Παραθέτω ένα παλιό κείμενο που είχε μοιραστεί τον Νοέμβρη του 2008 στην Καλαμάτα, από τα "Αλάνια του Νέδοντα". Το κείμενο υπογραμμίζει μεταξύ άλλων, την μεθοδευμένη υποβάθμιση της εξέγερσης κυρίως από το ΚΚΕ και τον περιορισμό της ως "αντιδικτατορικής". Οχτώ χρόνια μετά η Αριστερά μηδενίζει συμβολικά την εξέγερση του 73' καλώντας τον πλανητάρχη Ομπάμα.
Οχτώ χρόνια μετά και αφού η Αριστερά και ο λεγόμενος δημοκρατικός προοδευτικός χώρος ξεζούμισαν το Πολυτεχνείο ως το μεδούλι, ήρθε η ώρα μια αριστερή κυβέρνηση, εν μέσω τριήμερου της επετείου της εξέγερσης του 73', να κάνει το μνημόσυνο του Πολυτεχνείου με Αμερικάνο ιερέα.
Αριστερά, Δεξιά, Πολυτεχνεία, αντιμπεριαλισμός, φονιάδες των λαών, κλπ κλπ, περασμένα ξεχασμένα. Ούτως άλλως ποτέ δεν τα πίστεψαν, πάρα μόνο κατά συνθήκη.
Το κείμενο του 08':
17-11-2008
Μέσα Νοέμβρη του 2008 κι ενώ κάθε καρυδιάς λεχρίτης της κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας, εξερχόμενος από τη Βουλή, παραλαμβάνει από τα παρακείμενα λουλουδάδικα το στεφάνι του και κατευθύνεται προς το Πολυτεχνείο για να μας πει το δακρύβρεχτο ποιηματάκι του, οι δυνάμεις της καταστολής – μπάτσοι, τραμπούκοι, ασφαλίτες, ρουφιάνοι, ΜΑΤ, ΚΝΑΤ, κάμερες, κλούβες, ελικόπτερα, διαβόλοι και τριβόλοι – συσκέπτονται για την ομαλή διεξαγωγή της πορείας-λιτανείας και την απρόσκοπτη περιφορά της ελληνικής σημαίας, αλλά και της αμερικανικής, μέχρι την πρεσβεία των ΗΠΑ όπου συνήθως η δεύτερη παραδίδεται στις φλόγες εν μέσω εικονοκλαστικών οργίων της καθεστωτικής αριστεράς. Το ζητούμενο είναι η εκμηδένιση των πιθανοτήτων σύγκρουσης ή ο περιορισμός τους στο ελάχιστο δυνατό, ώστε εύκολα να περάσουν οι τυχόν συλληφθέντες από το πυρ το εξώτερο της μιντιακής προπαγάνδας περί δέκα κουκουλοφόρων, στη φιλόστοργη αγκαλιά του κάθε Μπάμπαλη της δημοκρατίας και του κάθε δικαστή.
Για 35 συναπτά χρόνια, η προπαγάνδα του ελληνικού κράτους έχει κινήσει θεούς και δαίμονες για να απογυμνώσει την εξέγερση του Νοέμβρη του 73 από τα συγκρουσιακά της στοιχεία και να της προσδώσει αμιγώς αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Πρόκειται για το γνωστό παραμυθάκι των παιδιών που γέμισαν με σάντουιτς, βραστά αυγά και πορτοκαλάδες τα σακίδιά τους και πήγαν εκδρομή στο Πολυτεχνείο για να φωνάξουν να φύγει η χούντα, αλλά ο κακός Παπαδόπουλος θύμωσε και έστειλε τα τανκς να τα σκοτώσει. Είναι γεγονός ότι το ΚΚΕ συνέβαλε σ’αυτή την κατεύθυνση, αρχικά με την περί προβοκατόρων συνωμοσιολογία του, ενώ αμέσως μετά, όταν δεν τα κατάφερε να αποτρέψει την κατάληψη, ταλαιπώρησε όσους και όσες αυθόρμητα προσέρχονταν στο χώρο με τις περί σταδίων και περί συσχετισμού δυνάμεων θεωρίες του για να καταλήξει στο « ας πέσει η χούντα με πολιτική πίεση, βρε αδέλφια, και για λαοκρατίες και εργασιακά δικαιώματα βλέπουμε αργότερα»… Μέχρι και χορωδία για τον εθνικό ύμνο έστηνε στα κάγκελα της Πατησίων, λες και η «διεθνιστική αριστερά» δεν γνώριζε π.χ. για τις στρατιές των ακτημόνων και των ανέργων που σύρθηκαν στους δίκαιους αλυτρωτικούς πολέμους του ελληνικού κράτους για την προσάρτηση νέων εδαφών και πήγαν άψαλτοι ψέλνοντας τον εθνικό ύμνο : «Χαίρε, ω χαίρε Λευτεριά!...»
Ο κατά καιρούς κυματισμός κάποιων ελληνικών σημαιών και οι παραλλαγές παλιών τραγουδιών της τεχνοτροπίας των « γιουπι-γιά-για» προσέδιδαν ένα εορταστικό χαρακτήρα, προεόρτιο των μετέπειτα εορτασμών για την επέτειο του Πολυτεχνείου και δημιουργούσαν ένα αποπροσανατολιστικό κλίμα υπέρμετρης αισιοδοξίας σε πολλά νεαρά άτομα που η εμπειρία τους σε σχέση με τον κρατικό κίνδυνο της καταστολής ήταν περιορισμένη εφόσον και οι συγκρούσεις είχαν μπει στο γύψο για κάποια χρόνια. Ο Mίκης Θεοδωράκης λίγο αργότερα, με το ψευτοδίλημμα «Καραμανλής ή τανκς» θα συνοψίσει την οριστική συνθηκολόγηση και νομιμοποίηση της «κατά την παράδοσή της» αριστεράς.
Το ελληνικό κράτος όποτε δεν κατάφερε να εξαπατήσει τους εργαζόμενους με το ηδονικό δικαίωμα της καθολικής ψηφοφορίας, με σφαιρίδια ή ψηφοδέλτια, τους φιλοδώρησε με καυτές σφαίρες του στρατού και της χωροφυλακής, πολλές φορές και σε περιόδους δημοκρατίας όπως στην εξέγερση των λιμενεργατών της Καλαμάτας. Βέβαια, στις δύσκολες στιγμές είχε τη διορατικότητα – με τη σύμφωνη συνήθως γνώμη των προστάτιδων δυνάμεων – να αναθέτει σε εκλεκτά πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη του (Πάγκαλους, Μεταξάδες, Παπαδόπουλους) τη διεκπεραίωση πραξικοπημάτων και δικτατοριών για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των κοινωνικών αγώνων για τα δίκαια των εργαζομένων.
Το μεταπολιτευτικό ελληνικό κράτος, μετά την εξασθένιση του εργατικού κινήματος και την ενίσχυση των κατασταλτικών και αρπαχτικών του μηχανισμών, δεν έχει πλέον ανάγκη από καμία επάρατη δικτατορία : «Τα έχει όλα και (αυτό το) συμφέρει».
Την εκατόμβη των νεκρών της χούντας θα διαδεχτούν οι εκατόμβες των νεκρών της μεταπολίτευσης. Και μη χειρότερα, αν σκεφτεί κανείς ότι το 81 είχαμε και μετάβαση στο σοσιαλισμό! Έτσι έχουμε ένα μέγα πλήθος δολοφονημένων και σακατεμένων εργατών, αυτό που κομψά αποκαλούν «εργατικά ατυχήματα», όπου η ηθική -ηθικότατη θα λέγαμε- συναυτουργία του κράτους δεν μπορεί να τεθεί σε αμφισβήτηση (ενδεικτικά αναφέρουμε για μετά το 2000 τη Σωληνουργία Κορίνθου, τα ολυμπιακά κάτεργα και τους πρόσφατους 8 νεκρούς του Περάματος). Στους δρόμους της αντίστασης και των οδοφραγμάτων πολλοί θα ποδοπατηθούν και θα δολοφονηθούν από τα γουρούνια της κρατικής και παρακρατικής καταστολής (ενδεικτικά και πάλι ο μαθητής Ισιδωρόπουλος, ο Τσιρώνης, ο Κουμής, η Κανελλοπούλου, ο μαθητής Καλτεζάς, ο Τεμπονέρας…ο Μοχάμεντ Ασράφ στις 26/10/2008). Στα κρατητήρια, οι μέθοδοι βασανιστηρίων σ’ αυτούς που αντιστέκονται, σε μετανάστες και υποβαθμισμένες ομάδες εργαζομένων και κυρίως ανέργων, θα ανάγκαζαν τον κάθε Μάλλιο της δικτατορίας να ζητήσει μετεκπαίδευση. Ο Π. Κανελλόπουλος, πολιτικός της δεξιάς, λόγιος και ακαδημαϊκός, είχε δηλώσει ότι στη Μακρόνησο το κράτος χτίζει Παρθενώνες. Το μεταπολιτευτικό δικαιακό και σωφρονιστικό σύστημα «χτίζει Παρθενώνες» στον Κορυδαλλό, στην Αλικαρνασσό, στο Μαλανδρίνο… Μέσα είναι αυτοί που συλλαμβάνονται επειδή αντιστέκονται και χιλιάδες φτωχοδιάβολοι που βρέθηκαν στις παρυφές της κατεστημένης εγκληματικότητας του κράτους και των αφεντικών. Ο μόνος λόγος που βρίσκονται εκεί, ο μόνος λόγος της συνέχισης του αβίωτου βίου τους είναι ο παραδειγματισμός, ο σωφρονισμός, το «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν» του κύριου όγκου των υποτελών που βρίσκονται στην απέξω…φυλακή.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκτά ιδιαίτερη σημασία τα τελευταία χρόνια στα πλαίσια των καπιταληστρικών αναδιαρθρώσεων στην παιδεία, της άρνησης δηλαδή από την πλευρά του κράτους και της εργοδοσίας να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις σε σχέση με τη μαθητεία των εκκολαπτόμενων μισθωτών σκλάβων. Ο Γ. Παπανδρέου είχε σχεδόν κερδίσει τις εκλογές υποσχόμενος το 15% για την παιδεία και κανένας δικτάτορας δεν τόλμησε ποτέ να καταργήσει το «δωρεάν», το «τζάμπα» της. Το 2006, εγγενείς αδυναμίες του φοιτητικού και του εργατικού κινήματος σε συνδυασμό με την καταιγιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ, απέτρεψαν τη συνάντηση των δύο κινημάτων, κάτι που είχε επιτευχθεί με την κατάληψη του Νοέμβρη του 73, κατάληψη που θα τροφοδοτεί φοιτητικές και εργοστασιακές καταλήψεις, καταλήψεις-παρεμβάσεις ανάκτησης των δημόσιων χώρων, αυτοοργανωμένες κοινωνικές καταλήψεις για την ανακατάληψη της ζωής μας. Το 1973 οι «προβοκάτορες» φοιτητές και εργάτες πρόλαβαν να φτιάξουν τη συνέλευσή τους, πρόλαβαν τις ελεγχόμενες συνελεύσεις των Σχολών της επόμενης μέρας, πρόλαβαν να συναντηθούν με την κοινωνία και να κυλιστούν μαζί της στα εξόχως ερωτικά μονοπάτια του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Τα οδοφράγματα που στήθηκαν στους γύρω δρόμους καίνε, ακόμα και στις μέρες μας, σύγχρονα πολυδύναμα αστυνομικά τμήματα, ναούς καταναλωτικής πίστης και απαλλοτριώνουν δεδουλευμένα μας στα πλαίσια της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Στη συνέλευση των εργατών, οι τροτσκιστές, οι αριστεριστές κ.λπ. ανέπτυξαν έντονα αντικαπιταλιστικές θέσεις, αν και τα εθνικοαπελευθερωτικά και αντιδικτατορικά επιχειρήματα υπήρχαν, πλην όμως σε λανθάνουσα μορφή. Οι αναρχικοί, ελευθεριακοί, καταστασιακοί της συνέλευσης του 73 υποστήριξαν τη συνολική κριτική και απόρριψη του θανατηφόρου πλέγματος εξουσίας-εκμετάλλευσης και επειδή καταλάβαιναν ότι κάποιοι δεν θα καταλάβουν το έγραψαν με μελανά γράμματα σε πανό και σε τοίχους για να υπάρχει :
ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Αλάνια του Νέδοντα
έλα τα αλάνια χαχα καλό πρωινό
ΑπάντησηΔιαγραφή