Μάλιστα! Να φύγει. Όπως και έγινε. Άλλωστε, ποιος μπορεί να τα βάλει με το εγχώριο καλλιτεχνικό κατεστημένο;
Ποιο είναι αυτό; Μα όλοι αυτοί που δεν υπάρχουν βέβαια. Όλοι αυτοί που χαριεντίζονται με τους εκάστοτε υπουργούς, βουλευτές κ.λπ. Που δεν υπάρχουν όχι από τα μνημόνια και έπειτα από αυτά, αλλά και πολύ πριν. Δεν φαίνονται γιατί είτε μασουλάνε επιχορηγήσεις, είτε κάνουν το κομμάτι τους απλά για να κάνουν το κομμάτι τους, απευθυνόμενοι σε μια καλλιτεχνική ελιτ που θα αναλύσει την πορδή ως τον κρότο της επανάστασης. Με τις υγείες μας λοιπόν.
Η πρώτη φορά αριστερά έπαυσε τον, από την περίοδο των παχειών αγελάδων του 2005, προηγούμενο διευθυντή του φεστιβάλ Γιώργο Λούκο με την κατηγορία ότι ζημίωσε το δημόσιο με 2.735.762,54 ευρώ. Η υπόθεση είναι στα δικαστήρια.
Πάρα πολλοί καλλιτέχνες τότε έσπευσαν να συμπαρασταθούν στην αναγκαστική απομάκρυνση του Λούκου. Για συμπαράσταση έτρεξαν επίσης και οι πάλε ποτέ εργοδότες του, το Πασοκ και η ΝΔ.
Με την παύση του Λούκου έγινε σαφές ότι η πίτα έπρεπε να ξαναμοιραστεί. Καιρός να δαγκώσει και λίγο από την καλλιτεχνική πίτα ο Σύριζα. Εννοείται ότι η ποιότητα και η θεματολογία του φεστιβάλ θα είναι εξ ίσου ένα τίποτα από τα παλιά, με την διαφορά ότι αυτοί που θα δημιουργούν τα «καλλιτεχνικά τίποτα» θα αρέσουν στους συριζαίους.
Έτσι, λοιπόν, ο σύριζα βρήκε νέο διευθυντή αλλά τον έφαγε η καλλιτεχνική μαρμάγκα και παραιτήθηκε. Δεν χάθηκε και ο κόσμος, κάποιος άλλος (ντόπιος αυτή την φορά) βρέθηκε για να κάνει τα κουμάντα. Τα λεφτά είναι εκεί και περιμένουν.
Όπως στην αναγκαστική απομάκρυνση του προηγούμενου διευθυντή έτσι και στην πρόσληψη του νέου διευθυντή εκ Βελγίου, υπήρχε μια ομοθυμία, αυτή την φορά από την ανάποδη. Δεν θα αναφερθούμε σε μια προς μια στις ανακοινώσεις των κομμάτων και των καλλιτεχνών, για τον λόγο ότι όλες είναι ίδιες. Η ρητορική των ανακοινώσεων στηρίζεται κυρίως στον ανθελληνισμό και στο παραγκωνισμό των εγχώριων καλλιτεχνών καθώς και στην χυδαιότητα των έργων του Γιαν Φαρμπ. Η ισχύς εν τη ενώσει, λοιπόν, για όσους ψάχνουν να βρουν διαφορές ανάμεσα στα κόμματα. Κανείς δεν μίλησε για το τι είναι αυτό που προσφέρει σήμερα το φεστιβάλ Αθηνών, εάν ανταποκρίνεται στην κοινωνική πραγματικότητα ή είναι ξεκομμένο, και κανείς για το αν και τι προάγει. Παρά μόνο για το εάν θα παίζουν έλληνες ή παρά μόνο για τα χάλια του άλλου, όχι για τα εγχώρια καλλιτεχνικά χάλια που κοιμούνται ύπνο βαθύ, ενώ όλα γύρω γκρεμίζονται. Όλα για το ποιος θα γλείψει την κουτάλα. Λες και οι έλληνες καλλιτεχνάρες έχουν καλύτερα χάλια από τους βέλγους. Ένα μεγάλο τίποτα με αυτιστικές, εγωκεντρικές και αυτοαναφορικές προσεγγίσεις που είναι αδύνατο να τις κοινωνήσουν στους ανθρώπους, που ζουν σε αυτό το τόπο.
Ενημερωτικά μόνο να πούμε ότι το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου επιχορηγείται από το υπουργείο οικονομικών μέσω του κρατικού τακτικού προϋπολογισμού, το ποσοστό από τις εισπράξεις των καζίνων Πάρνηθας και Κέρκυρας, τις χορηγίες και τα έσοδα από τις παραστάσεις και τις παραχωρήσεις των χώρων του. Ενδεικτικά για το 2005 το φεστιβάλ επιχορηγήθηκε με περίπου 7 εκατομμύρια ευρώ ενώ δέκα χρόνια μετά το φεστιβάλ επιχορηγείται με σχεδόν 5 εκατομμύρια ευρώ (κακούργα κρίση, πάνε τα δύο εκατομμυριάκια) εκ των οποίων περίπου τα 2,5 είναι από τα καζίνο. Είναι πολλά τα λεφτά, εξ ού και οι κομματικές και καλλιτεχνικές μάχες για την ταμπακιέρα.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω ουδεμία σχέση έχουν με την καλλιτεχνική δημιουργία. Επίσης, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από φεστιβάλ που περιμένουν να επιβιώσουν μόνο από κρατικές επιχορηγήσεις καθώς και από τα κέρδη των καζίνο!
Όμως, ναι, τελικά έχουμε την τέχνη της εποχής μας. Δυστυχώς μοιάζει και αφορά πολλούς. Μόνο βρώμα και δυσωδία… τίποτα άλλο.
Ελευθερόκοκκος
Πηγή: Anarchy Press
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου