Στις 17 Ιανουαρίου το 2013 ένας 27χρονος πακιστανός, ο Σαχζάτ Λουκμάν, δολοφονείται από δύο έλληνες ακροδεξιούς, με πολλές μαχαιριές στο σώμα του. Ο Λουκμάν είχε ξεκινήσει με το ποδήλατο από το Περιστέρι όπου έμενε, για να πάει στα Πετράλωνα όπου εργαζόταν σε λαϊκή αγορά. Στις 3.30 το πρωί, στην οδό Τριών Ιεραρχών στα Πετράλωνα, οι δύο δολοφόνοι οδηγώντας μηχανάκι εντοπίζουν τον Λουκμάν επάνω στο ποδήλατο και τον σκοτώνουν. Λίγη ώρα αργότερα οι δολοφόνοι συλλαμβάνονται στο Σύνταγμα έχοντας ακόμα επάνω τους τα ματωμένα μαχαίρια που δολοφόνησαν τον Λουκμάν. Το γεγονός αυτό δείχνει την σιγουριά ότι η δολοφονία που διέπραξαν θα περάσει απαρατήρητη, όπως όταν ένα αμάξι ξεκοιλιάζει ένα περιστέρι.
Ένας αθώος, ένας αδύναμος ένας φτωχός εργαζόμενος που είχε επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της επιβίωσης, δουλεύοντας στις λαϊκές αγορές και όχι τον εύκολο της πώλησης ναρκωτικών και της εμπλοκής με τις μαφίες των τσιγάρων, δολοφονείται από δύο μισάνθρωπους και μιάσματα που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους, δυνατότερους και κυρίαρχους.
Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό θα θέλαμε να σας παρουσιάσουμε το παρακάτω μουσικό κομμάτι με τίτλο «Η ζωή ξυπνάει για δουλειά», σε στίχους Βασίλη Μανέλα και μουσική Βαγγέλη Καζαντζή. Το συγκεκριμένο τραγούδι παρουσιάζει με ευαισθησία το παραπάνω περιστατικό της δολοφονίας. Οι στίχοι δεν περιορίζονται στο να παρουσιάσουν ένα άτομο, αλλά αποτελούν στιγμιότυπα της ζωής πολλών ανθρώπων που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε τούτο τον κόσμο. Το τραγούδι κινείται με ρυθμό που μοιάζει σαν τα αργά βήματα των καταπιεζόμενων όλου του κόσμου. Των ανθρώπων που σέρνουν τα βήματά τους με μόνο σκοπό να μπορέσουν να πάρουν μια επί πλέον ανάσα επιβίωσης. Μια μελωδία κουρασμένη, μα συγχρόνως ανάλαφρη γλυκιά και αθώα, σαν να θέλει να ξορκίσει το κακό. Μια μουσική που στο τέλος γίνεται κραυγή θανάτου και εν τέλει απελευθέρωσης, δημιουργώντας εξέγερση, απέναντι σε όλα αυτά, που γεννάνε τέτοιους θανάτους. Εξέγερση μέχρι να έρθει ο θάνατος της καταπίεσης, της κυριαρχίας και της εξουσίας.
Ένας αθώος, ένας αδύναμος ένας φτωχός εργαζόμενος που είχε επιλέξει τον δύσκολο δρόμο της επιβίωσης, δουλεύοντας στις λαϊκές αγορές και όχι τον εύκολο της πώλησης ναρκωτικών και της εμπλοκής με τις μαφίες των τσιγάρων, δολοφονείται από δύο μισάνθρωπους και μιάσματα που θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους, δυνατότερους και κυρίαρχους.
Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό θα θέλαμε να σας παρουσιάσουμε το παρακάτω μουσικό κομμάτι με τίτλο «Η ζωή ξυπνάει για δουλειά», σε στίχους Βασίλη Μανέλα και μουσική Βαγγέλη Καζαντζή. Το συγκεκριμένο τραγούδι παρουσιάζει με ευαισθησία το παραπάνω περιστατικό της δολοφονίας. Οι στίχοι δεν περιορίζονται στο να παρουσιάσουν ένα άτομο, αλλά αποτελούν στιγμιότυπα της ζωής πολλών ανθρώπων που αγωνίζονται να επιβιώσουν σε τούτο τον κόσμο. Το τραγούδι κινείται με ρυθμό που μοιάζει σαν τα αργά βήματα των καταπιεζόμενων όλου του κόσμου. Των ανθρώπων που σέρνουν τα βήματά τους με μόνο σκοπό να μπορέσουν να πάρουν μια επί πλέον ανάσα επιβίωσης. Μια μελωδία κουρασμένη, μα συγχρόνως ανάλαφρη γλυκιά και αθώα, σαν να θέλει να ξορκίσει το κακό. Μια μουσική που στο τέλος γίνεται κραυγή θανάτου και εν τέλει απελευθέρωσης, δημιουργώντας εξέγερση, απέναντι σε όλα αυτά, που γεννάνε τέτοιους θανάτους. Εξέγερση μέχρι να έρθει ο θάνατος της καταπίεσης, της κυριαρχίας και της εξουσίας.
Ελευθερόκοκκος
Η ζωή ξυπνάει για δουλειά.
Στίχοι: Βασίλης Μανέλας
Μουσική: Βαγγέλης Καζαντζής
Στην άκρη του δρόμου ακουμπισμένος
ακούει το Θεό να μιλά.
Στη χώρα του νότου ακόμη ένας ξένος
στη γη η καρδιά του χτυπά.
Χιλιόμετρα φόβοι η ελπίδα κι η στάχτη,
ποιον νοιάζει για το πουθενά.
Σκισμένη φυγή πιασμένη στο φράχτη,
πιο κάτω η ζωή που ξυπνά, ξυπνάει για δουλειά.
Άγνωστος κίνδυνος, φτωχός κι επικίνδυνος.
Βυθός σκοτεινός στη χώρα του φωτός.
Φωτιά στο βαρέλι τα όνειρα στοίβα,
η νύχτα τραβάει κουπί.
Ολόκληρη η γη δική του πατρίδα,
στο βυθό αναμμένο στουπί.
Στο νου του γυρνά μια παράξενη θλίψη
κι αυτή η σιωπή τον φρενάρει.
Φοβάται τη μέρα που λίγο θα λείψει,
μια μέρα βουβή του Γενάρη, δεκαεφτά του Γενάρη.
Αργύρης Μπακιρτζής: φωνή
Αντώνης Ανδρέου: τρομπόνι
Παναγιώτης Ράπτης: σαξόφωνο (σοπράνο)
Διονύσης Μακρής: ηλεκτρικό μπάσο
Τάσος Πέππας: τύμπανα
Βαγγέλης Καζαντζής: φωνή, ακουστική & ηλεκτρική κιθάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου