Σηκώνομαι από το κρεβάτι και αφού ταΐσω την γάτα οδεύω με την μηχανή για τον ΟΑΕΔ. Είναι η μέρα που πρέπει να δώσω παρουσία ώστε να πληρωθώ την Παρασκευή -μέχρι τότε μάλλον θα φάω ότι έχει μείνει στο ντουλάπι-. Στο δρόμο διαπιστώνω ότι η μηχανή τσουλάει χάρη στην ρεζέρβα εδώ και 3-4 μέρες. Με πιάνει ένα άγχος για το ενδεχόμενο να μείνω από βενζίνη με αποτέλεσμα στα πρώτα φανάρια να σβήσω την μηχανή μέχρι να ανάψει πράσινο. Στα δεξιά μου και λίγο ποιο πίσω μου είναι μια νταλίκα που ενώ είχε σταματήσει και περίμενε προχωράει 5 μέτρα και στέκεται δίπλα μου. Αντιλαμβάνομαι ασυναίσθητα ότι ο οδηγός αφού παρατήρησε το σβήσιμο της μηχανής θέλησε κάτι να μου πει. Βλέπω τον οδηγό να μου χαμογελάει και να με ρωτάει με νοήματα γιατί την έσβησα; Αργώ να του απαντήσω και μου κάνει παντομίμα ότι πίνει από μπουκάλι, θέλοντας έτσι να μου πει ότι η μηχανή ''πίνει'' βενζίνη και έτσι να δώσει την δικιά του εξήγηση για το γεγονός. Του απαντάω ότι πάω στον ΟΑΕΔ για να καταλάβει... Τότε μου γνέφει συμπονετικά και μου λέει ότι και αυτός έκανε χρόνια μια δουλειά που γούσταρε και τώρα αναγκαστικά μεταφέρει πράγματα με την νταλίκα για πολύ λίγα χρήματα.
υγ: Θυμάμαι όταν είμουν μικρός θαύμαζα τους μοτοσυκλετιστές με μεγάλες μηχανές -ανθρώπους γύρω στην σημερινή μου ηλικία-, μου έβγαζαν μια σιγουριά, μια δύναμη και ανυπομονούσα να γίνω σαν και αυτούς, για να πηγαίνω ατελείωτες βόλτες και να γνωρίζω καινούργιους δρόμους. Μέχρι που έφτασα εκεί που κάποτε θαύμαζα.... αλλά δεν το αναγνωρίζω, κάτι άλλαξε μέσα στα χρόνια.
Ας μη μας παίρνει από κάτω. Πρέπει να χουμε ελπίδα. Μια μέρα θα τους γαμησουμε. Και θα παρουμε πίσω τα όνειρα που μας κλέψανε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα δάκρυ μας θα τους πνίξει και αργότερα ένα γέλιο μας θα τους θάψει σύντροφε..
ΑπάντησηΔιαγραφή