Εύπλαστοι σιδηροδέσμιοι

 

Στο λίκνισμα των σωμάτων μας στην ύλη της εξουσίας,

παράγεται ο σιδερένιος χρόνος της υποδούλωσης.

Τα μικρά που σιωπήσαμε

και τα μεγάλα που αποφύγαμε,

μας τοποθέτησαν στο αμόνι ζεστούς,

για διαμόρφωση και πώληση.

Διαγράφουμε υποβαθμισμένα μίλια κάνοντας κύκλους,

ενώ πιστεύουμε με βεβαιότητα,

πως ισοροπούμε

σ'έναν απομακρυσμένο ορίζοντα, 

νομίζοντας πως έχουμε καλύψει

και ανακαλύψει

νέους τόπους και θάλασσες.

Η σοφία μας

στέκει σαν βραχονησίδα,

αδιαφορώντας

για τον καλό και τον κακό καιρό,

με μόνο της μέλημα

έναν μελλοντικό άπιαστο χρόνο.

Κλαίμε και γελαμε μαζί,

με φυλαχτό την μόνη μας συνειδητότητα σ' αυτή την ζωή,

να εμπεριέχει και να ερωτοτροπεί,

πότε με το φως

και πότε με το σκοτάδι.

Μήπως έτσι και νιώσουμε

το άγγιγμα

τ' αδέσποτου ανέμου

μέσα μας.