Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια
Σε αυτό και στα επόμενα γράμματα μου, εάν υπάρξουν, η θέση του παραλήπτη θα είναι κενή, γιατί η τοποθεσία σου εδώ και καιρό, είναι άγνωστη σ' εμένα. Μπορεί να βρήκες ένα ωραίο κλουβί, μπορεί πάλι να τοποθέτησες κουρτίνες στα παράθυρά σου για προστατεύσεις το σώμα σου, από τα λάγνα οπτικά σκαναρίσματα των γειτόνων σου, που προσπαθούν να βυθίσουν το βλέμμα τους ανάμεσα στους γλουτούς σου. Μπορεί επίσης τα πράγματα μέσα σου να έχουν παραμείνει ίδια, να αφήνεσαι στα οπτικά χάδια αγνώστων, να συνεχίζεις να είσαι απεγνωσμένα γυμνή μπροστά από μια ντουλάπα Σάββατο βράδυ και να ερεθίζεσαι στην ιδέα ότι εκείνη την στιγμή δίνεις παράσταση γι αυτούς που το βράδυ αυτό θα μείνουν σπίτι και απλά εγώ να μην μπορώ να σε εντοπίσω, γιατί απομακρύνθηκες από το πεδίο μου.
Δεν αισθάνομαι κουρασμένος από την αναζήτηση. Απλά είναι κάποιες στιγμές που δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου. Ούτε κούραση, ούτε θλίψη, ούτε χαρά. Γι' αυτό και έχω να σου γράψω σχεδόν ένα χρόνο. Στο τίποτα δεν υπάρχει ανάγκη, ούτε λαβή για κράτημα, ούτε τοίχος που σε πλακώνει, ούτε αέρας.
Έμεινα με τις αναμνήσεις ρεζέρβα. Μόνο που δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα με βγάζει η ρεζέρβα. Μετρώ τις αποστάσεις από την καμάρα του πέλματος σου μέχρι το στήθος σου και από το λαιμό σου μέχρι ανάμεσα στα πόδια σου. Μου φαίνονται μεγάλες οι αποστάσεις γιατί τις κάνω ισορροπώντας σε μία ελάχιστη δοκό, που το κάθε βήμα χρειάζεται προσοχή και μελέτη, εδώ βλέπεις δεν υπάρχει χώρος για αυθορμητισμό, ούτε για παρορμήσεις.
Συγνώμη για το συγκεκριμένο γράμμα.
Προηγούμενες Αγαπημένες Πρωταγωνίστριες
Σε αυτό και στα επόμενα γράμματα μου, εάν υπάρξουν, η θέση του παραλήπτη θα είναι κενή, γιατί η τοποθεσία σου εδώ και καιρό, είναι άγνωστη σ' εμένα. Μπορεί να βρήκες ένα ωραίο κλουβί, μπορεί πάλι να τοποθέτησες κουρτίνες στα παράθυρά σου για προστατεύσεις το σώμα σου, από τα λάγνα οπτικά σκαναρίσματα των γειτόνων σου, που προσπαθούν να βυθίσουν το βλέμμα τους ανάμεσα στους γλουτούς σου. Μπορεί επίσης τα πράγματα μέσα σου να έχουν παραμείνει ίδια, να αφήνεσαι στα οπτικά χάδια αγνώστων, να συνεχίζεις να είσαι απεγνωσμένα γυμνή μπροστά από μια ντουλάπα Σάββατο βράδυ και να ερεθίζεσαι στην ιδέα ότι εκείνη την στιγμή δίνεις παράσταση γι αυτούς που το βράδυ αυτό θα μείνουν σπίτι και απλά εγώ να μην μπορώ να σε εντοπίσω, γιατί απομακρύνθηκες από το πεδίο μου.
Δεν αισθάνομαι κουρασμένος από την αναζήτηση. Απλά είναι κάποιες στιγμές που δεν υπάρχει τίποτα μέσα μου. Ούτε κούραση, ούτε θλίψη, ούτε χαρά. Γι' αυτό και έχω να σου γράψω σχεδόν ένα χρόνο. Στο τίποτα δεν υπάρχει ανάγκη, ούτε λαβή για κράτημα, ούτε τοίχος που σε πλακώνει, ούτε αέρας.
Έμεινα με τις αναμνήσεις ρεζέρβα. Μόνο που δεν ξέρω πόσα χιλιόμετρα με βγάζει η ρεζέρβα. Μετρώ τις αποστάσεις από την καμάρα του πέλματος σου μέχρι το στήθος σου και από το λαιμό σου μέχρι ανάμεσα στα πόδια σου. Μου φαίνονται μεγάλες οι αποστάσεις γιατί τις κάνω ισορροπώντας σε μία ελάχιστη δοκό, που το κάθε βήμα χρειάζεται προσοχή και μελέτη, εδώ βλέπεις δεν υπάρχει χώρος για αυθορμητισμό, ούτε για παρορμήσεις.
Συγνώμη για το συγκεκριμένο γράμμα.
Προηγούμενες Αγαπημένες Πρωταγωνίστριες
.....
ΑπάντησηΔιαγραφή