Μια παλιά ξεχασμένη ντουλάπα γεμάτη μνήμη πάθη και επιθυμίες

                                       

Στο υπόγειο του κτηρίου των αλευρόμυλων στο λιμάνι της Καλαμάτας, υπήρχε πριν από περίπου 10 χρόνια μια παλιά ντουλάπα. Την ντουλάπα αυτή την χρησιμοποιούσαν οι εργάτες των αλευρόμυλων, πιθανόν για να αλλάζουν ρούχα. Εκ πρώτης όψεως δεν είχε κανένα ενδιαφέρον, ήταν χαλασμένη και σιγά σιγά την έτρωγε η μούχλα του υπογείου. Η ντουλάπα, δεν είχε πράγματα να φυλάξει και ήταν άδεια, άλλα με μια δεύτερη ματιά φύλαγε παγωμένα κάποια στιγμιότυπα απ'το παρελθόν των ανθρώπων που δούλεψαν σ' αυτό το ιστορικό κτήριο. Στιγμιότυπα από τους πόθους τους, τα πάθη τους και ότι θεωρούσαν εκείνοι όμορφο εκείνη την εποχή.

Αποκόμματα περιοδικών με γυμνές γυναίκες σε ερωτικές πόζες, εξώφυλλα του περιοδικού ΡΟΜΑΝΤΣΟ, ηθοποιοί και τραγουδιστές καθώς και μια αφίσα του Ολυμπιακού ήταν κολλημένα στα τοιχώματα και στα εσωτερικά φύλλα της ντουλάπας. Όλα τα παραπάνω είναι αποκόμματα ενός προσωπικού χώρου και αντανακλούν ταυτόχρονα την αισθητική και τα πιστεύω ενός ευρύτερου κοινωνικού χώρου της εποχής. Το άνοιγμα της ντουλάπας λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι ήταν μια δόση "ντοπαρίσματος"και μια στιγμή ανάπαυλας, ώστε ο εργαζόμενος να μπορεί να πάρει δύναμη για τις ώρες εργασίας του στο εργοστάσιο.  Μια ντουλάπα που συγχρόνως είναι κλειδαρότρυπα, στους πόθους και στην αισθητική κάποιων ανθρώπων που δούλεψαν σ' αυτό το κτήριο. Μια ντουλάπα που έχει φυλαγμένη την μνήμη και την αισθητική μιας εποχής και ενός κοινωνικού συνόλου μιας επαρχιακής πόλης.

Η ντουλάπα λοιπόν, μπορεί να μην είχε ρούχα και αντικείμενα, αλλά αποτελεί στιγμιότυπο της αισθητικής του ανθρώπου που την χρησιμοποιούσε, μια χρονοκάψουλα της εποχής και της 

αισθητικής του 1971-1974. 

                                        

Το παραπάνω χρονολογικό πλαίσιο προκύπτει από μια σκισμένη αφίσα της ποδοσφαιρικής ομάδας του Ολυμπιακού που υπάρχει στη ντουλάπα. Η αφίσα αποτελεί το μέσο ώστε να προσδιορίσουμε χρονικά την χρήση της ντουλάπας.
Η συγκεκριμένη ομάδα παιχτών του Ολυμπιακού έπαιξε στα ελληνικά γήπεδα μεταξύ 1971-1974. Διακρίνονται οι ποδοσφαιριστές: Όρθιοι: Κουρέας, Αγγελής, Γκαιτατζής, Κόης, Γιούτσος.

Καθισμένοι: Παμπουλής, Δεληκάρης, Παππάς, Συνετόπουλος, Κουμαριάς, Υβ Τριαντάφυλλος.

Άρα μπορεί οι αλευρόμυλοι να έκλεισαν σχεδόν μια δεκαετία μετά, αλλά ο τελευταίος ή οι τελευταίοι άνθρωποι που  χρησιμοποίησαν για τελευταία φορά την ντουλάπα ως προσωπικό τους χώρο, αποτυπώνοντας την δικιά τους αισθητική στο εσωτερικό της ήταν την εποχή 1971- 74.        Έκτοτε κανείς δεν ασχολήθηκε μ'αυτή την ντουλάπα, κανείς δεν θέλησε να βάλει εκεί τα πράγματά του ή να ανανεώσει τα αποκόμματα με μια νέα ομάδα, με νέους τραγουδιστές και ηθοποιούς και φρέσκα ερωτικά κορίτσια.                  Οι αλευρόμυλοι μαράζωσαν και έκλεισαν λίγα χρόνια μετά. Η πόλη άρχιζε να αλλάζει και αυτοί που χρησιμοποίησαν αυτή την ντουλάπα θα είναι γερασμένοι ή ίσως να μην βρίσκονται στη ζωή, όπως και τα όμορφα κορίτσια που κοσμούσαν την ντουλάπα. Ο Νίκος Ξανθόπουλος που κοσμούσε μέρος από το ένα φύλλο της ντουλάπας δεν βρίσκεται πια στο καλλιτεχνικό προσκήνιο και δεν είναι πια καλλιτεχνικός αστέρας. Οι εποχές άλλαξαν. Η ξεχασμένη ντουλάπα και τα κολλημένα αποκόμματα, μπορεί να μην λένε τίποτα πια και να μην αφορά κανέναν, αλλά κάποτε ήταν ο χώρος μέσα στον οποίο οι άνθρωποι φύλαξαν αυτό που πίστεψαν, αυτό που τους άρεσε και τους προσδιόριζε μέσα στο κοινωνικό σύνολο. 

Μια ξεχασμένη ντουλάπα που στέκει αμήχανη μπροστά στη νέα αισθητική, τα νέα ινδάλματα και τους νέους σχεδιασμούς. Μια ντουλάπα που κρατάει φυλαγμένα εκείνα τα κορίτσια, εκείνη την ομάδα του Ολυμπιακού φρέσκα και πάντα νέα. Μια ντουλάπα που ακόμα περιμένει τον Άγιο Βασίλη εκείνα τα Χριστούγεννα.