Είτε με το φως των άστρων είτε με το φως των δρόμων άναρχα ας φωτίζουν οι καρδιές μας

 

Ζεις μέσα σ’ ένα ελαιώνα. Το χειμώνα κοιμάσαι νωρίς γιατί το πρωί σε περιμένουν εργασίες στο κτήμα. Φουντώνεις καλά την φωτιά στην στόφα, αλλά την νύχτα θα ξυπνήσεις από το κρύο, και θα δυναμώσεις την φωτιά και μετά θα συνεχίσεις για λίγο ακόμα τον ύπνο σου. Ακούς τον ήχο από το διπλανό ποτάμι, που κάθε τόσο ο μονότονος ήχος του διαταράσσεται από ήχους νυχτερινών διαδρομών των ζώων. Προσπαθείς μέσα στον ύπνο σου να ταυτοποιήσεις την αλεπού, το αγριογούρουνο, τον ασβό το κουνάβι και την νυφίτσα και έτσι ξανακοιμάσαι. Όταν πια σηκώνεσαι τίποτα δεν συνηγορεί πως σε λίγο θα ξημερώσει. Ο βραχίονας του Ωρίωνα στέκεται ακόμα πάνω από την στέγη του σπιτιού σου σαν μια κοσμική γαλαξιακή λεωφόρος με απίστευτη κίνηση, όλη την νύχτα ήταν εκεί και τώρα περιμένει να δώσει την θέση του στον Αυγερινό. Άλλοτε σηκώνεσαι να μαζέψεις τις ελιές σου, άλλοτε για να κάνεις ένα μεροκάματο σε κάποιο άλλο κτήμα. Την άνοιξη και το καλοκαίρι σηκώνεσαι για τον κήπο ή γιατί πρέπει να τρυγήσεις τα μελίσσια σου.

Πρόσφατα πήρες έναν μικρό μύλο, σαν αυτόν που έχουν τα παλιά καφεκοπτεία, για να αλέθεις το δικό σου αλεύρι από δημητριακά που έχεις βάλει στο κτήμα σου. Έμαθες πρόσφατα ότι τα δημητριακά τα ξεραίνουν με χημικό τρόπο στο χωράφι ώστε η συγκομιδή να γίνει μια και έξω, βιομηχανικά και αηδίασες. Κάθε τόσο μεταφέρεις τον μύλο στο χωριό ώστε να βρεις μια πρίζα και να αλέσεις, αυτή είναι η ελάχιστη σχέση σου με τον ηλεκτρισμό. Οι χωρικοί κρυφοχαμογελούν μαζί σου, αλλά η αλήθεια είναι ότι σε εκτιμούν και ας τους φαίνονται λίγο παράξενα όλα αυτά.

Είσαι μακριά, από πολιτική, εκλογές, εισφορές και συμφορές, μα συνέχεια οι φίλοι σου είναι κοντά, σε αναζητούν και τους αναζητάς. Έρχονται, παίρνουν μια αναγκαία άγρια και όχι εύκολη ανάσα και ξανακυλάνε στην πόλη και στα φώτα. Όλοι οφείλουν να κάνουν αυτό που τους ταιριάζει, λες και συνεχίζεις, εγώ είμαι εδώ και εσείς εκεί απέναντι, δείχνοντας την πόλη, όλοι οφείλουμε να πηγαίνουμε τον εαυτό μας λίγο πιο πέρα, στιγμή στην στιγμή, να γινόμαστε παράδειγμα ο καθένας με τον τρόπο του, από την θέση του. Παράδειγμα για το πώς περίπου πρέπει να αισθάνονται οι καρδιές μας, για το πώς ανεξούσια και άναρχα θα πρέπει να χτυπούν. Εγώ από εδώ και εσείς από εκεί, αλλά οι καρδιές μας το ίδιο. Συνέχισε την ζωή σου, δεν εξουσιάζεις, δεν εξουσιάζεσαι, ρολόι δεν φοράς. Ζήσε άναρχα και ανεξούσια, σε όποια πλευρά και αν έχεις επιλέξει να ζεις.

Ε.

Πηγή:Anarchypress