Αναδρομή 10 χρόνια πριν στην Καλαμάτα. Δράσεις, Κείμενα, Αφίσες για την εξέγερση του 2008.
(αφίσα που τοιχοκολήθηκε στην Καλαμάτα τον Δεκέμβρη του 2008)
Στην Καλαμάτα έγιναν πολύ λίγα πράγματα σε σύγκριση με άλλες πόλεις όσον αφορά τη διογκούμενη βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής που βρήκε την ακραία της έκφραση στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Τι να κάνουμε; Βλέπετε είναι ισχυρές οι πελατειακές σχέσεις της περιοχής με το ελληνικό κράτος και αυτό οδηγεί σ’ ένα κλίμα πολιτικής μακαριότητας και κοινωνικής απραξίας.
Όμως οι μαθητές έβαλαν τα γυαλιά σε γονείς και κηδεμόνες και, με τη δύναμη που άντλησαν από τις πρόσφατες εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις, βγήκαν στους δρόμους, έβγαλαν την οργή τους για τον άδικο χαμό ενός συνομήλικού τους και έφτασαν μέχρι το αστυνομικό τμήμα (το οποίο βρίσκεται προστατευμένο εκτός πόλης) όπου φώναξαν συνθήματα και πέταξαν αντικείμενα και μπογιές. Οι κινητοποιήσεις των μαθητών ήταν οι μαζικότερες και τουλάχιστον η πόλη δεν αποθάρρυνε τα παιδιά της.
Κατά τ’ άλλα, και χωρίς να ασχοληθούμε με τα γνωστά καμώματα του ΚΚΕ, έγινε μια συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία στις 8/12 στην οποία συμμετείχαν μέλη της ριζοσπαστικής πρωτοβουλίας πολιτών και άλλων αριστερών οργανώσεων, καθώς και άτομα του α/α χώρου και ανένταχτοι. Μετά από προτροπή δική μας και της ριζοσπαστικής πρωτοβουλίας έγινε πορεία προς το δικαστικό μέγαρο στην οποία προστέθηκαν και πολλοί πολίτες (συνολικά 100-150 άτομα). Η πορεία ήταν μικρή αλλά δυναμική. Στο δικαστικό μέγαρο πετάξαμε κόκκινες μπογιές. Επίσης γράφτηκαν συνθήματα σε τράπεζες και στο δημαρχείο.
Στις 30/12 διακοσμήσαμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο της κεντρικής πλατείας με τη βοήθεια συντροφισσών και συντρόφων που λόγω των ημερών βρέθηκαν στην πόλη. Γύρω από το δέντρο τοποθετήσαμε χαρτονένιες σφαίρες με ονόματα νεκρών-θυμάτων της κρατικής καταστολής. Στο δέντρο αναρτήθηκε πανό «Οι σφαίρες τους θωρακίζουν την οργή μας. Εξεγερμένο το νέο έτος». Η παρέμβαση κράτησε αρκετές ώρες και μοιράστηκε κείμενο σε πολλά αντίτυπα. Η αντίδραση του κόσμου ήταν σε γενικές γραμμές θετική.
Τέλος, σε όλο αυτό το διάστημα έγιναν και γίνονται αφισοκολλήσεις και μοιράζονται κείμενα. Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι, από την ημέρα της δολοφονίας και μετά, ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους λάμπει διακριτικά δια της απουσίας του στην περιοχή και έχει θέσει σε λειτουργία τα παρακρατικά του γρανάζια. Οι τοίχοι έχουν γεμίσει με φασιστική, ρατσιστική και ξενοφοβική προπαγάνδα και συνθήματα υπέρ της «αθωότητας» του μεσσήνιου μπάτσου-δολοφόνου σε βαθμό που προβληματίζει τους δημότες και τον τοπικό τύπο. Μήπως θάπρεπε και οι δημοκράτες και οι αριστερούληδες της πόλης να καθαρίσουν λιγάκι τους τοίχους υπερασπίζοντας το μύθο της δημοκρατίας τους που τους συντηρεί και τον συντηρούν;
Κείμενο που μοιράστηκε τον Δεκέμβρη του 2008 στην Καλαμάτα
Το βράδυ του Σαββάτου της 6ης Δεκεμβρίου δύο ένστολοι κρατικοί δολοφόνοι εκτελούν εν ψυχρώ τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο. Ένα ακόμα ακραίο αλλά αναμενόμενο περιστατικό κρατικής βίας προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των κρατικών δολοφονιών που περιλαμβάνει: νέους που αντιστέκονται στην προμαγειρευμένη ζωή που τους σερβίρουν, πολίτες που βλέπουν τις περιοχές τους να υποβαθμίζονται και να απαξιώνονται, μετανάστες που συνωστίζονται στα σύνορα και στα μεταγωγών, εργάτες στους χώρους δουλείας, κάθε λογής φτωχοδιάβολους που πασχίζουν να επιβιώσουν στους δρόμους των μίζερων πόλεων, παιδιά-θύματα του κοινωνικού αποκλεισμού, ακόμα και ανθρώπους που δεν σταματούν στα μπλόκα των μπάτσων. Ο κατάλογος μπορεί να διευρυνθεί εάν προσθέσουμε και την καθημερινή συνήθεια των κρατικών οργάνων «απλώς» να βιαιοπραγούν εναντίον πολιτών ( βλέπε υπόθεση ζαρντινιέρας). Η καραμέλα των «μεμονωμένων περιστατικών» μας έκατσε στο λαιμό. Δεν μασάμε άλλο. Η κρατική βία είναι παντού και εξαπλώνεται σαν γάγγραινα που τρώει το σώμα! Σήμερα ο Αλέξης αύριο το παιδί μας…
Οι νέοι έχουν κάθε λόγο να εξοργίζονται και να εξεγείρονται. Χρόνια τώρα βλέπουν ότι η ρουσφετο-λογική και η σκανδαλο-λογική καλά κρατεί, βλέπουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια τους να υποβαθμίζονται συνεχώς ακολουθώντας τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών και των εργασιακών δικαιωμάτων την ώρα που αυξάνονται οι δαπάνες για την καταστολή και τους εξοπλισμούς, βλέπουν ότι όποιος κλέβει πολλά την «γλυτώνει» αρκεί να είναι υπουργός, βουλευτής, παπάς, τραπεζικός ή μεγαλοεπιχειρηματίας...
