Ένα αρμυρίκι γεμάτο ιστορία

Όσοι έχουν βρεθεί στην παραλία της Καλαμάτας, σίγουρα θα έχουν περάσει από μια συστάδα αρμυρίκια απέναντι από την εκκλησία της Ανάστασης. 

Στέκουν εκεί χωρίς να ζητούν την προσοχή κανενός, ως αναπόσπαστο κομμάτι της περιοχής. Σαν να ήταν εκεί από πάντα, ίσως γι' αυτό και κανείς δεν έχει γράψει κάτι γι αυτή την συστάδα των δέντρων.

Τα δέντρα αυτά όμως, είναι συνδεδεμένα με πόνο και ελπίδα, με τέλος και αρχή. 

Είναι φυτεμένα από μικρασιάτες πρόσφυγες του 1922 που βρέθηκαν στην Καλαμάτα για μια καινούργια αρχή στην ζωή τους. 

Την εποχή εκείνη εκείνη η παραλία δεν θύμιζε σε τίποτα την εικόνα του σήμερα. Πολλοί καλαμιώνες, πυκνή βλάστηση, κανένα ίχνος δρόμου βάλτοι και έλη συνέθεταν το τοπίο της περιοχής. Σε αυτό το τοπίο εγκαταστάθηκαν το 1922 πολλοί μικρασιάτες πρόσφυγες, στήνοντας αυτοσχέδιες παράγκες και παραπήγματα. 

Πολλοί στην υποτιθέμενη αυτοσχέδια αυλή τους φύτευαν και αρμυρίκια που μπορούσαν να ευδοκιμήσουν στο αμμώδες έδαφος κοντά

στο νερό της θάλασσας.

Το αρμυρίκι της φωτογραφίας αποτέλεσε η αυλή του σπιτιού ενός μικρασιάτη πρόσφυγα του μπάρμπα Στρατή Κισόγλου για δεκάδες χρόνια. Το φύτεψε και το φρόντισε ο ίδιος, κοιτώντας ο ένας τον άλλον να μεγαλώνει.

Τα πάντα λοιπόν είναι ιστορία. Όλα έχουν την σημασία τους και την ιστορία τους. 

Αυτά τα δέντρα είναι εκεί έχοντας καταγράψει στους κορμούς τους  όλη την ιστορία της περιοχής. Ανθρώπινες χαρές και λύπες, παγωνιές και καύσωνες, κοιτάνε την θάλασσα και με μπουνάτσες και με μποφόρια.

Ο Στρατής τα ήξερε όλα αυτά και γι' αυτό ένα απόγευμα σε ηλικία 102 χρονών το αγκάλιασε και το φίλησε. 

Σαν παλιός σύντροφος. Ο μοναδικός φίλος που του είχε μείνει από εκείνη την μακρινή εποχή.

υ.γ Ολόκληρη η ιστορία του μπάρμπα Στρατή εδώ