνουν τούμπες, τότε ίσως λύσεις πολλά από τα προβλήματά σου.

Τότε ίσως αντιληφθείς ότι «αναλαμβάνω την ευθύνη» σημαίνει παραιτούμαι από το αξίωμα του πρωθυπουργού και ότι όταν ως μέλος της κυβέρνησης καταψηφίζω την κυβερνητική πρόταση αυτό σημαίνει ότι έχει χαθεί η «δεδηλωμένη», όποτε σ’ αυτήν την περίπτωση το «στηρίζω την κυβέρνηση» αναιρεί το «καταψηφίζω».

Ο αρλεκινισμός σ’ όλο του το «μεγαλείο»!

  Ελευθερόκοκκος

Πηγή: Anarchy Press