Με την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη το ποτήρι ξεχείλισε. Χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων και εξέφρασαν την οργή τους με επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους - αστυνομικά τμήματα και οχήματα, υπουργεία, τράπεζες, πολυκαταστήματα και πολυεθνικές εταιρίες- διαταράσσοντας την κανονικότητα και εμποδίζοντας τη ροή του εμπορεύματος. Τις αυθόρμητες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής θα ακολουθήσουν οι καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών και δημοσίων κτηρίων όπου, μέσα από αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικά συγκροτημένες συνελεύσεις, αποφυλακίστηκε η φαντασία και εκφράστηκαν απόψεις και προτάσεις που παραπέμπουν σε μια συνολική προσπάθεια ανακατάληψης της ζωής μας. Τα γεγονότα της εξέγερσης πυροδοτούν μαζικές εκδηλώσεις αλληλεγγύης, κινητοποιήσεις και γενικότερο προβληματισμό στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Κάποιοι Καλαματιανοί, κυρίως μαθητές, βγήκαν στους δρόμους αρκετές φορές αυτές τις μέρες. Μόνο που οι συγκεντρώσεις υστερούσαν σε μέγεθος και παλμό σε σύγκριση με άλλες πόλεις. Ο κόσμος έπινε καφέ στην πλατεία κοιτώντας τους διαδηλωτές σαν ένα σπάνιο είδος ζώου. Η αντίθεση μεταξύ της εικόνας των λιγοστών διαδηλωτών και των ασφυκτικά γεμάτων καφετεριών ήταν αποκαρδιωτική. Θυμάστε αγαπητοί συμπολίτες πόσο κόσμο είχε η πλατεία στις συγκεντρώσεις για το Σκοπιανό το 92’; Γιατί μια δολοφονία ενός 15χρονου από τους κρατικούς δολοφόνους δεν συγκινεί την πόλη της Καλαμάτας; Γιατί ανέχεται κάποιους να σβήνουν τα συνθήματα των διαδηλωτών για την δολοφονία και να τα αντικαθιστούν με την λέξη ‘’αθώος’’; Γιατί αυτή η πόλη ανέχεται στους τοίχους της ρατσιστικά και ξενοφοβικά συνθήματα για τους μετανάστες και τους Αλβανούς ειδικότερα; Γιατί τόση απάθεια σε αυτή την πόλη; Μήπως προσπαθεί να συγκαλύψει τις ενοχές της που ο δολοφόνος Κορκονέας και ο προϊστάμενος και εντολέας του Παυλόπουλος τυγχάνει να είναι μεσσήνιοι;
Η Καλαμάτα έχει βιώσει και αυτή με την σειρά της δολοφονίες του κράτους και του κεφαλαίου. Ας θυμηθούμε την εξέγερση του 34’ στο λιμάνι που βάφτηκε με το αίμα δεκάδων και τον θάνατο 8 εργατών. Ας θυμηθούμε και την δολοφονία του 91’ που ύστερα από καταδίωξη αστυνομικών ο 18χρονος Δημήτρης Λαγωνικάκος έχασε την ζωή τού ξεσηκώνοντας όλη την πόλη ενάντια στην κρατική δολοφονική βία! Σήμερα η πόλη φαίνεται να έχει χάσει τη μνήμη της… Παρακολουθεί από την τηλεόραση τους νέους να εξεγείρονται, τρώει το χάπι των καθεστωτικών Μέσων Μαζικής Εξημέρωσης για σπασμένα μαγαζάκια και για 50 κουκουλοφόρους και κατηγορεί ένα ολόκληρο κίνημα που βρίσκεται στους δρόμους και στις συνελεύσεις.
Στον βαθύ ύπνο της Καλαμάτας …
… ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ !!
Καληνύχτα σας…
Αλάνια του Νέδοντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου