Η Ευγενία κατάγονταν από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας και μεγάλωσε στην Καισαριανή. Κουβαλούσε από του πρόσφυγες προγόνους της, μια ιδιαίτερη μαγιά που την έκανε δυνατή και εξωστρεφή, απαλείφοντας έτσι με μιας τα όποια προβλήματα που κατά καιρούς είχε να αντιμετωπίσει. Πολλοί ίσως να την θυμούνται από τους δυο της χώρους που είχε στήσει στην Καισαριανή για την επιβίωσή της, παλαιότερα την Μουριά και μέχρι πριν λίγα χρόνια το Προλεταριακό. Κάποιοι μπορεί να είχαν παίξει μουσική, να είχαν χορέψει και τραγουδήσει στα κατά καιρούς καζανίσματα του Προλεταριακού, που η Ευγενία έδινε τον ρυθμό στον κόσμο με το τουμπελέκι της, παίρνοντας και το προσωνύμιο Ευγελέκι.
Πολλοί επίσης θα είναι αυτοί που θα την θυμούνται για την επιμονή της, να μην παίρνει χρήματα για το φαγητό και το κρασί που πρόσφερε, ακόμα και όταν η ίδια αυτά τα χρήματα τα είχε πραγματικά ανάγκη. Ήταν εκεί και πρόσφερε ακόμα και τις φορές που η ίδια χρειαζόταν προσφορά, αντιστρέφοντας με μαγικό τρόπο τα δεδομένα. Ουσιαστικά το Προλεταριακό ήταν η εικόνα της Ευγενίας για την δικιά της Ευτοπία. Με ανιδιοτέλεια και πολλούς ή λίγους ανθρώπους, που θα μπορούσαν να ζήσουν μαζί σε μια άναρχη κοινότητα.
Η Ευγενία δεν ήθελε να χαϊδεύει αυτιά, η αγάπη της για τους ανθρώπους γύρω της δεν ήταν εμπόδιο ώστε να διαφωνήσει και να συγκρουστεί με ότι θεωρούσε λάθος.
Επίσης, άλλοι μπορεί να θυμούνται την Ευγενία στο δρόμο, απέναντι στο κράτος και την εξουσία, να βαδίζει με βλέμμα καθαρό και βροντερή φωνή που ισοπεδώνει την στενότητα της πόλης και να δημιουργεί ανοιχτούς χώρους αναρχίας, χωρίς συστήματα. Η ανεξούσια και άναρχη πορεία της Ευγενίας συγχρονίστηκε και συνδιαμορφώθηκε με τους τετράποδους συντρόφους της, τον Ντουρούτι, την Γλύκα και την Εκάβη και αργότερα με την San-papiers και τον Λούμπεν. Οι τετράποδοι φίλοι στάθηκαν η αφορμή για την δημιουργία μια δυνατής συντροφικής φιλίας ζωής με έναν ιδιαίτερο γι’ αυτήν άνθρωπο. Το παραπάνω γεγονός γέννησε με την σειρά του και άλλες σχέσεις και γνωριμίες. Έτσι οι τελευταίοι τετράποδοι συγκάτοικοι φίλοι της ήταν ο Μπάτης και η γατούλα Μπαχ.
Το στοιχείο της ανιδιοτέλειας διακατείχε την Ευγενία και στο δρόμο. Δεν δίστασε να σώσει αρκετούς ανθρώπους από τα δολοφονικά χτυπήματα των μπάτσων, προτάσσοντας το όρθιο σώμα της αντί κάποιου πεσμένου και αβοήθητου, με αποτέλεσμα να δέχεται την σφοδρότητα των χτυπημάτων, με σοβαρές συνέπειες για την ίδια. Κάπως έτσι προστάτευσε και τους συντρόφους της σε επίθεση φασιστών σε καφενείο, μπαίνοντας μπροστά με μόνο όπλο μια καρέκλα. Το ίδιο και όταν η μανία των μπάτσων θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για την αγαπημένη της τετράποδη ανεξούσια Εκάβη, η Ευγενία την φυγάδευε σε τόπους ασφαλέστερους. Λες και το δικό της σώμα ήταν ατσάλινο. Και όντως ήταν ατσάλινη η Ευγενία, αλλά με ψυχή και όνειρα λεπτά. Αν την έχανες ήξερες ότι θα την βρεις στον τόπο με την μεγαλύτερη φωτιά. Θα ήταν εκεί αγέρωχη και ατρόμητη για να βοηθήσει ώστε αυτός ο κόσμος ο στενός να απλώσει, να αποκτήσει χώρο. Η Ευγενία ήθελε χώρο, να απλωθεί και να βλέπει σε βάθος ορίζοντα. Ώστε να βαδίζει εξεγερμένη ανεξούσια και ωραία.
Καλό ταξίδι Ευγενία.
Με την ευχή να βρήκες τον χώρο σου.
Ελευθερόκοκκος
Την Ευγενία θα την αποχαιρετήσουμε τη Δευτέρα 12 Ιουνίου στις 17:30 στο νεκροταφείο της Καισαριανής.
....
ΑπάντησηΔιαγραφή