Οι περιστάσεις το έφεραν έτσι ώστε για δεύτερο συνεχόμενο post να ασχολούμαι με το θάνατο.
Πριν λίγες μέρες αποφάσισε να φύγει από τούτη την ζωή ο Γιώργης. Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό τα μάτια του είχαν αντικατασταθεί με άλλα και δεν μπορούσε να δει τον πλούτο της ζωής του παρά την φτώχεια και τον φόβο.
Στο γεγονός αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η πριν από μήνες επέμβαση στην καρδιά του όπου τον άφηνε αναγκαστικά έξω από όλα αυτά που του έδιναν ζωή, την φροντίδα των ελαιοχώραφων με το κλάδεμα και το μάζεμα των ελιών. Η επέμβαση τον άφησε σπίτι και ουσιαστικά έξω από αυτό που είχε μάθει να κάνει καλά σε όλη του τη ζωή. Αυτή ήταν η στροφή που τον οδήγησε στο δρόμο του τέλους του.
Αποκομμένος πια από την καθημερινότητα του ο Γιώργης καθόταν σπίτι του και βομβαρδίζονταν από τα κανάλια με φτώχεια και δυστυχία μέχρι που κατάφεραν να του φορέσουν τα γυαλιά που σε κάνουν να βλέπεις άδειο το γεμάτο ντουλάπι, άδεια την γεμάτη ζωή σου.
Μια μέρα του είπαν από την τράπεζα ότι για ένα δάνειο που είχε πάρει γύρω στα 3.000 ευρώ του άδειασαν το λογαριασμό αφήνοντάς τον άδειο. Ο λόγος ήταν ότι ο Γιώργης τους φαινόταν γέρος και ήθελαν κάποιον νεώτερο εγγυητή. Το κατάφεραν όμως και γέρασαν τον Γιώργη, τόσο ώστε μετά από μέρες ο Γιώργης να φύγει με την βοήθεια του δέντρου που αγάπησε και τον παίδευσε σε όλη του την ζωή.
Γύρω από το θάνατο του έσπευσαν διάφοροι να αντλήσουν πολιτική υπεραξία. Σπεύσαν λοιπόν κάποιοι που αύριο θα συνδιαλέγονται με τις τράπεζες και θα τις υπηρετούν, που αύριο θα είναι εξουσία να μας πουν πως οι τράπεζες σκοτώνουν πάνω από τον άψυχο Γιώργη. Το κράτος που υπηρετείται σκοτώνει και είστε αναπόσπαστο κομμάτι του.
Η ελιά λοιπόν εάν βγει στραβά όσο και να την φέρνεις στα ίσια της στραβή θα είναι. Μόνο με κόψιμο θα συνέρθει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου