Το άγγιγμα του Χρόνου

Σκισμένες ημέρες στο πάτωμα, 

παλιές ξεθωριασμένες,

σκονισμένα στιχάκια και σοφίες της στιγμής.

Το ημερολόγιο 

με το φουσκωμένο και υποσχόμενο μέλλον στις σελίδες του,

καρφωμένο σε ανακαινισμένο τοίχο.

Μέρες που φεύγουν 

αφήνοντας σκέψεις, ιδέες και όνειρα 

που επιμένουν με πείσμα να υπάρχουν.

Φιλοδωρώντας το σώμα με στίγματα

και ουλές στο μυαλό και στην καρδιά,

προσφέροντας σοφία και πληγές,

ανεξίτηλες βαθιές.

Και έτσι περνάει ο χαράκτης χρόνος

και καμβάς μοιάζει το σώμα,

με ψυχή ψηφιδωτή.

Κάθε χάραγμα πιο δυνατό,

πιο σίγουρα βαλμένη κάθε ψηφίδα,

διαδρομή πικρή,

διαδρομή γλυκιά,

διαδρομή στο χρόνο, στην ψυχή, στην καρδιά και στο σώμα 

πορεία που φαντάζει όλο και ποιο κοντά στην λευτεριά.

Εύξυ

σημ. Ο πίνακας είναι της Μάτως Ιωαννίδου