Φάλουν Ντάφα. Μια διαλογιστική άσκηση ποτισμένη με αίμα

Πως μια διαλογιστική άσκηση μπορεί να γίνει κόκκινο πανί για ένα κράτος; Η ερώτηση μπορεί εύκολα να απαντηθεί εάν φέρουμε στο νου μας το γνωστό βιβλίο «1984» του Όργουελ, όπου μονάχα η σκέψη φτάνει για να θεωρηθεί κάποιος εγκληματίας και εχθρός του κράτους. Έτσι λοιπόν η επιβολή της κυριαρχίας οφείλει να είναι όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωτική και πολυεπίπεδη, στραγγαλίζοντας την όποια αμφισβήτηση από την γέννηση της.

Από την αρχαιότητα οι άνθρωποι ασχολούνταν με σωματικές, νοητικές και πνευματικές πρακτικές που σαν σκοπό είχαν την βελτίωση και την εξισορρόπηση του σώματος, του νου και του πνεύματος. Αρκετές χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και άλλες μπορεί να συγχωνεύτηκαν και να παραλλάχτηκαν σε θρησκείες και δόγματα, χάνοντας έτσι την αρχική τους λειτουργία και σημασία. Οι πιο δημοφιλείς διαλογιστικές πρακτικές σήμερα, όπως η Γιόγκα και το Τάι Τσι, προέρχονται από την παράδοση του ινδικού και του σημερινού κινέζικου χώρου.

Μέσα σε αυτές τις πρακτικές ανήκει και το Φάλουν Ντάφα ή αλλοιώς Φάλουν Κονκ που είναι μια πανάρχαια διαλογιστική εξάσκηση η οποία άρχισε να διαδίδεται ταχύτατα στην Κίνα το 1992. Η τέχνη του Φάλουν Ντάφα αναπτύσσεται σε πέντε ασκήσεις που ως σκοπό έχουν την πνευματική και σωματική ευεξία των ανθρώπων, με βάση τις αρχές της Αλήθειας της Καλωσύνης και της Ανεκτικότητας.

Το Φάλουν Ντάφα λόγω της σχετικά εύκολης τεχνικής του βρήκε τόσο τεράστια απήχηση στην Κίνα που μέχρι το 1999 πάνω από 100.000.000 άνθρωποι την ασκούσαν είτε δημόσια και συλλογικά σε πάρκα, πλατείες και γήπεδα, είτε ιδιωτικά κάνοντάς το έτσι αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητας τους. Το Φάλουν Ντάφα βρήκε τεράστια αποδοχή ακόμα και από τις κρατικές αρχές της Κίνας, όπου βραβεύτηκε το 1992 και το 1993 για την συνεισφορά του στην υγεία των ανθρώπων. Η κρατική βράβευση μάλλον συντέλεσε στο να γίνει δημοφιλές, με αποτέλεσμα οι ασκούμενοι να φτάσουν να είναι περισσότεροι από τα μέλη του ΚΚ Κίνας. Ακόμα και πολλά υψηλόβαθμα στελέχη του κόμματος ασκούνταν καθημερινά με αποτέλεσμα η ηγεσία να αισθάνεται άβολα με την όλο και αυξανόμενη δημοφιλία του Φάλουν Ντάφα.

Η 20η Ιουλίου του 1999 αποτελεί ημερομηνία ορόσημο για τους ασκούμενους Φάλουν Ντάφα στην Κίνα. Ο πρώην ηγέτης του κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας Τζιάγκ Ζεμίν με ατομική πρωτοβουλία θέτει εκτός νόμου το Φάλουν Ντάφα και συγχρόνως συλλαμβάνει εκατομμύρια ασκούμενους. Πολλοί στέλνονται σε στρατόπεδα εργασίας, βασανίζονται και δολοφονούνται. Στους πιο υγιείς και νέους φυλακισμένους γίνεται αφαίρεση και συγκομιδή οργάνων, όπου πωλούνται έναντι αδρής αμοιβής στην παγκόσμια αγορά ανθρώπινων οργάνων. Οι πιο «τυχεροί» απολύονται από τις δουλειές τους, χάνουν τις επιχειρηματικές τους άδειες, αποκλείονται από συντάξεις και τα παιδιά τους διώχνονται από τα σχολεία.

Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2007 πάνω από 3.000 ασκούμενοι είχαν βασανιστεί μέχρι θανάτου, σχεδόν 1.000.000 βρίσκονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και γύρω στους 40.000 είχαν δεχτεί βασανιστήρια ή άγρια κακοποίηση. Εκατοντάδες είναι αυτοί που οι ποινές φυλάκισής τους ξεπερνούν τα 18 χρόνια, ενώ υπολογίζονται σε εκατοντάδες χιλιάδες τα άτομα που έχουν δεχτεί πλύση εγκεφάλου και κοινωνικό αποκλεισμό. Τα πραγματικά νούμερα μπορεί να είναι πολύ περισσότερα από τα προαναφερόμενα καθώς ο κρατικός μηχανισμός της Κίνας εμποδίζει, όπως είναι φυσικό, οποιαδήποτε έρευνα σχετικά με το θέμα.

Οι διώξεις συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας και μάλιστα ξεπερνώντας τα κινεζικά σύνορα. Σε χώρες με ισχυρή κινέζικη επιρροή, όπως το Βιετνάμ, το Φάλουν Ντάφα επίσης διώκεται. Ακόμα και σε καλλιτεχνικούς χώρους η αναφορά στις διώξεις που υφίστανται οι ασκούμενοι του Φάλουν Ντάφα προκαλεί αντιδράσεις. Η καλλιτεχνική ομάδα Shen Yun παρουσιάζει σε όλο τον κόσμο θεατρικές παραστάσεις όπου εξιστορεί και καυτηριάζει την κρατική κινέζικη καταστολή. Ανάμεσα στα παραδείγματα που παρουσιάζει είναι και αυτό της δίωξης του Φάλουν Ντάφα. Σε όποια χώρα προγραμματίζει παραστάσεις, η συγκεκριμένη καλλιτεχνική ομάδα, αντιμετωπίζει αντιδράσεις από τις κινεζικές πρεσβείες, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να αναβάλλονται οι παραστάσεις. Κάτι τέτοιο έγινε πριν λίγα χρόνια στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου μια βδομάδα πριν την προγραμματισμένη παράσταση το Μέγαρο την ανέβαλε με την δικαιολογία βλάβης στο κλιματιστικό σύστημα. Για την ιστορία να πούμε ότι την ημέρα της αναβολής στο Μέγαρο υπήρχε εκδήλωση με συμμετοχή του επικεφαλή της Cosco και υψηλόβαθμων στελεχών της κινέζικης εταιρίας καθώς και ελλήνων πολιτικών.



Τι έχει να φοβηθεί το κινέζικο κράτος από το Φάλουν Ντάφα;

Ιστορικά το κινέζικο κομμουνιστικό καθεστώς έχει επαναλάβει τέτοιου είδους διώξεις και μάλιστα με την ίδια και χειρότερη βαρβαρότητα (αρκεί να θυμίσουμε την εγκληματική και καταστροφική δραστηριότητα του κινεζικού κράτους στο Θιβέτ, που συνεχίζεται για δεκαετίες). Η πολιτιστική επανάσταση του Μάο είναι τρανό παράδειγμα για τέτοιου είδους διώξεις. Από τα μέσα του 1966 άρχισαν να φαίνονται οι διαθέσεις του Μάο για οτιδήποτε θεωρούσε αστικό και ρεβιζιονιστικό. Στο στόχαστρο μπήκαν πολλά καλλιτεχνικά έργα: θεατρικά, βιβλία, μουσικά έργα και πίνακες ζωγραφικής. Ο Σαίξπηρ, ο Γκαίτε, ο Μπαχ, ο Μπάρτοκ και ο Σοστακόβιτς γράφτηκαν στα μαύρα κατάστιχα. Με σύνθημα «Συντρίψτε τον παλιό πολιτισμό» τα κρατικά καθάρματα του Μαοϊκού καθεστώτος, οι λεγόμενοι «Ερυθροφρουροί», λύντσαραν, βασάνιζαν και σκότωναν όποιον δεν τους γέμιζε το μάτι. Πολλοί πίνακες, βιβλία και μουσικά όργανα κάηκαν και πολλά ιστορικά μνημεία κατεδαφίστηκαν. Η παλιά, μισούμενη τέχνη, αντικαταστάθηκε από την προσωπολατρεία του Μάο. Μέσα σ” αυτό το κλίμα παραδοσιακές διαλογιστικές τεχνικές καθώς και αυτοάμυνας τέθηκαν υπό απαγόρευση. Όσοι δάσκαλοι πολεμικών και διαλογιστικών τεχνών γλύτωσαν από τις αρχικές διώξεις διέφυγαν στις γύρω χώρες.

Στην περίπτωση του Φάλουν Ντάφα το κινέζικο κράτος φοβάται ότι θα απωλέσει το προνόμιο της κατοχής της μοναδικής αλήθειας. Για το λόγο αυτό εφηύρε διάφορες αιτίες για τον μαζικό διωγμό εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως ότι οι ασκούμενοι του Φάλουν Ντάφα είναι πράκτορες γι” αυτό υπήρχαν και ανώτεροι αξιωματούχοι που το ασκούσαν, ότι οι ασκούμενοι δεν παίρνουν φάρμακα με αποτέλεσμα να βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους ή ότι το Φάλουν Ντάφα καλλιεργεί δεισιδαιμονίες και προλήψεις που δεν συνάδουν με τον κομμουνισμό. Δεν είναι λοιπόν ότι 100.000.000 άνθρωποι απλά ασκούνταν συλλογικά και ατομικά, συζητούσαν και διάβαζαν γύρω από μια διαλογιστική άσκηση, αλλά ότι αυτοί οι άνθρωποι έστρεψαν το βλέμμα προς μίαν άλλην κατεύθυνση για την εξεύρεση απαντήσεων, που θα τους βοηθούσαν και ίσως να άλλαζαν ριζικά την καθημερινότητα τους. Η απώλεια λοιπόν της μιας και μοναδικής αλήθειας του κινέζικου κράτους φαίνεται πως το 1999, μετά από 7 χρόνια της ευρείας διάδοσης του Φάλουν Ντάφα, άρχιζε να γίνεται αισθητή. Πως μπορείς να ελέγξεις 100.000.000 ανθρώπους που αρχίζουν και πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό; Εάν σε 7 χρόνια οι ασκούμενοι έφτασαν τα 100.000.000 ποιός θα ήταν ο αριθμός τους μετά από μερικά χρόνια;

Το Φάλουν Ντάφα δεν ενέχει ούτε καλλιεργεί εξουσιαστικές σχέσεις. Η μάθηση του προσφέρεται δωρεάν όπως και τα βιβλία που αναφέρονται σε αυτό. Ένας άνθρωπος όπου οι σκέψεις και οι πράξεις του κατευθύνονται σε έναν ορίζοντα απελευθέρωσης από κάθε είδους δεσμά, άσχετα εάν διαφωνεί ή συμφωνεί απόλυτα με τέτοιου είδους πρακτικές και στάσεις ζωής, όπως αυτές που πρεσβεύει το Φάλουν Ντάφα, οφείλει να ξεπεράσει τα όποια επί μέρους ιδεολογικά του στεγανά και να εναρμονιστεί στην κοινή πτυχή του αγώνα για την ελευθερία, αναγνωρίζοντας έτσι την καταπίεση ως αγκάθι που πρέπει να βγει από το πέλμα της ελευθερίας.

Ελευθερόκοκκος

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 137, Απρίλιος 2014

Πηγή: Anarchy Press