Αγαπημένη μου Πρωταγωνίστρια
Ο χειμώνας δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια. Οι κουρτίνες έχουν σκεπάσει ερμητικά τα παράθυρα των ανθρώπων και έτσι, όσο και να ψάχνω δεν μπορώ ακόμα να σε βρω.Μου μείναν οι σκέψεις και η φαντασία. Κλείνω τα μάτια και αυτά μου ψιθυρίζουν πως τους έλειψες. Πάει καιρός που εγκατέλειψες εκείνο το μικρό διαμέρισμα και τώρα πια κάποιος άλλος μένει εκεί, χωρίς ενδιαφέρον.
Τα μάτια μου όμως γυρνούν εκεί, σε έναν παλιότερο χειμώνα, έχουν αποθηκεύσει την εικόνα από τα γυμνά καλοσχηματισμένα πέλματα σου καθώς πατάνε γυμνά και προκλητικά, στο δάπεδο του σπιτιού σου. Τόσο ήταν η αίσθηση του ζεστού σου πέλματος, που φανταζόμουν το αποτύπωμα της πατούσας σου να έμενε για ένα δευτερόλεπτο στο κρύο δάπεδο.
Πρώτα η φτέρνα και μετά ακολουθεί όλο το πέλμα και τελευταία τα δάχτυλα. Κυματισμός που με υπνωτίζει ηδονικά και που με κάνει να σε θέλω περισσότερο.
Να θέλω να περάσω με το δάχτυλό μου την καμάρα του πέλματος σου. Να ακολουθήσω την πορεία της καμπύλης σου.
Να νιώσω πόσο απαλό είναι εκείνο το σημείο και οι ζάρες του δέρματός σου να με οδηγήσουν στην μέθη.
Και μέσα στην λάγνα λαιμαργία μου να μην μείνω εκεί, αλλά να θελήσω να σε δοκιμάσω. Να νιώσω την γεύση σου και τις απαλές συχνότητες από το σώμα σου που περνάνε απαρατήρητες.
Σκέφτομαι την γλώσσα μου να βρέχει την καμπύλη του πέλματος σου, αργά αργά, και να συνεχίσει στα δάχτυλα σου, ακολουθώντας τον σχηματισμό τους από τα νύχια ως το σημείο που αρχίζει το άλλο δάχτυλο.
Σου γράφω λοιπόν για να σου πω πως και εγώ εγκατέλειψα το απέναντι διαμέρισμα, το παρατηρητήριο μου πλέον βλέπει δέντρα και ουρανό και στο βάθος κάποια διαμερίσματα που ίσως να κρύβεσαι σε ένα από αυτά. Αλλά είναι πολύ μακριά για να σε εντοπίσω.
Παρόλα αυτά θα συνεχίσω να σου γράφω, γιατί σε βλέπω στην καθημερινότητα σου, όταν περπατάς, όταν κάθεσαι όταν είσαι αγχωμένη ή χαλαρή, όταν νιώθεις όμορφη ή άσχημη. Θα συνεχίσω να σου γράφω γιατί μ' αρέσει να σε παρατηρώ.
Καλή Χρονιά σε όλες τις Αγαπημένες Πρωταγωνίστριες και σε αυτούς που ταλαιπωρούν.
Προηγούμενες Αγαπημένες Πρωταγωνιστριες
Τα μάτια μου όμως γυρνούν εκεί, σε έναν παλιότερο χειμώνα, έχουν αποθηκεύσει την εικόνα από τα γυμνά καλοσχηματισμένα πέλματα σου καθώς πατάνε γυμνά και προκλητικά, στο δάπεδο του σπιτιού σου. Τόσο ήταν η αίσθηση του ζεστού σου πέλματος, που φανταζόμουν το αποτύπωμα της πατούσας σου να έμενε για ένα δευτερόλεπτο στο κρύο δάπεδο.
Πρώτα η φτέρνα και μετά ακολουθεί όλο το πέλμα και τελευταία τα δάχτυλα. Κυματισμός που με υπνωτίζει ηδονικά και που με κάνει να σε θέλω περισσότερο.
Να θέλω να περάσω με το δάχτυλό μου την καμάρα του πέλματος σου. Να ακολουθήσω την πορεία της καμπύλης σου.
Να νιώσω πόσο απαλό είναι εκείνο το σημείο και οι ζάρες του δέρματός σου να με οδηγήσουν στην μέθη.
Και μέσα στην λάγνα λαιμαργία μου να μην μείνω εκεί, αλλά να θελήσω να σε δοκιμάσω. Να νιώσω την γεύση σου και τις απαλές συχνότητες από το σώμα σου που περνάνε απαρατήρητες.
Σκέφτομαι την γλώσσα μου να βρέχει την καμπύλη του πέλματος σου, αργά αργά, και να συνεχίσει στα δάχτυλα σου, ακολουθώντας τον σχηματισμό τους από τα νύχια ως το σημείο που αρχίζει το άλλο δάχτυλο.
Σου γράφω λοιπόν για να σου πω πως και εγώ εγκατέλειψα το απέναντι διαμέρισμα, το παρατηρητήριο μου πλέον βλέπει δέντρα και ουρανό και στο βάθος κάποια διαμερίσματα που ίσως να κρύβεσαι σε ένα από αυτά. Αλλά είναι πολύ μακριά για να σε εντοπίσω.
Παρόλα αυτά θα συνεχίσω να σου γράφω, γιατί σε βλέπω στην καθημερινότητα σου, όταν περπατάς, όταν κάθεσαι όταν είσαι αγχωμένη ή χαλαρή, όταν νιώθεις όμορφη ή άσχημη. Θα συνεχίσω να σου γράφω γιατί μ' αρέσει να σε παρατηρώ.
Καλή Χρονιά σε όλες τις Αγαπημένες Πρωταγωνίστριες και σε αυτούς που ταλαιπωρούν.
Προηγούμενες Αγαπημένες Πρωταγωνιστριες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου