Κυπαρισσιακός κόλπος ή, αλλοιώς, τσιμέντο να γίνει

Η θλιμμένη ιστορία μιας περιοχής

Τέσσερα χρόνια πριν γράφαμε: «Ο τουρισμός είναι ένα εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο. Ο μηχανισμός αυτός μπορεί να επέμβει στην συνείδηση των ανθρώπων και να την πολτοποιήσει, να την μπερδέψει και στο τέλος ο άνθρωπος να καταλήξει να είναι υποχείριο. […] ολόκληρες περιοχές περνάνε στα χέρια ενός εφοπλιστή και οι άνθρωποι αφού ξεπουλήσουν γη, καταλήγουν να γίνονται άμεσα εξαρτώμενοι από το έργο του εφοπλιστή και μετατρέπονται, στην καλύτερη περίπτωση, σε γκαρσόνια και security στην ξεπουλημένη τους γη. […] Αυτό που συντελείται στην δυτική Μεσσηνία είναι εικόνα από το μέλλον για όλο τον ελλαδικό χώρο, όπου το κράτος μέσω του τουρισμού θα κλέβει όλο και περισσότερο γη με το πρόσχημα της δουλειάς, αλλά με κύριο σκοπό το οικονομικό κέρδος, την εκμετάλλευση και τελικά τον πλήρη έλεγχο των υπηκόων του».Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο (ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 114, Μάρτιος 2012)

Ανοίγεις τα μάτια και βρίσκεσαι ξαπλωμένος στην ζεστή νυχτερινή αμμουδιά, ανάμεσα σε αγριόκρινα και θρούμπι, ακριβώς κάτω από τον βραχίονα του Ωρίωνα. Λίγα δεκάδες μέτρα πιο κάτω η θάλασσα του Κυπαρισσιακού κόλπου, με την τεράστια αμμουδερή παραλία των 100 περίπου χιλιομέτρων, με τον αχό των κυμάτων να σε υπνωτίζει. Η μυρωδιά του ιωδίου της θάλασσας μπλέκεται με το θρούμπι και το πεύκο. Αισθάνεσαι μηδέν και ένα ταυτόχρονα, χωρίς να έχεις την ανάγκη να σκεφτείς ή να πεις κάτι, ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ αρκεί και έρχονται μόνα τους, αβίαστα. Δίπλα σου δυο πεύκα που βρίσκονται αγκαλιασμένα και γυρτά, σχηματίζοντας ανάμεσα τους μια μικρή σπηλιά, όπου μέσα τους δύο άνθρωποι βρήκαν θαλπωρή και χώρο για να στεγάσουν τα όνειρα τους. Μάρτυρας της ένωσης τους ο αέρας, που χρόνο με το χρόνο έπεισε αυτά τα δύο δέντρα ότι πρέπει να αγκαλιαστούν για να συνεχίσουν να υπάρχουν.

Πεύκα παντού, από το βουνό μέχρι την παραλία. Βρίσκεσαι στο παράκτιο πευκόδασος της Ελαίας, που είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα στον ευρωπαϊκό χώρο. Σε αυτό το μοναδικό δάσος ζούνε πλήθος ζώων, από αλεπούδες και φίδια μέχρι ποντίκια, βατράχια και χελώνες. Εκτός από το εκατοντάδων χρόνων πευκόδασος στην περιοχή φύονται κουκουναριές, μυρτιές, λυγαριές, πικροδάφνες, κυπαρισσοειδή και αλμυρίκια. Στην παραλία αυτή εκβάλει και το μοναδικό θηλυκό ποτάμι η Νέδα, η οποία ήταν μία από τις μυθικές νύμφες που μεγάλωσαν τον Δία, ο οποίος γεννήθηκε στις πηγές του ποταμού. Η ζεστή νυχτερινή άμμος κρατάει ασφαλή χιλιάδες αυγά της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα. Το συγκεκριμένο είδος προτιμάει αυτή την παραλία ανάμεσα σε τόσες άλλες, κατατάσσοντας την περιοχή ως την δεύτερη πιο σημαντική περιοχή ωοτοκίας της καρέτα- καρέτα στην Μεσόγειο. Κάθε χρόνο η παραλία γεμίζει φωλιές και κάθε τέλος του καλοκαιριού, η άμμος γεννάει χιλιάδες μικροσκοπικά χελωνάκια, που τρέχουν προς τα νερά του Κυπαρισσιακού. Σηκώνεσαι από την άμμο και αντικρίζεις τους απέραντους αμμόλοφους, αιώνιους φύλακες της παραλίας αλλά και της ζωής της. Άλλοι φτάνουν τα δέκα μέτρα ύψος και άλλοι, πιο χαμηλοί, στο ένα μέτρο μα όλοι εξίσου σημαντικοί. Οι θίνες προστατεύουν την φυτική ενδοχώρα της περιοχής, σταθεροποιούν την ακτογραμμή, διατηρούν σημαντικά φυτικά είδη, ενώ εκεί βρίσκουν καταφύγιο και τροφή πολλά ζώα της παραλίας.

 Η αφορμή για το είδος του τσιμέντου που θα πέσει

Ξημερώνει και μαζί με το φως έρχεται η γνώση. Μαθαίνεις ότι η περιοχή σχεδιάζεται να αλλάξει από ανθρώπους που δεν ξέρουν την οσμή της, παρά μόνο την οσμή του χρήματος. Πριν από λίγα χρόνια ο εφοπλιστής Πέτρος Παππάς, μαζί με έναν άλλον επιχειρηματία ονόματι Κανελλάκη, ο οποίος φέρεται να κατέχει σχεδόν όλη την περιοχή, ίδρυσαν την εταιρεία «Νέος Κότινος Ακίνητα Α.Ε.» και από τότε σχεδιάζουν να χτίσουν στο παραλιακό μέτωπο 47 πολυτελείς κατοικίες. Οι συγκεκριμένες βίλες θα εκτείνονται σε μια περιοχή περίπου 3 χιλιομέτρων με φάτσα στην θάλασσα. Για τον σκοπό αυτό ανοιχτήκαν πέντε δρόμοι, κόβοντας πολλά πεύκα, και καταστρέφοντας τις αμμοθίνες, με την παρουσία δασάρχη και τις ευλογίες της δημοτικής αρχής Τριφυλίας.

Το εν λόγω παραλιακό μέτωπο, αν και αμμώδες, με διάσπαρτη δασική βλάστηση και αμμοθίνες, ανήκει στην συσταθείσα εταιρεία «Νέος Κότινος Ακίνητα Α.Ε.». Στην ιστορία για το πώς ένα δάσος και μια παραλία έφτασαν να ανήκουν σε κάποιους και αυτοί να θέλουν να τα τσιμεντώσουν, πρωταγωνιστούν βασιλιάδες, πρίγκιπες και σταυλάρχες. Η άμμος και το μέρος του δάσους παραχωρήθηκε από τους Γκλύξμπουργκ Παύλο και Φρειδερίκη σε κάποιον σταβλάρχη τους ονόματι Γεώργιο Κανελλάκη! Έτσι, το δάσος και το παραλιακό μέτωπο μετατράπηκε σε ιδιοκτησία, γιατί έτσι έκανε κέφι στους Γκλύξμπουργκ. Το δάσος στην συνέχεια άρχισε σιγά σιγά να αποψιλώνεται νύχτα. Οι κάτοικοι θυμούνται τους εργάτες που έφταναν στην περιοχή και έκοβαν πολλά πεύκα, που στην συνέχεια πολλά από αυτά τα έθαβαν στην άμμο, δημιουργώντας έτσι ένα απέραντο κτήμα. Μάλιστα, ο ιδιοκτήτης δεν έμεινε εκεί αλλά θεώρησε σωστό τα 180 παραχωρημένα στρέμματα να τα κάνει 306, γιατί απλά μπορούσε! Στα μέσα του ’50, ο Κανελλάκης με τις πλάτες των Γκλύξμπουργκ κερδίζει δίκη για την κυριότητα της περιοχής και το παραμύθι τελειώνει. Έτσι, φτάσαμε στο τώρα όπου ο επιχειρηματίας Κανελλάκης ιδρύει εταιρεία μαζί με τον εφοπλιστή Παππά και θέλει να τσιμεντώσει την παραλία και το δάσος. Επί πλέον, η εταιρεία εδώ και χρόνια έχει βάλει ταμπέλες που ενημερώνουν ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός και όργωσε με τρακτέρ την άμμο, φυτεύοντας βίκο και καταστρέφοντας ό,τι μικρό δέντρο είχε φυτρώσει, καθώς και πολλές φωλιές ζώων. Συγχρόνως κατασκεύασε και πέντε κάθετους δρόμους προς την παραλία ισοπεδώνοντας τις αμμοθίνες. Έκτοτε κάποιες περιβαλλοντικές οργανώσεις προέβησαν σε καταγγελίες και οι εργασίες σταμάτησαν.

Να σημειωθεί, επίσης, ότι στο πευκόδασος της Ελαίας κάθε καλοκαίρι κατασκηνώνουν ομάδες προσκόπων και ελεύθερων κατασκηνωτών, οι περισσότεροι με συνείδηση και σεβασμό στο δάσος, που γνωρίζονται προσωπικά με πολλούς από τους κατοίκους του χωριού. Πολλοί επισκέπτες έρχονται για 30 συνεχόμενα χρόνια και διαμένουν στο δάσος χωρίς να προκαλούν κανένα πρόβλημα. Η κοινότητα της Ελαίας όλα αυτά τα χρόνια έχει εξοικειωθεί με όλο αυτό τον κόσμο που κατασκηνώνει στο δάσος και δεν τους βλέπει ως ξένο σώμα, αλλά ως κομμάτι του χαρακτήρα του χωριού. Δείγμα της παραπάνω εξοικείωσης είναι το δίκτυο ύδρευσης που έχει τοποθετηθεί από την κοινότητα στο δάσος, εξυπηρετώντας τις ανάγκες των κατασκηνωτών για νερό. Δυστυχώς, όμως, με τα νέα δεδομένα στην περιοχή, η ελεύθερη κατασκήνωση έχει καταστεί δύσκολη υπόθεση, αφού οι διάφοροι υπάλληλοι της εταιρίας «Νέος Κότινος Ακίνητα Α.Ε.» διώχνουν τους κατασκηνωτές λέγοντας τους ότι η περιοχή είναι ιδιωτική, ενώ σε άλλες περιπτώσεις, για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια, επεμβαίνει και η αστυνομία μοιράζοντας πρόστιμα. Επίσης, με πρόταση του υπουργείου Περιβάλλοντος δίνεται το πράσινο φως για την κατασκευή οργανωμένου κάμπινγκ, κάτι που αυτόματα θα βάλει σε περιπέτειες την μακρά ιστορία της ελεύθερης κατασκήνωσης στην περιοχή.

Η καταδίκη μπούσουλας για τους επενδυτές

Λόγω των παραπάνω δραστηριοτήτων της εν λόγω κατασκευαστικής εταιρίας στην περιοχή, το ελληνικό κράτος βρίσκεται κατηγορούμενο σε ευρωδικαστήριο για πλημμελή προστασία της περιοχής του Κυπαρισσιακού κόλπου. Βέβαια, δίκη μεταξύ ενόχων δεν γίνεται. Η δίκη έχει χαρακτήρα διευθέτησης για το είδος των επενδύσεων που θα υπάρξουν στην περιοχή. Ουσιαστικά πρόκειται για χέρι βοηθείας προς το ελληνικό κράτος, ώστε αργότερα να νίπτει τας χείρας του και να δείχνει «τας ευρωπαϊκάς αυλάς» ως υπαίτιες. Η εισαγγελέας, λοιπόν, πριν από μήνες εισηγήθηκε καταδίκη και εκτίμησε ότι το ελληνικό κράτος παρέβη την οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων, καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας, επειδή α) χορήγησε άδειες κατασκευής κατοικιών, β) ενέκρινε την κατασκευή δρόμου που περνάει μέσα από το δάσος, γ) επέτρεψε κατασκευαστικές εργασίες, κοντά στις παραλίες ωοτοκίας, δ) απέτυχε να εμποδίσει επαρκώς το ελεύθερο κάμπινγκ, ε) απέτυχε να περιορίσει επαρκώς τη λειτουργία παραλιακών μπαρ, στ) απέτυχε να περιορίσει την ενοικίαση εξοπλισμού παραλίας (οι ομπρέλες καταστρέφουν τα θαμμένα αβγά) και την τοποθέτηση ξύλινων διαδρόμων στις παραλίες ωοτοκίας, ζ) απέτυχε να περιορίσει επαρκώς την φωτορύπανση -τα νεογέννητα χελωνάκια έλκονται από το φως και κατευθύνονται προς τα φώτα των μπαρ αντί προς τη θάλασσα, η) δεν κατάφερε να περιορίσει την αλιευτική δραστηριότητα μπροστά στις παραλίες ωοτοκίας και τέλος θ) παρέλειψε, να θεσπίσει πλήρες νομοθετικό πλαίσιο για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας Καρέτα καρέτα στον τόπο διατηρήσεως «Θίνες Κυπαρισσίας». Για τους παραπάνω λόγους το υπουργείο Περιβάλλοντος συνέταξε μια πρόταση προεδρικού διατάγματος για την προστασία της ευρύτερης περιοχής του Κυπαρισσιακού κόλπου. Η πρόταση του υπουργείου Περιβάλλοντος είναι η περιοχή του Κυπαρισσιακού κόλπου να ανακηρυχθεί «Περιοχή Προστασίας της Φύσης», απόφαση που σε γενικές γραμμές επιτρέπει την δόμηση, με κάποια κριτήρια, όπως η κυριότητα των 20 (που πιθανόν μετά από δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη να γίνουν 10) στρεμμάτων, την φύτευση φωτοφρακτών με ενδημικά είδη φυτών για όσα σπίτια έχουν φάτσα στην παραλία, την κατασκευή ξενοδοχείων τεσσάρων και πέντε αστέρων και την κατασκευή οργανωμένου κάμπινγκ στην περιοχή της Ελαίας. Ο μπούσουλας για το τι είδος τσιμέντου θα πέσει είναι πλέον έτοιμος και με την βούλα «οικολόγου» υπουργού.

Ο Τσιρώνης και οι «σοβαροί επενδυτές»

Ο Τσιρώνης φαίνεται ότι έχει αναλάβει την υπόθεση του Κυπαρισσιακού και, όπως όλα δείχνουν, θα την βγάλει πέρα μια χαρά. Όπως είναι γνωστό, προέρχεται από το κόμμα των «Οικολόγων Πράσινων», όπου εάν περάσει τελικά η πρόταση του για το προεδρικό διάταγμα, θα έχουμε μια τεράστια επιβεβαίωση ότι το οικολογικό κόμμα δεν είναι και τόσο οικολογικό. Ο Τσιρώνης ουσιαστικά υπηρετεί άκρατα
τις κατασκευαστικές ορέξεις διαφόρων λαμογιών με έναν πολύ ύπουλο τρόπο. Φαίνεται ότι πάει κόντρα με το κατασκευαστικό κατεστημένο της περιοχής, δηλώνει ότι η οικολογία πρέπει να αποκτήσει μια νίκη στην περιοχή μετά την ήττα από το «Costa Navarino», αλλά ουσιαστικά τούς νομιμοποιεί μια τεράστια αμφισβητούμενη έκταση, χαρακτηρισμένη ως «Natura», βάζοντάς τους μπούσουλα για το πώς μπορούν να χτίσουν.

Εννοείται ότι οι περιοχές «Natura» δεν λένε τίποτα για τους «σοβαρούς επενδυτές», «Natura» είναι και η περιοχή του Costa Navarino που είναι λίγα χιλιόμετρα νότια, αλλά είναι μια «σοβαρή επένδυση» και γι’ αυτό έγινε. Την αγάπη του για τους «τσιμεντοεπενδυτές» την δήλωσε πρόσφατα στις 12-04-2016 και ο ίδιος, αλλά κανείς δεν το κατάλαβε: «οι σοβαροί επενδυτές θέλουν κανόνες και πως με το νέο προεδρικό διάταγμα θα εκλείψουν η αναρχία και έλλειψη σεβασμού». Θα προσπεράσουμε το γεγονός, ότι χρησιμοποιεί άγνωστες λέξεις για αυτόν, όπως η αναρχία, χρησιμοποιώντας τη βέβαια με ψευδή σημασία. Τι έκανε τελικά ο Τσιρώνης; Έστρωσε τον δρόμο για όσους ορέγονται την σχεδόν παρθένα περιοχή του Κυπαρισσιακού κόλπου. Ο Παππάς και ο Κανελλάκης είναι από τους ανθρώπους που έχουν ένα θεό πάνω από το κεφάλι τους, το χρήμα, όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς εμπόδια. Θεωρούμε ότι οι συγκεκριμένοι δεν έχουν παλαιά υποδήματα ώστε να γράψουν εκεί ολόκληρη την περιοχή, αλλά σίγουρα έχουν οι παρατρεχάμενοι γλείφτες τους, δημαρχαίοι, πολιτικοί και λοιπές θλιβερές φιγούρες που επιθυμούν και αυτοί να γλείψουν λίγο από το τσιμέντο που ετοιμάζεται να πέσει. Προς στήριξη των «σοβαρών επενδυτών», οι δημαρχαίοι της περιοχής (Πύργου, Αρχαίας Ολυμπίας, Ανδρίτσαινας-Κρεσταίνων, Τριφυλίας και Ζαχάρως), ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης καθώς και οι κυνηγοί της περιοχής έφτιαξαν δίκτυο ώστε να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Άλλοι για μεγαλεπήβολα σχέδια τύπου rooms to let, άλλοι για εξασφάλιση εκλογικής πελατείας και άλλοι για να έχουν το δικαίωμα να σκοτώνουν ό,τι κινείται και πετάει εξισορροπώντας και ικανοποιώντας την σεξουαλικότητά τους. Το κόλπο είναι παλιό και πετυχημένο, όταν μια περιοχή δεν ανήκει σε κανέναν ή είναι αμφισβητούμενη αρκεί να γίνει ντόρος, μια καταγγελία ή μια μήνυση έστω για τα μάτια του κόσμου, ώστε κάποιο δικαστήριο ή υπουργείο να διευθετήσει το θέμα και μετά όλα νόμιμα και με την βούλα. Σε αυτή την περίπτωση είμαστε βέβαιοι ότι ο κουρνιαχτός, σηκώθηκε τεχνηέντως από όλους τους παραπάνω που επιθυμούν να την εκμεταλλευτούν. Επίσης, δυστυχώς το παρελθόν κάποιων οικολογικών οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.) με την δράση τους στην περιοχή, δεν μας κάνει αισιόδοξους,[1] και οι χλιαρές διορθωσούλες που ζητάνε στην πρόταση για το προεδρικό διάταγμα απλά δείχνουν συναίνεση στην επερχόμενη τσιμεντοποίηση.

Ο οικολόγος υπουργός, εδώ και περίπου ένα χρόνο φλερτάρει με όλους αυτούς τους «σοβαρούς επενδυτές» καθησυχάζοντάς τους. Αυτό φαίνεται και από τις δηλώσεις του με τις οποίες, στις 9-6-2015 και ενώ η πρόταση του Συμβουλίου της Επικρατείας έδειχνε ότι θα κατέληγε «Εθνικό Πάρκο», έσπευσε να καθησυχάσει τους επενδυτές λέγοντας ότι «στο Εθνικό Πάρκο του Κυπαρισσιακού κόλπου δεν θα απαγορεύεται η δόμηση και θα υπάρχουν οικιστικές ζώνες», ενώ χαρακτήρισε κινδυνολογίες τα περί απαγόρευσης της δόμησης. Κοινώς έκλεινε το μάτι και καθησύχαζε για εύρεση «παραθύρων». Λίγους μήνες μετά, έρχεται η πρόταση του Σ.τ.Ε. που αναφέρει ότι η περιοχή έχει όλες τις δυνατότητες και τα χαρακτηριστικά για να ανακηρυχτεί «Εθνικό Πάρκο», αλλά ως δια μαγείας η συγκεκριμένη απόφαση έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα (κοινώς είναι για τα μπάζα, ώστε να προχωρήσει η δουλειά). Οπότε το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε πλέον σε πρόταση όπου η περιοχή του Κυπαρισσιακού θα έχει τον χαρακτήρα «Περιοχής Προστασίας της Φύσης». Στις δηλώσεις του στις 26-02-2016 (δηλαδή αφού διευθετήθηκε το θέμα με το Σ.τ.Ε.), ο Τσιρώνης θυμήθηκε τι σημαίνει «Εθνικό Πάρκο»: «αν χαρακτηρίζαμε την περιοχή σαν “Εθνικό Πάρκο”, δεν θα είχε καμιά προοπτική ανάπτυξης. Τα Εθνικά Πάρκα θεωρούνται μεγάλες περιοχές με παρθένα βλάστηση και χωρίς ανθρώπινη δραστηριότητα.». Ο Τσιρώνης ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει «Εθνικό Πάρκο», αλλά όταν κάνεις πολιτική όλα γίνονται, μπορείς άνετα να πεις δύο διαφορετικές απόψεις και να τις παρουσιάσεις ως μια. Ο οικολόγος υπουργός τα είχε συμφωνήσει για το τσιμέντο που θα πέσει στην περιοχή, είτε σαν «Εθνικό Πάρκο» είτε σαν «Περιοχή Προστασίας της Φύσης», το θέμα θα διευθετούνταν ούτως ή άλλως.

Ένας επίλογος

Δυστυχώς το έργο το έχουμε ξαναδεί να παίζεται. Επίσης, δυστυχώς, όσο υπάρχει η λογική του κουτοπόνηρου που πουλάει γη ή σιγοντάρει στην καταστροφή της φύσης γιατί πιστεύει ότι θα κονομήσει, το πράγμα μόνο χειρότερο μπορεί να γίνει. Με τέτοια νομοθετικά μαγειρέματα και με το πιπίλισμα της ανάπτυξης στον κόσμο, χάθηκε η περιοχή του Ρωμανού Μεσσηνίας δίπλα στην λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, κατασκευάζοντας το Costa Navarino. Οι Συριζαίοι και τότε χωρίς να είναι κυβέρνηση, είχαν δείξει το ποιόν τους, στηρίζοντας τις κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου και ψήφιζαν ό,τι ερχόταν στην βουλή που αφορούσε το Costa Navarino. Το ίδιο σύμμαχος είχε σταθεί και το ΚΚΕ, που το πρόβλημά του ήταν ότι το Costa Navarino έπρεπε να ανήκει στους εργάτες! Το ίδιο και κάποιες περιβαλλοντικές οργανώσεις που ακόμα και τώρα συνεργάζονται με το ξενοδοχείο (με το αζημίωτο) σε περιβαλλοντικά θέματα, φτιάχνοντάς του έτσι ένα περιβαλλοντικό προφίλ. Όλοι βοήθησαν στο να χαθεί μια περιοχή και σαν άνθρωποι και αναρχικοί δεν θα πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη σε κανέναν, επειδή όλοι έχουν δείξει το ποιόν τους και ξέρουν να συνεργάζονται άριστα μεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, όπου μια αριστεροδεξιά κυβέρνηση και ένας «οικολόγος πράσινος» υπουργός ετοιμάζουν και διευθετούν τις επενδύσεις, διευκολύνοντας όλους τους «σοβαρούς επενδυτές» που θέλουν να κονομήσουν εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Σειρά θα έχουν και άλλα ξεπουλήματα περιοχών, μέχρι να γίνουμε ένας απέραντος διακοπότοπος. Το μελλοντικό και αβέβαιο τρίμηνο μεροκάματο που μπορεί κάποιοι να πάρουν, ανταλλάσσεται με μια χοντρή και βαριά αλυσίδα που θα φοριέται για πάντα.

Ελευθερόκοκκος

Χρήσιμες πηγές:

Πιτταράς Διονύσης, ΕΛΑΙΑ- Ο κόσμος της και το περιβάλλον της, Αθήνα 2001
ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 114, Μάρτιος 2012. Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο.
Ντοκυμανταίρ: ΕΛΑΙΑ, Σκηνοθεσία Δελής Γιώργος, 2013.

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 160, Μάϊος 2016


[1] Η Ορνιθολογική εταιρία πριν από χρόνια, έπαιξε σπουδαίο ρόλο ώστε να βγάλει λάδι τον Κωνσταντακόπουλο και να χτίσει το Costa Navarino. Τα υψηλά μέλη της έμεναν σε σπίτι παραχωρημένο από την οικογένεια Κωνσταντακόπουλου και πληρώνονταν αδρά για τις λεγόμενες έρευνες που θα έβγαζαν την συγκεκριμένη επένδυση φιλική προς το περιβάλλον. Για δύο χρόνια η ορνιθολογική πήρε από τον εφοπλιστή δηλωμένα 120.000 ευρώ. Βλ. Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (Π.Ο.Τ.Α.) Το νέο εργαλείο των εξουσιαστών για περισσότερο έλεγχο. ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 114, Μάρτιος 2012.

Πηγή: Anarchy Press