Το κράτος σκοτώνει και με μεθαδόνη
Η προέλευση
Όμως, η μεθαδόνη σήμερα χορηγείται κυρίως ως αγωγή για απεξάρτηση από τα ναρκωτικά. Η επίδραση της διαρκεί περισσότερο από αυτή των ναρκωτικών που βασίζονται στην μορφίνη.
Συνήθως διατίθεται σε υγρή μορφή και χορηγείται από το στόμα. Αλλά, χορηγείται και σε χάπια ή ενέσιμες αμπούλες και όπως πολλά άλλα φάρμακα έτσι και αυτή διακινείται παράνομα.
Οι παρενέργειες
Πολύ συχνά προκαλείται θάνατος στην αρχή της θεραπείας με προγράμματα μεθαδόνης. Αυτό συμβαίνει λόγω υπερβολικής δόσης (λανθασμένος υπολογισμός της σε σχέση με την ανεκτικότητα του ασθενή στη μεθαδόνη) καθώς και λόγω ευαισθησίας σε ασθένειες, όπως η ηπατίτιδα, η πνευμονία κ.α. Γενικά, η μεθαδόνη προκαλεί όλες τις παρενέργειες των συνθετικών ναρκωτικών, περιλαμβανομένης της ανάπτυξης μιας σωματικής και ψυχολογικής εξάρτησης και ανεκτικότητας. Οι αναπνευστικές επιπλοκές είναι εξ ίσου επικίνδυνες. Οι ισταμίνες, που απελευθερώνονται, μπορούν να προκαλέσουν υπόταση ή και βρογχοσπασμούς. Άλλα συμπτώματα είναι η δυσκοιλιότητα, ναυτία ή εμμετός, νάρκωση, ίλιγγοι και οιδήματα.
Τα συμπτώματα από υπερβολική δόση είναι: Μυϊκοί σπασμοί, δυσκολία στην αναπνοή, διακοπή αναπνοής (κάποιες φορές θανάσιμη μέσα σε 2 έως 4 ώρες), μικροενοχλήσεις στην κόρη του οφθαλμού, μελανιασμένο δέρμα, μελανιασμένα δάχτυλα και νύχια, σπασμοί στο στομάχι, δυσκοιλιότητα, αδύναμος σφυγμός, χαμηλή πίεση αίματος, υπνηλία, αποπροσανατολισμός, κώμα.
Η εξάρτηση από τη μεθαδόνη
Η συχνή χρήση της μεθαδόνης προκαλεί εξάρτηση. Αν χρησιμοποιείται τακτικά (με συνταγή ή χωρίς) η διακοπή της χρήσης προκαλεί σύνδρομο στέρησης. Οι οργανικές διαταραχές που προκαλούνται είναι παρόμοιες με άλλα ναρκωτικά (όπως η ηρωίνη): αντανακλαστικός βήχας, διεσταλμένες κόρες, υπνηλία και δυσκοιλιότητα. Μερικοί χρήστες της μεθαδόνης αισθάνονται άρρωστοι όταν πρωτοχρησιμοποιούν το ναρκωτικό. Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τον βιολογικό κύκλο τους, αλλά μπορούν να συλλάβουν. Η μεθαδόνη είναι συνθετικό ναρκωτικό μακράς επίδρασης και μπορεί να έχει διάρκεια ως και 36 ώρες (δεν προκαλείται σύνδρομο στέρησης σ’ αυτό το χρονικό διάστημα) και παραμένει στον οργανισμό για αρκετές μέρες.
Οι κίνδυνοι από τη χρήση μεθαδόνης
Τα προγράμματα μεθαδόνης, σαν μέθοδοι «θεραπείας», προκαλούν συνήθως περισσότερα θύματα αντί να αποτρέπουν. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η μεθαδόνη δεν είναι μια αθώα ουσία. Η δόση που λαμβάνει κάποιος για να συντηρηθεί μπορεί να είναι το δηλητήριο για έναν άλλο. Άλλωστε, με τη συχνή χρήση ενός ναρκωτικού το σώμα αναπτύσσει μια συγκεκριμένη ανεκτικότητα στην ουσία αυτή. Γι’ αυτόν τον λόγο, είναι πιθανό το άτομο που έχει αναπτύξει την ανεκτικότητα αυτή, να λειτουργεί κανονικά με δόσεις, που θα ήταν θανάσιμες για κάποιον άλλον.
Επίσης, στην περίπτωση εισαγωγής για πρώτη φορά σε ένα πρόγραμμα, οι δόσεις της μεθαδόνης υπολογίζονται πολύ προσεκτικά αρχίζοντας από μικρές δοσολογίες, οι οποίες σταδιακά αυξάνονται με το πέρασμα εβδομάδων ή και μηνών. Στην αρχή του προγράμματος, μάλιστα, πρέπει να διερευνηθεί με ακρίβεια κατά πόσο ο ασθενής έχει μια καθαρή εξάρτηση από την ηρωίνη ή παίρνει κι άλλες ουσίες. Στα προγράμματα απεξάρτησης, η μεθαδόνη χορηγείται στα άτομα που είναι ήδη ανεκτικά και η ανεκτικότητα αυτή παραμένει υψηλή λόγω της καθημερινής χρήσης της.
Στην περίπτωση που χρησιμοποιούνται περισσότερα από ένα ναρκωτικά, είναι δύσκολο να εντοπιστεί αυτό που είναι υπεύθυνο για το θάνατο από υπερβολική δόση. Επί πλέον, τα ίδια τα ναρκωτικά που συνταγογραφούνται από τους γιατρούς μπορούν να βρεθούν εύκολα και στο δρόμο. Στο 70% των θανάτων από υπερβολική δόση, σύμφωνα με μελέτες στην Γλασκόβη και στο Εδιμβούργο, έχει βρεθεί ένας συνδυασμός ναρκωτικών. Το ίδιο ακριβώς ήταν και το πρόβλημα με τους θανάτους προκαλούμενους από τη μεθαδόνη στο Εδιμβούργο, για την οποία δεν μπορούσαν να καθορίσουν εάν είχε χορηγηθεί κατόπιν συνταγής ή όχι. Υπάρχουν αναφορές ότι οι θάνατοι από την ηρωίνη ή τη μορφίνη είναι σπάνιοι στο Εδιμβούργο. «…Ο αυξανόμενος αριθμός θανάτων από τη μεθαδόνη οφείλεται στο ότι προωθείται στο δρόμο από τους εμπόρους ως υποκατάστατο της ηρωίνης», δηλαδή στην παράνομη χρήση της μεθαδόνης ως υποκατάστατο ναρκωτικό. Μπορεί να προωθείται η μεθαδόνη ως λύση για τα προγράμματα απεξάρτησης, όμως προκαλεί μεγαλύτερη εξάρτηση. Ο υψηλός και αυξανόμενος αριθμός των θανάτων από τη μεθαδόνη και στην Αγγλία τονίζει αυτό το γεγονός.
Ένα ακόμη θανατηφόρο ναρκωτικό
Η μεθαδόνη, που έχει καθιερωθεί για τη θεραπεία της εξάρτησης από την ηρωίνη και την ανακούφιση του χρόνιου πόνου, χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο καταχρηστικά από χρήστες ναρκωτικών που έχουν μπει σε διαδικασία αποτοξίνωσης και προκαλεί γενικότερα μια ανησυχητική άνοδο των θανάτων, που προέρχονται από την υπερβολική δόση αυτής της ουσίας.
Στην Φλόριντα, οι θάνατοι που σχετίζονται με την μεθαδόνη αυξήθηκαν από 209 το 2000, σε 357 το 2001 και σε 254 το πρώτο εξάμηνο του 2002, με διαθέσιμα στοιχεία του έτους 2003.
«Η μεθαδόνη ήρθε από το πουθενά», είπε ο James McDonough, διευθυντής του υπουργείου για τον περιορισμό των ναρκωτικών στην Φλόριντα. «Τώρα είναι το γρηγορότερα αναδυόμενο θανατηφόρο ναρκωτικό».
Στη Βόρεια Καρολίνα, οι θάνατοι που προκλήθηκαν από μεθαδόνη οκταπλασιάστηκαν, από 7 το 1997 σε 58 το 2001 – μία απίστευτη άνοδος είπε η Catherine Sanford, κρατικός επιδημιολόγος. Στην Maine, η μεθαδόνη ήταν το ναρκωτικό που βρέθηκε τις περισσότερες φορές σε ανθρώπους που πέθαναν από υπερβολική δόση, από το 1997 ως το 2002. Ήταν η αιτία του ενός τετάρτου αυτών των θανάτων. Στους 6 πρώτους μήνες του 2002, η μεθαδόνη σκότωσε 18 ανθρώπους στη Maine, ενώ το 1997 είχε σκοτώσει 4. Ο δόκτωρ John H. Βurton, διευθύνων γιατρός των επειγόντων περιστατικών της Maine, είπε ότι τα δωμάτια επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου, δέχτηκαν ένα «παλιρροιακό κύμα» από περιπτώσεις που σχετίζονταν με αυτήν την ουσία.
Η αύξηση των θανάτων, από υπερβολική δόση μεθαδόνης, έχει φέρει σε αμηχανία πολλούς που ασχολούνται με τις ναρκωτικές ουσίες, επειδή η μεθαδόνη, η οποία δεν προσφέρει μια γρήγορη και ικανοποιητική μαστούρα, θεωρείτο ως μη πιθανό υποκατάστατο ναρκωτικών και με μικρές πιθανότητες για κατάχρηση. Μπορεί να περάσουν ώρες μέχρι ο χρήστης να νοιώσει τη δράση της και ενεργεί περισσότερο ως ηρεμιστικό παρά ως διεγερτικό.
Η απότομη αύξηση στην κατάχρηση της μεθαδόνης φαίνεται να συνδέεται με πολλούς παράγοντες, περιλαμβανομένης της κατάχρησης της ηρωίνης και του OxyContin, ενός ισχυρότατα εθιστικού έντονου παυσίπονου. Μερικοί από τους εθισμένους, στρέφονται στην μεθαδόνη, όταν δεν μπορούν να βρουν το άλλο ναρκωτικό.
Την ίδια στιγμή, η διάθεσή της τείνει να γενικευτεί. Οι γιατροί τη συνταγογραφούν συχνότερα για την ανακούφιση του πόνου, κατά μέρος επειδή το υπουργείο πήρε σκληρά μέτρα κατά του OxyContin και περισσότερες κλινικές μεθαδόνης εμφανίστηκαν για την θεραπεία του αυξανόμενου αριθμού των εθισμένων στην ηρωίνη.
«Η διαθεσιμότητα της μεθαδόνης για την θεραπεία και τον πόνο έχει κάνει ανθρώπους, που κανονικά δεν θα άλλαζαν ναρκωτικό, να αλλάξουν», είπε ο λοχίας Scott J. Pelletier, που δουλεύει για την υπηρεσία Drug Enforcement στη Maine και αναλαμβάνει υποθέσεις ναρκωτικών στο Portland και την κομητεία του Cumberland, όπου η μεθαδόνη προκάλεσε τουλάχιστον 30 θανάτους το 2002.
Στη Maine, και σε μικρότερο βαθμό σε άλλες πολιτείες, οι αρχές λένε ότι μεγάλο μέρος από τη μεθαδόνη χρησιμοποιείται στις κλινικές αποτοξίνωσης σε υγρή μορφή και «εξαπλώνεται», σε μερικές περιπτώσεις, από ασθενείς των κλινικών. Πολλές κλινικές ανά τη χώρα, ακολουθούν ομοσπονδιακές οδηγίες σχεδιασμένες για να κάνουν την θεραπεία με μεθαδόνη περισσότερο προσβάσιμη, έχουν σταματήσει να ζητούν από τους ασθενείς να παίρνουν την ημερήσια δόση τους στην κλινική, και αντί αυτού τους επιτρέπουν να παίρνουν δόσεις μεθαδόνης στα σπίτια τους μία ή περισσότερες φορές την εβδομάδα.
Στο Σικάγο, «τα παιδιά τώρα έρχονται από τα προάστια και αγοράζουν μεθαδόνη στο δρόμο», είπε ο δόκτωρ Ernest C. Rose, που δουλεύει για αρκετές κλινικές μεθαδόνης. «Στο κέντρο της πόλης μπορείς να πάρεις 80mg μεθαδόνης για 20 με 30 δολάρια, που είναι πολύ φτηνότερα από την ηρωίνη. Διαπιστώνουμε πως μεγάλη ποσότητα μεθαδόνης που προέρχεται από τις κλινικές διακινείται στο δρόμο».
Δεν υπάρχουν νούμερα για τον αριθμό θανάτων από μεθαδόνη σε όλη τη χώρα. Αλλά το ομοσπονδιακό δίκτυο για την κατάχρηση των ναρκωτικών, αναφέρει ότι 10.725 άνθρωποι κατέληξαν το 2001 σε δωμάτια έκτακτων περιστατικών μετά από κατάχρηση μεθαδόνης. Αυτό το νούμερο ήταν σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με το αντίστοιχο νούμερο για το 1999.
Όσοι σχετίζονται με την μεθαδόνη χωρίζονται, συνήθως, σε δύο κατηγορίες. Σ’ αυτούς που είναι ήδη εθισμένοι σε άλλα ναρκωτικά και σε περιστασιακούς χρήστες ουσιών που συχνά δοκιμάζουν μεθαδόνη για πρώτη φορά. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι εθισμένοι για κάποιο χρονικό διάστημα δεν κυνηγούν τις παραισθήσεις των ναρκωτικών πια», λέει ο δόκτωρ Rose. «Οι περισσότεροι προσπαθούν να διατηρήσουν μακριά τους τα συμπτώματα της στέρησης και η μεθαδόνη τους καλύπτει».
Περιστασιακοί χρήστες μπορεί να είναι «άνθρωποι που απλά είναι σε ένα πάρτυ και κάποιος θα τους δώσει μεθαδόνη», λέει ο δόκτωρ Burton, ειδικός για τα φάρμακα εκτάκτου ανάγκης στη Maine. «Ίσως το αναμίξουν με μπύρα ή με κάποιο άλλο ναρκωτικό. Το παίρνουν νομίζοντας ότι όπως κάθε άλλο ναρκωτικό θα τους προκαλέσει μαστούρα και καταλήγουν είτε νεκροί είτε βαριά αναίσθητοι». Χρήση μεθαδόνης γίνεται συχνά σε συνδυασμό με αλκοόλ ή άλλα ναρκωτικά, πράγμα που μπορεί να είναι πιο επιβλαβές. Τυπικά, χάπια συνταγογραφημένα για πόνο είναι περίπου 5mg ή 10mg το κάθε ένα, πράγμα που σημαίνει ότι ίσως χρειάζονται πολλά χάπια για μία υπερβολική δόση. Σε υγρή μορφή, για τη θεραπεία από τον εθισμό, συνήθως είναι από 50mg ως 500mg.
Η μεθαδόνη είναι επίσης περίπλοκη στην χορήγηση. «Οι δόσεις είναι συχνά δύσκολο να υπολογιστούν, λόγω του τρόπου που η μεθαδόνη επιδρά στο σώμα», λέει ο δόκτωρ Covington. «Είναι από τα πολύ λίγα φάρμακα με τα οποία είδα γιατρούς σχεδόν να σκοτώνουν ασθενείς. Είναι πολύ δύσκολος ο υπολογισμός της δοσολογίας όταν την πρωτοξεκινάς. Αν αυτή η ουσία απλωθεί στους δρόμους, θα γεμίσουμε από νεκρούς».
Το να καταπιάνεσαι με την μεθαδόνη που χρησιμοποιείται στην θεραπεία της εξάρτησης ίσως είναι ακόμα πιο δύσκολο. Για 3 δεκαετίες, πολλοί ειδικοί σε θέματα υγείας εκθείαζαν τη μεθαδόνη για την ιδιότητά της να απομακρύνει τους εθισμένους από την ηρωίνη. Όμως αυτοί παραμένουν στην μεθαδόνη για πολύ καιρό και δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτή. «Πολλοί ζουν δημιουργικές ζωές», προπαγανδίζουν κάποιοι ειδικοί.
Για να γίνει η μεθαδόνη περισσότερο διαθέσιμη, η υπηρεσία κατάχρησης υποκατάστατων και ψυχικής υγείας άλλαξε την πολιτική διάθεσης το 2001. Στο παρελθόν, ασθενείς που ήταν τακτικοί στο να παίρνουν σωστά την καθημερινή τους δόση, μπορούσαν να έχουν το προνόμιο του να παίρνουν στο σπίτι τους μέχρι και τις δόσεις 6 ημερών. Οι νέοι κανόνες έκαναν αυτή την περίοδο 31 μέρες, ένα σοβαρό πλεονέκτημα γι’ αυτούς που έπρεπε να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις ως τις κλινικές.
Στη Maine, κρατικοί αξιωματούχοι αναγκάστηκαν να παραδεχτούν ότι η μεθαδόνη που παίρνεται στο σπίτι —που συνήθως είναι σε ισχυρότερες δόσεις από τις ταμπλέτες μεθαδόνης για τον πόνο— έχει προκαλέσει τους περισσότερους θανάτους. Σε μερικές περιπτώσεις, είπε ο λοχίας Pelletier, οι ασθενείς των κλινικών «κρατάνε καβάντζα» μιας μικρής ποσότητας από κάθε δόση για το σπίτι και την πουλάνε, την ανταλλάσσουν με άλλα ναρκωτικά ή την δίνουν σε κάποιο φίλο εθισμένο σε άλλα ναρκωτικά.
Προσωπικές μαρτυρίες
Μαρτυρία 1η
«Ήμουν και στα δύο τελικά στάδια απεξάρτησης από ηρωίνη και μεθαδόνη και κάθε χρήστης μεθαδόνης θα σας έλεγε το ίδιο: «μπορώ να διακόψω την ηρωίνη οποιαδήποτε στιγμή αλλά με την μεθαδόνη είναι διαφορετικά». Σε 15 χρόνια εξάρτησης από την ηρωίνη, 3 φορές την έκοψα «μαχαίρι». 10 χρόνια στη μεθαδόνη δεν κατάφερα ποτέ να την κόψω. Μια φορά κατέληξα στη φυλακή και ήμουν μέσα 72 ώρες μέχρι να δω τον δικαστή. Κυριολεκτικά χτυπιόμουν στο πάτωμα. Δώδρκα ώρες πριν δω τον δικαστή, απαίτησα να με πάνε στο νοσοκομείο γιατί δεν άντεχα άλλο. Ήμουν δεμένος με χειροπέδες, με τα χέρια πίσω από την πλάτη και πήγα κουτσαίνοντας στο ασθενοφόρο και καθώς δεν μπορούσα να σηκώσω τα πόδια μου για να μπω μέσα, οι μπάτσοι με άρπαξαν από τις δύο πλευρές και με πέταξαν μέσα σαν σακί με πατάτες, με αποτέλεσμα να πέσω με το πρόσωπο κάτω. Ο γιατρός αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα της κατάστασής μου, μου έδωσε μία δόση μεθαδόνης. Η ανακούφιση ήταν άμεση.
Επέστρεψα στην ψειρού και μετά από 2 μέρες ήμουν στην ίδια κατάσταση. Ποτέ δεν πέρασα τέτοια κόλαση σε όλη μου την ζωή.
Η ένταση της στέρησης από τη διακοπή της μεθαδόνης ήταν πολύ μεγάλη! Δε μπορούσα ποτέ να τη διακόψω. Παρεμπιπτόντως, πριν από 5 χρόνια ένας τρόφιμος είχε σπασμούς και πέφτοντας, χτύπησε σε μεταλλικές μπάρες και σκοτώθηκε!»
Μαρτυρία 2η
«Την Κυριακή το πρωί, στις 30 Μαρτίου, πήρα την τελευταία δόση μεθαδόνης. Έπαιρνα τους τελευταίους 6 μήνες 80 mg μεθαδόνης.
Ο γιατρός μου, ένας αναισθησιολόγος, γράφει συνταγές για 125 ταμπλέτες, οι οποίες αρκούν για 15 μέρες. Υπέγραψα μαζί του ένα συμβόλαιο, το οποίο βασικά έλεγε ότι θα χρησιμοποιώ το ίδιο φαρμακείο, δεν θα πάρω φάρμακα από άλλο γιατρό και αν μου τελειώσουν πριν από τις 15 μέρες απλά δεν μπορώ να πάρω άλλες. Δεν με πείραξε καθόλου να υπογράψω το συμβόλαιο αυτό και να δεσμευτώ με όλους τους όρους του. Την Παρασκευή του τηλεφώνησα γιατί χρειαζόμουνα περισσότερα χάπια. Καμία απάντηση. Τον ξανακάλεσα το Σάββατο. Καμία απάντηση. Του τηλεφώνησα την Κυριακή στο σπίτι. Καμία απάντηση. Την Κυριακή πήρα την τελευταία δόση μου. Σιχαίνομαι οτιδήποτε ασκεί τόσο μεγάλο έλεγχο επάνω μου. Είναι πολύ υποτιμητικό να εξαρτάσαι τόσο πολύ από ένα μπουκαλάκι χάπια.
Τη Δευτέρα τηλεφώνησα στο γραφείο του. Με ενημέρωσαν ότι αυτή την εβδομάδα ήταν σε διακοπές. Με κυρίευσε πανικός….το ίδιο και τα συμπτώματα στέρησης. Αρχικά έγινα κάπως νευρικός, είχα τρέμουλο. Ο γιατρός μου είχε πει ότι η μεθαδόνη δεν προκαλεί εξάρτηση, πράγμα αντίθετο από ό,τι είχα ακούσει και διαβάσει για το φάρμακο αυτό. Ποτέ, όμως, δεν τον είχα αμφισβητήσει. Ήλπιζα ότι δεν θα χρειαζόταν ποτέ να το ανακαλύψω από μόνος μου. Αυτό που υπέστη το σώμα μου τις επόμενες 48 ώρες ήταν ισχυρά χτυπήματα, το ένα μετά το άλλο. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι είχα απλά μια γρίπη. Ήμουν κατάκοιτος στο κρεβάτι για 3 μέρες και συνεχώς μούσκεμα στον ιδρώτα. Φυσικά ήξερα ότι δεν επρόκειτο για μια γρίπη αλλά ήμουν διατεθειμένος να παίξω οποιοδήποτε παιχνίδι του μυαλού χρειαζόταν για να τα βγάλω πέρα. Μετά το τρέμουλο, άρχισαν οι μυϊκοί σπασμοί. Ένοιωθα τους μυς των ποδιών και των χεριών μου σαν λαστιχένιες κορδέλες, που μπορούσαν να τεντωθούν και να τραβηχτούν στο μέγιστο και μετά να συρρικνώνονται σε ένα ασυνήθιστο σχήμα. Έπειτα ήρθε ο ιδρώτας, οι διάρροιες, οι παραισθήσεις. Θυμάμαι να προσπαθώ να πάρω τηλέφωνο. Ήταν ένα νούμερο που είχα καλέσει χιλιάδες φορές στο παρελθόν, αλλά τώρα αδυνατούσα να το θυμηθώ. Μάλιστα δεν μπορούσα καν να κρατήσω το ακουστικό… μου έπεφτε συνεχώς. Οι μυς μου ήταν εκτός ελέγχου. Ο πόνος που με είχε οδηγήσει στη χρήση της μεθαδόνης επέστρεψε πιο δυνατός από ποτέ. Κατά ένα περίεργο τρόπο, ήταν σαν ένας παλιός φίλος. Τον γνώριζα και τον καταλάβαινα απόλυτα. Ο συνδυασμός της στέρησης και του πόνου ήταν πολύ ισχυρός για να τον αντέξω. Οι γνώριμες σκέψεις της αυτοκτονίας επέστρεφαν.
Ήταν πλέον Τρίτη πρωί. Κάλεσα τον φαρμακοποιό και του εξήγησα την κατάσταση. Στις 1:10 είχα στα χέρια μου 8 χάπια μεθαδόνης. Πήρα όλη τη δόση των 8 χαπιών μονομιάς. Μέσα σε 2 ώρες το σώμα μου ηρέμησε, το μυαλό μου καθάρισε και ο πόνος άρχισε να μειώνεται.
Την Πέμπτη το πρωί, δεν είχα επανέλθει τελείως… αλλά ήμουν πολύ καλύτερα. Η επίθεση αυτή στο σώμα μου ήταν πραγματικά τραυματική… έχασα 3,5 κιλά και εξακολουθώ να τρέμω. Ο εθισμός είναι πραγματικά επικίνδυνος και πρέπει να αποφεύγεται. Πρέπει να παραδεχτώ ότι θα έκανα οτιδήποτε μπορούσα για να ανακουφιστώ από τα συμπτώματα και τον πόνο της στέρησης».
Μετάφραση – απόδοση Ε.- Λ.- Γ.
Από την αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 59, Μάρτιος 2007
Αρχική πηγή: Anarchy Press
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου