Κυριακή 18 Αυγούστου 2013

Μίλτος Σαχτούρης:Ορυχείο


Σου γράφω γεμάτη τρόμο μέσα από μιά στοά
νυχτερινή
φωτισμένη από μίαν ελάχιστη λάμπα σα δαχτυλίθρα
ένα βαγόνι περνάει από πάνω μου προσεχτικά
ψάχνει τις αποστάσεις του μη με χτυπήσει
εγώ πάλι άλλοτε κάνω πως κοιμάμαι άλλοτε
πως μαντάρω ένα ζευγάρι κάλτσες παλιές
γιατί έχουν όλα γύρω μου παράξενα παλιώσει

Στο σπίτι
χτές
καθώς άνοιξα τη ντουλάπα έσβησε γίνηκε
σκόνη μ᾿ όλα τα ρούχα της μαζί
τα πιάτα σπάζουν μόλις κανεὶς τ᾿ αγγίξει
φοβάμαι κι έχω κρύψει τα πηρούνια καὶ τα
μαχαίρια
τα μαλλιά μου έχουν γίνει κάτι σα στουπί
το στόμα μου ασπρισε και με πονάει
τα χέρια μου είναι πέτρινα
τα πόδια μου είναι ξύλινα
με τριγυρίζουν κλαίγοντας τρία μικρά παιδιά
δεν ξέρω πως γίνηκε και με φωνάζουν μάνα

Θέλησα να σου γράψω γιά τις παλιές μας τις χαρές
όμως έχω ξεχάσει να γράφω για πράγματα
χαρούμενα

Να με θυμάσαι.

Μίλτος Σαχτούρης (όχι ο ναύαρχος...ο ποιητής.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου