Μια ωραία πρωινή βόλτα στην ησυχία και στην δροσιά του βουνού. Εκεί οι ρυθμοί είναι διαφορετικοί, οι μυρωδιές και οι ήχοι έχουν την δικιά τους ροή. Σκεφτόμουν τις παιδικές μου βόλτες με τους γονείς μου στο βουνό. Το ατελείωτο δάσος που απλωνόταν δεξιά και αριστερά του δρόμου για την Σπάρτη. Σήμερα μετά από τις μεγάλες φωτιές στα τέλη του 90' και του 07' το τοπίο έχει αλλάξει δραματικά.Τα ανθρώπινα ιδεολογήματα της κονόμας, του κέρδους, τα ανθρώπινα συστήματα διαχείρισης και εξουσίας, εκτός από τον άνθρωπο εχθρεύονται και το περιβάλλον του.
Παρόλα αυτά το βουνό αντέχει και σε κάποια σημεία αναγεννάτε. Τόσο δυνατός είναι ο Ταΰγετος. Καταστράφηκε τόσες φορές από τον άνθρωπο και ακόμα υπάρχουν σημεία του που μπορεί να χαθείς στο δάσος, να ξεδιψάσεις από τα ποτάμια του. Και εάν είσαι τυχερός θα πέσεις επάνω στην Fragaria vesca ή αλλιώς στην άγρια φράουλα.
Αυτή την περίοδο σε διάφορα σημεία του Ταϋγέτου σε σχετικά υψηλό υψόμετρο, έχουν ωριμάσει οι άγριες φράουλες.
Πρόκειται για μικροσκοπικές φράουλες στο μέγεθος ενός νυχιού που όσο μπόι τις περισσεύουν από τις καλλιεργούμενες φράουλες, το συμπληρώνουν σε γεύση. Μάλιστα περιέχουν και λεπτά αρώματα που έχουν χαθεί από την ήμερη φράουλα.
'Αγρια φράουλα, χωρίς Μανωλάδες, χωρίς τιμολόγια, χωρίς καταπίεση, χωρίς μεσάζοντες και παραγωγούς και πάνω από όλα χωρίς την ανάγκη του ανθρώπου.
Καλή Λευτεριά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου